Jesteś w: Balladyna

Artyzm „Balladyny”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

To, co daje się przede wszystkim zauważyć w „Balladynie”, to bogactwo treści. Układa się ona jakby warstwami. Najgłębiej ukryte dla współczesnego odbiorcy są aluzje dotyczące układów wśród emigracji polskiej na zachodzie Europy po powstaniu listopadowym oraz nawiązania do mniej znanych obecnie tekstów literackich.

Oprócz tego, odnajdujemy tu wątki szekspirowskie i szekspirowską technikę dramatopisarstwa. Jak ktoś słusznie określił, mamy u Słowackiego do czynienia z „zabawą z Szekspirem”.

Najbardziej czytelna dla odbiorcy w każdym wieku jest warstwa baśniowa łącząca motywy ludowe, fantastykę i elementy historii. Na niesamowitą atmosferę utworu spory wpływ ma powieść gotycka.

Obok grozy i tragizmu, pojawia się jednak w „Balladynie” również komizm, groteska, parodia, satyra i liryzm, co prowadzi do częściowego rozbicia ciężkiej atmosfery.

Autor doskonale panuje nad bogactwie środków wyrazu, postaci i wątków. W utworze dominuje przejrzystość i jasność. Jego kompozycja jest zwarta i zamknięta między apologiem / list dedykacyjny do Zygmunta Krasińskiego / a epilogiem.

Zastosowany przez Słowackiego sposób pisania, podejście do procesu twórczego i określenie w nim roli twórcy był nowatorski wobec współczesnych mu innych pisarzy. To nowatorstwo umieściło go w nurcie literatury nowoczesnej, wybiegającej w przyszłość.



  Dowiedz się więcej