Jesteś w:
Balladyna
Balladyna nie chce tego. Ucieka do zamku. Żałuje, że ujawniła swoją tajemnicę. Jej sekret poznaje też Kostryn / podsłuchał jej rozmowę z Pustelnikiem /. Zamierza on wykorzystać swoją wiedzę w odpowiedniej chwili.
Skierka i Chochlik znajdują na kamieniu pozostawioną przez Pustelnika koronę Lecha. Dostaje się ona w ręce Grabca. Goplana chce spełnić każde życzenie ukochanego. Grabiec życzy sobie zostać królem dzwonkowym / karo /. Goplana zmienia go zgodnie z życzeniem. Ma on teraz panować nad światem przyrody. Chochlik zostaje jego ministrem a Skierka błaznem.
Na zamku Kirkora pojawia się w tym czasie jego posłaniec Gralon. Przywozi on podarek od Kirkora w zapieczętowanej skrzyni. Balladyna nie może tego otwierać dopóki mąż nie wróci.
Balladynę gniewa to, że mąż nie ma do niej zaufania. Wypytuje posłańca o Kirkora. Dowiaduje się, że był on u Pustelnika, i że w pobliżu chaty Gralon natknął się na trupa. Gralon wyjaśnia, że była to padlina tura. Kostryn i Balladyna podejrzewają, że posłaniec co innego miał na myśli. Obydwoje zabijają rycerza. Teraz łączy ich wspólna zbrodnia.
Na zamku Kirkora trwa uczta. Jest również na niej Grabiec jako król dzwonkowy. Biesiadnicy przechwalają się swoimi rodami. Balladyna wstydzi się swojej prostej matki. Wypędza ją z zamku chociaż na zewnątrz szaleje burza. Przybywa książęcy goniec. Zawiadamia, że Kirkor pokonał Popiela IV. Gdy okrzyknięto go królem, zrzekł się tego tytułu na rzecz starego króla, Popiela III. W czasie uczty Balladyna słyszy głosy śpiewające o jej zbrodni. Widzi też ducha Aliny a w sali rozpływa się woń malin. Balladyna mdleje.
Tym czasem, do chatki Pustelnika przybywa Kirkor. Obaj zastanawiają się, co począć w sytuacji, gdy korona Popiela zaginęła. Podejrzewają, że w Gnieźnie pojawi się fałszywy monarcha z koroną. Kirkor nie może doczekać się już powrotu na swój zamek, do młodej żony. Pustelnik znając tajemnicę Balladyny, uważa, że lepiej byłoby, gdyby Kirkor został wdowcem.
W chatce Pustelnika pojawia się matka Balladyny. Okazuje się, że piorun wypalił jej oczy. Opowiada Pustelnikowi o swoim losie, o tym, że chciała powiesić się ale gałąź złamała się pod jej ciężarem. Mówi o swojej niedobrej, bogatej córce, która wypędziła ją. Gdy odchodzi, Pustelnik postanawia ukarać wyrodną córkę, gdy tylko odzyska tron monarchy. Na razie nie wie czyją matką jest ta oślepiona kobieta?
W nocy, w zamku Kirkora Balladyna decyduje się zabić Grabca i odebrać mu koronę. Z tym samym zamiarem pojawia się w wieży Kostryn. Grabiec już w tym momencie nie żyje. Zginął z rąk Balladyny. Kirkor odnajduje koronę. Balladyna postanawia pieniędzmi męża przekupić lud i wstąpić na tron. W tych okolicznościach okazuje się, że jest ona brzemienna a ojcem dziecka jest Kostryn.
Nimfa wodna, Goplana przestraszona biegiem zdarzeń odfruwa z kluczem żurawi wraz ze swoimi sługami – Chochlikiem i Skierką. Tym czasem, toczą się walki o Gniezno. Kirkor nie wie kto jest jego przeciwnikiem. Wiadomo tylko, że pojawił się jakiś samozwaniec i intrygant. Przekupione wojsko przechodzi na jego stronę. Kirkor ginie podczas walki. Na tronie zasiada Balladyna, która wystąpiła przeciwko swojemu mężowi.
