Jesteś w:
Świętoszek
By zrozumieć podłoże powstania komedii Moliera „Świętoszek”, należy przyjrzeć się życiu religijnemu we Francji w XVII. Religia ingerowała wówczas we wszystkie sfery życia. Katolicyzm bronił się przed postępującym protestantyzmem i przed pogaństwem epoki Odrodzenia. Powstają nowe zakony o surowych regułach, rosną wpływy jezuitów i założony zostaje Port Royal – zakon świecki. W sprawach religijnych ludzie świeccy biorą udział nie mniejszy niż duchowni – być może z powodu niedawnych wojen religijnych. Ten dyletantyzm religijny / zaangażowanie ludzi świeckich / jest cechą tej epoki. Ich stowarzyszenia pomieszane z duchownymi rozciągają cenzurę na życie prywatne, często stosując niezbyt etyczne sposoby. Mnóstwo ludzi musiało wówczas nadużywać świętych haseł dla celów zupełnie świeckich, skoro Molier zwrócił na to uwagę.
Obłuda religijna nie była jedynym problemem. Obok niej funkcjonował „libertynizm” i ateizm. Naciski religii były tak duże, że wywoływały często skutek odwrotny. Ateizm stał się czynny i bluźnierczy – pogański humanizm i zwalczające się sekty krytykujące prawdy wiary. Świętokradcze pomysły, na jakie pozwalali sobie libertyni przypominały niesmaczne, uczniowskie wybryki.
Molier daleki był od wszelkich skrajności. Odpychało go zarówno wyuzdanie intelektualne, czemu dał wyraz w „Don Juanie” ale i surowa pobożność ingerująca w prywatne życie / „Świętoszek” /. Jego filozofia miała więcej wspólnego z duchem Odrodzenia niż z hasłami umartwień. Na dodatek, surowy chrystianizm niechętnie odnosił się do teatru. Port Royal określa dramatopisarzy jako „trucicieli dusz”.
strona: - 1 - - 2 -
Podłoże „Świętoszka” - życie religijne we Francji w XVII wieku
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBy zrozumieć podłoże powstania komedii Moliera „Świętoszek”, należy przyjrzeć się życiu religijnemu we Francji w XVII. Religia ingerowała wówczas we wszystkie sfery życia. Katolicyzm bronił się przed postępującym protestantyzmem i przed pogaństwem epoki Odrodzenia. Powstają nowe zakony o surowych regułach, rosną wpływy jezuitów i założony zostaje Port Royal – zakon świecki. W sprawach religijnych ludzie świeccy biorą udział nie mniejszy niż duchowni – być może z powodu niedawnych wojen religijnych. Ten dyletantyzm religijny / zaangażowanie ludzi świeckich / jest cechą tej epoki. Ich stowarzyszenia pomieszane z duchownymi rozciągają cenzurę na życie prywatne, często stosując niezbyt etyczne sposoby. Mnóstwo ludzi musiało wówczas nadużywać świętych haseł dla celów zupełnie świeckich, skoro Molier zwrócił na to uwagę.
Obłuda religijna nie była jedynym problemem. Obok niej funkcjonował „libertynizm” i ateizm. Naciski religii były tak duże, że wywoływały często skutek odwrotny. Ateizm stał się czynny i bluźnierczy – pogański humanizm i zwalczające się sekty krytykujące prawdy wiary. Świętokradcze pomysły, na jakie pozwalali sobie libertyni przypominały niesmaczne, uczniowskie wybryki.
Molier daleki był od wszelkich skrajności. Odpychało go zarówno wyuzdanie intelektualne, czemu dał wyraz w „Don Juanie” ale i surowa pobożność ingerująca w prywatne życie / „Świętoszek” /. Jego filozofia miała więcej wspólnego z duchem Odrodzenia niż z hasłami umartwień. Na dodatek, surowy chrystianizm niechętnie odnosił się do teatru. Port Royal określa dramatopisarzy jako „trucicieli dusz”.
strona: - 1 - - 2 -
| Dowiedz się więcej | |