Jesteś w:
Potop
Janusz Radziwiłł to historyczny książę, wojewoda wileński i hetman wielki litewski. W „Potopie” ukazany został jako postawny czterdziestokilkuletni mężczyzna. Pragnie oddać Litwę w ręce szwedzkie, by zwiększyć swoją niezależność i panowanie. Myśli nawet o zdobyciu królewskiej korony i nie cofa się przed zdradą.
Cechuje go żądza władzy, buta, pycha i duma, zaślepia go chora ambicja. Potrafi manipulować innymi ludźmi i zwodzić ich w celu realizacji prywatnych interesów. Pomagają mu przy tym jego charyzmatyczność i silna osobowość. Jego majestat mógłby pomóc Rzeczpospolitej, jednak zdecydował się na zdradę króla i ojczyzny. Głównym powodem jest wiara, że potrafi lepiej rządzić na Litwie.
Silnie przezywa moment odczytania aktu poddania Litwy Karolowi Gustawowi podczas uczty w Kiejdanach. Z jego twarzy bije wówczas groza i chłód. Dzięki umiejętnym dobieraniu argumentów i dowodów potrafi przekonać, między innymi Kmicica, że pragnie ratować Polskę i wszystko co czyni, czyni dla jej dobra. Wykorzystuje porywczego młodzieńca odbierając od niego przysięgę na wierność.
Umiera samotnie i tragicznie. Na łożu śmierci uświadamia sobie ciężar swej zdrady i licznych przewinień. Wie, że nie zdoła już zmazać swych grzechów.
Janusz Radziwiłł – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJanusz Radziwiłł to historyczny książę, wojewoda wileński i hetman wielki litewski. W „Potopie” ukazany został jako postawny czterdziestokilkuletni mężczyzna. Pragnie oddać Litwę w ręce szwedzkie, by zwiększyć swoją niezależność i panowanie. Myśli nawet o zdobyciu królewskiej korony i nie cofa się przed zdradą.
Cechuje go żądza władzy, buta, pycha i duma, zaślepia go chora ambicja. Potrafi manipulować innymi ludźmi i zwodzić ich w celu realizacji prywatnych interesów. Pomagają mu przy tym jego charyzmatyczność i silna osobowość. Jego majestat mógłby pomóc Rzeczpospolitej, jednak zdecydował się na zdradę króla i ojczyzny. Głównym powodem jest wiara, że potrafi lepiej rządzić na Litwie.
Silnie przezywa moment odczytania aktu poddania Litwy Karolowi Gustawowi podczas uczty w Kiejdanach. Z jego twarzy bije wówczas groza i chłód. Dzięki umiejętnym dobieraniu argumentów i dowodów potrafi przekonać, między innymi Kmicica, że pragnie ratować Polskę i wszystko co czyni, czyni dla jej dobra. Wykorzystuje porywczego młodzieńca odbierając od niego przysięgę na wierność.
Umiera samotnie i tragicznie. Na łożu śmierci uświadamia sobie ciężar swej zdrady i licznych przewinień. Wie, że nie zdoła już zmazać swych grzechów.