W czasie uroczystego powitania królowej posłowie podają jej chleb i sól. Balladyna wykorzystuje tę sytuację do pozbycia się Kostryna. Dzieli się z nim chlebem, który kroi zatrutym nożem. Kostryn umiera.
Przed koronacją, zgodnie ze zwyczajem, przyszła królowa musi rozstrzygnąć sprawy sądowe. Pojawia się przed nią trzech oskarżycieli. Pierwszym z nich jest lekarz wnoszący sprawę zatrucia Kostryna; drugi to Filon z zarzutem morderstwa popełnionego na jego ukochanej; trzecią osobą jest wdowa oskarżająca niegodziwą córkę, która pozbawiła ją dachu nad głową. We wszystkich tych sprawach Balladyna wydaje wyrok śmierci. Są to wyroki na siebie samą, ponieważ to ona otruła Kostryna, zamordowała Alinę i wypędziła własną matkę. Wydany wyrok zostaje wyegzekwowany przez naturę – Balladyna ginie rażona piorunem.
Dramat kończy Epilog. Pojawia się w nim dziejopis narodowy, Wawel. Rozmawia on o Balladynie z Publicznością. Tłumaczy niejasne pochodzenie bohaterki / miała wywodzić się ze słowiańskiego szczepu Obotrytów lub też żyć w mitycznym kraju Amazonek, gdzieś na wybrzeżach Morza Czarnego /. Jej rządy historyk uznaje za sprawiedliwe, z czym nie zgadzają się widzowie. Zarzucają oni historykowi pochopność oceny. Nagły zgon Balladyny wiążą nie tyle z wyegzekwowaniem wyroku sądowego, lecz raczej z koniecznością bicia w dzwony w czasie burzy. Wskazują na autora sztuki, którego żadna błyskawica nie ugodziła, zarzucają kronikarzowi nadmierne pochlebstwo i z ironią żegnają go.
strona: - 1 - - 2 -
Balladyna – streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBalladyna nie chce tego. Ucieka do zamku. Żałuje, że ujawniła swoją tajemnicę. Jej sekret poznaje też Kostryn / podsłuchał jej rozmowę z Pustelnikiem /. Zamierza on wykorzystać swoją wiedzę w odpowiedniej chwili.
Skierka i Chochlik znajdują na kamieniu pozostawioną przez Pustelnika koronę Lecha. Dostaje się ona w ręce Grabca. Goplana chce spełnić każde życzenie ukochanego. Grabiec życzy sobie zostać królem dzwonkowym / karo /. Goplana zmienia go zgodnie z życzeniem. Ma on teraz panować nad światem przyrody. Chochlik zostaje jego ministrem a Skierka błaznem.
Na zamku Kirkora pojawia się w tym czasie jego posłaniec Gralon. Przywozi on podarek od Kirkora w zapieczętowanej skrzyni. Balladyna nie może tego otwierać dopóki mąż nie wróci.
Balladynę gniewa to, że mąż nie ma do niej zaufania. Wypytuje posłańca o Kirkora. Dowiaduje się, że był on u Pustelnika, i że w pobliżu chaty Gralon natknął się na trupa. Gralon wyjaśnia, że była to padlina tura. Kostryn i Balladyna podejrzewają, że posłaniec co innego miał na myśli. Obydwoje zabijają rycerza. Teraz łączy ich wspólna zbrodnia.
Na zamku Kirkora trwa uczta. Jest również na niej Grabiec jako król dzwonkowy. Biesiadnicy przechwalają się swoimi rodami. Balladyna wstydzi się swojej prostej matki. Wypędza ją z zamku chociaż na zewnątrz szaleje burza. Przybywa książęcy goniec. Zawiadamia, że Kirkor pokonał Popiela IV. Gdy okrzyknięto go królem, zrzekł się tego tytułu na rzecz starego króla, Popiela III. W czasie uczty Balladyna słyszy głosy śpiewające o jej zbrodni. Widzi też ducha Aliny a w sali rozpływa się woń malin. Balladyna mdleje.
Tym czasem, do chatki Pustelnika przybywa Kirkor. Obaj zastanawiają się, co począć w sytuacji, gdy korona Popiela zaginęła. Podejrzewają, że w Gnieźnie pojawi się fałszywy monarcha z koroną. Kirkor nie może doczekać się już powrotu na swój zamek, do młodej żony. Pustelnik znając tajemnicę Balladyny, uważa, że lepiej byłoby, gdyby Kirkor został wdowcem.
W chatce Pustelnika pojawia się matka Balladyny. Okazuje się, że piorun wypalił jej oczy. Opowiada Pustelnikowi o swoim losie, o tym, że chciała powiesić się ale gałąź złamała się pod jej ciężarem. Mówi o swojej niedobrej, bogatej córce, która wypędziła ją. Gdy odchodzi, Pustelnik postanawia ukarać wyrodną córkę, gdy tylko odzyska tron monarchy. Na razie nie wie czyją matką jest ta oślepiona kobieta?
W nocy, w zamku Kirkora Balladyna decyduje się zabić Grabca i odebrać mu koronę. Z tym samym zamiarem pojawia się w wieży Kostryn. Grabiec już w tym momencie nie żyje. Zginął z rąk Balladyny. Kirkor odnajduje koronę. Balladyna postanawia pieniędzmi męża przekupić lud i wstąpić na tron. W tych okolicznościach okazuje się, że jest ona brzemienna a ojcem dziecka jest Kostryn.
Nimfa wodna, Goplana przestraszona biegiem zdarzeń odfruwa z kluczem żurawi wraz ze swoimi sługami – Chochlikiem i Skierką. Tym czasem, toczą się walki o Gniezno. Kirkor nie wie kto jest jego przeciwnikiem. Wiadomo tylko, że pojawił się jakiś samozwaniec i intrygant. Przekupione wojsko przechodzi na jego stronę. Kirkor ginie podczas walki. Na tronie zasiada Balladyna, która wystąpiła przeciwko swojemu mężowi.
W czasie uroczystego powitania królowej posłowie podają jej chleb i sól. Balladyna wykorzystuje tę sytuację do pozbycia się Kostryna. Dzieli się z nim chlebem, który kroi zatrutym nożem. Kostryn umiera.
Przed koronacją, zgodnie ze zwyczajem, przyszła królowa musi rozstrzygnąć sprawy sądowe. Pojawia się przed nią trzech oskarżycieli. Pierwszym z nich jest lekarz wnoszący sprawę zatrucia Kostryna; drugi to Filon z zarzutem morderstwa popełnionego na jego ukochanej; trzecią osobą jest wdowa oskarżająca niegodziwą córkę, która pozbawiła ją dachu nad głową. We wszystkich tych sprawach Balladyna wydaje wyrok śmierci. Są to wyroki na siebie samą, ponieważ to ona otruła Kostryna, zamordowała Alinę i wypędziła własną matkę. Wydany wyrok zostaje wyegzekwowany przez naturę – Balladyna ginie rażona piorunem.
Dramat kończy Epilog. Pojawia się w nim dziejopis narodowy, Wawel. Rozmawia on o Balladynie z Publicznością. Tłumaczy niejasne pochodzenie bohaterki / miała wywodzić się ze słowiańskiego szczepu Obotrytów lub też żyć w mitycznym kraju Amazonek, gdzieś na wybrzeżach Morza Czarnego /. Jej rządy historyk uznaje za sprawiedliwe, z czym nie zgadzają się widzowie. Zarzucają oni historykowi pochopność oceny. Nagły zgon Balladyny wiążą nie tyle z wyegzekwowaniem wyroku sądowego, lecz raczej z koniecznością bicia w dzwony w czasie burzy. Wskazują na autora sztuki, którego żadna błyskawica nie ugodziła, zarzucają kronikarzowi nadmierne pochlebstwo i z ironią żegnają go.
strona: - 1 - - 2 -