Jesteś w:
Potop
Mały rycerz, czyli pan Michał Wołodyjowski to kolejna legendarna postać Trylogii. Stanowi przykład szlachcica wiernie służącego ojczyźnie. Jego służba jest służbą wojskową, reszta to „nic to”. Dla niego ważna jest ojczyzna. W jej imię znosi wiele i zaryzykuje wiele. Jednocześnie – jak przystało na szlachcica – to wspaniały fechmistrz, jeździec i dowódca. Podwładni (chorągiew laudańska) uwielbiają go. Jego życie podporządkowane jest jednemu – służbie tej Najjaśniejszej – Rzeczypospolitej.
Wołodyjowski zwany ze względu na swój niski wzrost „małym rycerzem” miał trzy żywioły - swoje gospodarstwo, wojnę i miłość. Najważniejszym z nich była wojna. Posiadał on duże doświadczenie w sztuce walki i chętnie służył radą innym wojownikom. Był powszechnie szanowany, zdobył duży rozgłos w Rzeczpospolitej. Cechowało go oddanie ojczyźnie. Gdy zorientował się, że Radziwiłłowie służą Szwedom wymówił im posłuszeństwo. Znany był jako mistrz pojedynku zarówno na polu bitwy, jak i w prowadzeniu walk podjazdowych.
Był dobrym dowódcą i kompanem. Robił wszystko, by Kmicic nawrócił się i zmazał z siebie piętno hulaki. Mimo, że sam chętnie uczestniczył w hulankach, był osobą łagodną, cieszącą się sympatią przyjaciół. Nie znał się na sprawach publicznych ani politycznych. Z oddaniem wypełniał rozkazy dowódców. Potrafił rozpoznać patriotów i zdrajców. Był idealnym żołnierzem. W jego postaci skupiło się wiele cech średniowiecznego rycerza. Nie miał jednak szczęścia w miłości. W sercowych podbojach przeszkadzała mu wojaczka. Jeżeli kochał, był zawsze wierny wybrance swego serca. Znano go jako człowieka honoru.
Michał Wołodyjowski – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMały rycerz, czyli pan Michał Wołodyjowski to kolejna legendarna postać Trylogii. Stanowi przykład szlachcica wiernie służącego ojczyźnie. Jego służba jest służbą wojskową, reszta to „nic to”. Dla niego ważna jest ojczyzna. W jej imię znosi wiele i zaryzykuje wiele. Jednocześnie – jak przystało na szlachcica – to wspaniały fechmistrz, jeździec i dowódca. Podwładni (chorągiew laudańska) uwielbiają go. Jego życie podporządkowane jest jednemu – służbie tej Najjaśniejszej – Rzeczypospolitej.
Wołodyjowski zwany ze względu na swój niski wzrost „małym rycerzem” miał trzy żywioły - swoje gospodarstwo, wojnę i miłość. Najważniejszym z nich była wojna. Posiadał on duże doświadczenie w sztuce walki i chętnie służył radą innym wojownikom. Był powszechnie szanowany, zdobył duży rozgłos w Rzeczpospolitej. Cechowało go oddanie ojczyźnie. Gdy zorientował się, że Radziwiłłowie służą Szwedom wymówił im posłuszeństwo. Znany był jako mistrz pojedynku zarówno na polu bitwy, jak i w prowadzeniu walk podjazdowych.
Był dobrym dowódcą i kompanem. Robił wszystko, by Kmicic nawrócił się i zmazał z siebie piętno hulaki. Mimo, że sam chętnie uczestniczył w hulankach, był osobą łagodną, cieszącą się sympatią przyjaciół. Nie znał się na sprawach publicznych ani politycznych. Z oddaniem wypełniał rozkazy dowódców. Potrafił rozpoznać patriotów i zdrajców. Był idealnym żołnierzem. W jego postaci skupiło się wiele cech średniowiecznego rycerza. Nie miał jednak szczęścia w miłości. W sercowych podbojach przeszkadzała mu wojaczka. Jeżeli kochał, był zawsze wierny wybrance swego serca. Znano go jako człowieka honoru.