Jesteś w: Balladyna

„Balladyna” jako tragedia o władzy, etyce i ludzkiej naturze

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Problematyka tragedii Juliusza Słowackiego związana jest z realiami politycznymi okresu, w którym powstała / 1834 rok /. Jest to okres Wielkiej Emigracji po upadku powstania listopadowego. Powstają w tym okresie w Europie Zachodniej najróżniejsze polskie stronnictwa i ugrupowania, które toczą ze sobą spory i dyskusje na temat sprawy polskiej. Do tej dyskusji swój głos dodaje Słowacki - w formie udramatyzowanej baśni mówi o władzy, ludzkiej naturze i etyce.

Jednym z problemów, jaki pojawia się w jego tragedii, jest problem prawa do sprawowania władzy.
W jego baśniowej rzeczywistości zasada rządów dynastycznych została naruszona – Popiel IV zdetronizował Popiela III. W tej sytuacji bohaterowie tragedii nie wiedzą jak się zachować? Z pewnością należy usunąć z tronu uzurpatora. Nie wiadomo jednak kto ma na nim zasiąść? Czy ma to być dawny król, czy też ten, kto zwycięży Popiela IV? A może ma być to osoba, która posiada insygnium królewskie, czyli koronę Lecha? Kryteria wyboru okazują się niejasne, co stwarza

pretekst do zażartej walki o tron.

Przy tej okazji pojawia się problem etyki. Bezwzględna walka o władzę usiana jest trupami. Giną nie tylko rycerze w bitwach. Do zbrodni prowadzą intrygi, spiski i manipulacje. Balladyna ogarnięta rządzą władzy nie liczy się z nikim i z niczym. Bierze udział w tej rozgrywce politycznej, niszcząc wszystkich po kolei. Rodzi się więc pytanie, czy taka osoba powinna sprawować władzę? Obalenie Popiela IV traci w tej sytuacji sens, skoro panować ma zbrodniarka. Ona sama uważa, że nie jest zbrodniarką, skoro nie udowodniono jej tego.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej