Jesteś w:
Balladyna
Tytułowa bohaterka dramatu Słowackiego Balladyna jest starszą córką Wdowy. Mieszka wraz z matką i siostrą w wiejskiej chacie. Jest piękną dziewczyną o zupełnie innej urodzie niż jej siostra Alina. Ma czarne oczy i sprawia wrażenie osoby tajemniczej. Balladyna ukrywa przed ludźmi swój zły charakter. Jest osobą zaborczą, egoistyczną, niezbyt pracowitą, skłonną do kłamstw i intryg. Jej zalotnikiem jest prosty wieśniak, Grabiec.
Balladyna w swojej zachłanności i egoizmie łamie początkowo tylko zasady przyzwoitości. Pojawienie się w ich chacie Kirkora i perspektywa małżeństwa z nim nie przeszkadza jej w nocnej schadzce z Grabcem. Od razu widać, że nie będzie to dobra żona dla Kirkora.
Po zabójstwie siostry tytułowa bohaterka wkracza na drogę kłamstw, intryg i kolejnych zabójstw. Zmierza bezwzględnie do posiadania władzy. Nie ma przy tym żadnych skrupułów. Chce jedynie usunąć z czoła piętno zbrodni, jakim jest krwawa plama.
Zabiegając o władzę i utrzymanie autorytetu stara się zatrzeć swoje chłopskie pochodzenie. Przeszkodą w tym jest matka, która nie potrafi udawać osoby dobrze urodzonej. Balladyna wypiera się jej i wyrzuca z zamku.
Przy pierwszej nadarzającej się okazji zaczyna spiskować przeciwko swojemu mężowi. Wspólnika znajduje w osobie dowódcy straży zamkowej – Fon Kostrynie. Przekupuje wojsko, by obróciło się ono przeciwko Kirkorowi. Po śmierci Kirkora, zgładzeniu Pustelnika i zabójstwie Grabca Balladyna czuje się na tyle pewna swego, że Kostryn też nie jest jej już potrzebny. Truje go podstępnie i zostaje jedyną kandydatką do objęcia tronu.
Problem pojawia się, gdy Balladyna przed koronacją musi wydać wyroki sądowe. Wyroki muszą być sprawiedliwe, ponieważ są wydawane publicznie. Trzy oskarżenia, które padają, dotyczą jej samej. Przestępca jest jednak anonimowy i Balladyna, licząc, że nikt nie dowie się o jej zbrodniach, skazuje winowajcę na karę śmierci. W tym samym momencie pada martwa rażona piorunem.
Juliusz Słowacki pisząc swoją tragedię „Balladyna” bez wątpienia czerpał inspirację z twórczości Williama Szekspira. Jego tytułowa bohaterka najbardziej kojarzy się z postacią Lady Makbet z tragedii Szekspira „Makbet”. Chociaż jedna jest chłopką a druga osobą dobrze urodzoną, obie kobiety zawdzięczają swoją wysoką pozycję małżeństwu. Lady Makbet jest żoną tana Glamis i Kawdoru, Balladyna natomiast zostaje żoną rycerza Kirkora, pana na zamku nad jeziorem Gopło.
Obie bohaterki cechuje bezwzględne dążenie do władzy. Nie cofają się nawet przed zbrodnią. Inaczej jednak wyobrażają sobie panowanie. Lady Makbet zamierza panować u boku męża. Balladyna początkowo również ma taki zamiar ale zmienia go w miarę rozwoju wydarzeń. Ostatecznie decyduje się na usunięcie wszystkich ze swojej drogi.
Zarówno Lady Makbet, jak i Balladyna silnie przeżywają dokonane przez siebie zbrodnie – krew budzi w nich zgrozę i odrazę. Towarzyszy tym kobietom lęk przed ujawnieniem ich tajemnicy. Ten lęk i wyrzuty sumienia oraz rozpad związku z mężem doprowadzają Lady Makbet do obłędu i samobójczej śmierci. Balladyna okazuje się znacznie silniejsza psychicznie.
Bohaterka stworzona przez Słowackiego konsekwentnie zmierza do objęcia tronu. Śmierć Kirkora jest dla niej dobrym rozwiązaniem. Pozbywa się również Kostryna. Na koniec nie waha się zniszczyć własną matkę. Można powiedzieć, że jest to kobieta o miedzianym czole. Wydaje wyrok śmierci na siebie samą, licząc, że nikt nigdy nie dowie się kto jest prawdziwym winowajcą. Po to, by zginęła potrzebna jest ingerencja sił wyższych, które mają moc rażenia piorunem.
Zarówno Lady Makbet jak i Balladyna giną z powodu swoich zbrodni i bezwzględności. Ich śmierć
strona: - 1 - - 2 -
Balladyna - charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimCharakterystyka Balladyny jako postaci dramatu
Tytułowa bohaterka dramatu Słowackiego Balladyna jest starszą córką Wdowy. Mieszka wraz z matką i siostrą w wiejskiej chacie. Jest piękną dziewczyną o zupełnie innej urodzie niż jej siostra Alina. Ma czarne oczy i sprawia wrażenie osoby tajemniczej. Balladyna ukrywa przed ludźmi swój zły charakter. Jest osobą zaborczą, egoistyczną, niezbyt pracowitą, skłonną do kłamstw i intryg. Jej zalotnikiem jest prosty wieśniak, Grabiec.
Balladyna w swojej zachłanności i egoizmie łamie początkowo tylko zasady przyzwoitości. Pojawienie się w ich chacie Kirkora i perspektywa małżeństwa z nim nie przeszkadza jej w nocnej schadzce z Grabcem. Od razu widać, że nie będzie to dobra żona dla Kirkora.
Po zabójstwie siostry tytułowa bohaterka wkracza na drogę kłamstw, intryg i kolejnych zabójstw. Zmierza bezwzględnie do posiadania władzy. Nie ma przy tym żadnych skrupułów. Chce jedynie usunąć z czoła piętno zbrodni, jakim jest krwawa plama.
Zabiegając o władzę i utrzymanie autorytetu stara się zatrzeć swoje chłopskie pochodzenie. Przeszkodą w tym jest matka, która nie potrafi udawać osoby dobrze urodzonej. Balladyna wypiera się jej i wyrzuca z zamku.
Przy pierwszej nadarzającej się okazji zaczyna spiskować przeciwko swojemu mężowi. Wspólnika znajduje w osobie dowódcy straży zamkowej – Fon Kostrynie. Przekupuje wojsko, by obróciło się ono przeciwko Kirkorowi. Po śmierci Kirkora, zgładzeniu Pustelnika i zabójstwie Grabca Balladyna czuje się na tyle pewna swego, że Kostryn też nie jest jej już potrzebny. Truje go podstępnie i zostaje jedyną kandydatką do objęcia tronu.
Problem pojawia się, gdy Balladyna przed koronacją musi wydać wyroki sądowe. Wyroki muszą być sprawiedliwe, ponieważ są wydawane publicznie. Trzy oskarżenia, które padają, dotyczą jej samej. Przestępca jest jednak anonimowy i Balladyna, licząc, że nikt nie dowie się o jej zbrodniach, skazuje winowajcę na karę śmierci. W tym samym momencie pada martwa rażona piorunem.
Co łączy Balladynę z Lady Makbet?
Juliusz Słowacki pisząc swoją tragedię „Balladyna” bez wątpienia czerpał inspirację z twórczości Williama Szekspira. Jego tytułowa bohaterka najbardziej kojarzy się z postacią Lady Makbet z tragedii Szekspira „Makbet”. Chociaż jedna jest chłopką a druga osobą dobrze urodzoną, obie kobiety zawdzięczają swoją wysoką pozycję małżeństwu. Lady Makbet jest żoną tana Glamis i Kawdoru, Balladyna natomiast zostaje żoną rycerza Kirkora, pana na zamku nad jeziorem Gopło.
Obie bohaterki cechuje bezwzględne dążenie do władzy. Nie cofają się nawet przed zbrodnią. Inaczej jednak wyobrażają sobie panowanie. Lady Makbet zamierza panować u boku męża. Balladyna początkowo również ma taki zamiar ale zmienia go w miarę rozwoju wydarzeń. Ostatecznie decyduje się na usunięcie wszystkich ze swojej drogi.
Zarówno Lady Makbet, jak i Balladyna silnie przeżywają dokonane przez siebie zbrodnie – krew budzi w nich zgrozę i odrazę. Towarzyszy tym kobietom lęk przed ujawnieniem ich tajemnicy. Ten lęk i wyrzuty sumienia oraz rozpad związku z mężem doprowadzają Lady Makbet do obłędu i samobójczej śmierci. Balladyna okazuje się znacznie silniejsza psychicznie.
Bohaterka stworzona przez Słowackiego konsekwentnie zmierza do objęcia tronu. Śmierć Kirkora jest dla niej dobrym rozwiązaniem. Pozbywa się również Kostryna. Na koniec nie waha się zniszczyć własną matkę. Można powiedzieć, że jest to kobieta o miedzianym czole. Wydaje wyrok śmierci na siebie samą, licząc, że nikt nigdy nie dowie się kto jest prawdziwym winowajcą. Po to, by zginęła potrzebna jest ingerencja sił wyższych, które mają moc rażenia piorunem.
Zarówno Lady Makbet jak i Balladyna giną z powodu swoich zbrodni i bezwzględności. Ich śmierć
strona: - 1 - - 2 -