Jesteś w:
Gloria victis
Marian Tarłowski jest nieśmiałym, wątłym fizycznie dwudziestoletnim człowiekiem, zafascynowany harmonijną naturą, w której nie ma wojen i niewoli, w której śmierć jest naturalnym końcem istnienia. Na twarzy był różowy i biały; miał łagodne, nieśmiałe, czyste i błękitne oczy. Wyglądał jak „przebrana dziewczyna czy ledwie dorosłe chłopię!”.
Tarłowski był wykształcony, znał na przykład starożytnych poetów rzymskich. Przyjechał na Polesie z młodszą siostrą, która była bardzo do niego podobna. Oboje byli sierotami. Maryś zgodnie z pozytywistycznymi zasadami zajmował się pracą u podstaw – uczył ludzi wywodzących się z gminu: „Urodził się nie w tych stronach, kędyś daleko, a w te strony przywiał go ów prąd górny, który wówczas całym światem płynął i ludzi wysokich rzucał w ramiona i pod stopy maluczkich”.
Postanowił wziąć udział w działaniach powstańczych. Powstanie styczniowe zmieniło Tarłowskiego, podjął walkę o wolność, uznając wyższość walki nad własnymi przekonaniami i pragnieniami. Podczas walk wykazywał się odwagą i męstwem, o czym świadczy fakt, że uratował życie dowódcy – Traugutta, nie patrząc na własne zdrowie. Sprawnie wykonywał polecenia. Podczas walki spojrzenie miał podobne do lwa lub tygrysa. Przeżywał jednak wewnętrzne rozterki pomiędzy miłością do ojczyzny a miłością do natury. Nie był stworzony do walki i zabijania – „w geniuszu natury i górnych myślach ludzkich rozkochany, do bojów tych stworzony nie był”. Największą przeszkodą jest dla niego świadomość, że w obronie ojczyzny zmuszony jest zabijać.
strona: - 1 - - 2 -
Maryś Tarłowski – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMarian Tarłowski jest nieśmiałym, wątłym fizycznie dwudziestoletnim człowiekiem, zafascynowany harmonijną naturą, w której nie ma wojen i niewoli, w której śmierć jest naturalnym końcem istnienia. Na twarzy był różowy i biały; miał łagodne, nieśmiałe, czyste i błękitne oczy. Wyglądał jak „przebrana dziewczyna czy ledwie dorosłe chłopię!”.
Tarłowski był wykształcony, znał na przykład starożytnych poetów rzymskich. Przyjechał na Polesie z młodszą siostrą, która była bardzo do niego podobna. Oboje byli sierotami. Maryś zgodnie z pozytywistycznymi zasadami zajmował się pracą u podstaw – uczył ludzi wywodzących się z gminu: „Urodził się nie w tych stronach, kędyś daleko, a w te strony przywiał go ów prąd górny, który wówczas całym światem płynął i ludzi wysokich rzucał w ramiona i pod stopy maluczkich”.
Postanowił wziąć udział w działaniach powstańczych. Powstanie styczniowe zmieniło Tarłowskiego, podjął walkę o wolność, uznając wyższość walki nad własnymi przekonaniami i pragnieniami. Podczas walk wykazywał się odwagą i męstwem, o czym świadczy fakt, że uratował życie dowódcy – Traugutta, nie patrząc na własne zdrowie. Sprawnie wykonywał polecenia. Podczas walki spojrzenie miał podobne do lwa lub tygrysa. Przeżywał jednak wewnętrzne rozterki pomiędzy miłością do ojczyzny a miłością do natury. Nie był stworzony do walki i zabijania – „w geniuszu natury i górnych myślach ludzkich rozkochany, do bojów tych stworzony nie był”. Największą przeszkodą jest dla niego świadomość, że w obronie ojczyzny zmuszony jest zabijać.
strona: - 1 - - 2 -