Jesteś w:
Potop
Główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza – Andrzej Kmicic – to postać kontrowersyjna, która zmienia swoje zachowanie podczas akcji utworu. To co niezmienne to odwaga i pewność siebie, umiłowanie kompanii, wierność szlacheckim tradycjom.
Poznając Kmicica w pierwszej części utworu dominują jego wady. To typowy polski Sarmata – warchoł, skłonny do wszczynania awantur. Jest przekonany, że potrafiąc umiejętnie władać szablą i zbierając doborową kompanię może wieść hulaszczy tryb życie, nie szanując prawa czy porządku publicznego. O jego zamiłowaniu do hulaszczego trybu życia i pijaństwa świadczą zabawy podczas uczt z kompanią. Chociaż wobec ukochanej Oleńki Andrzej zachowuje się przykładnie, obiecuje jej dobrze się prowadzić, to jednak do zmiany jeszcze mu daleko. Kierująca nim gwałtowność, nieumiejętność panowania nad sobą powodują, że w akcie zemsty po stracie przyjaciół pali całą wieś. Gdy w następstwie tego ukochana odtrąca go, bohater siłą ją porywa.
Mimo odwagi i niezłomności Kmicica nie ma on zmysłu politycznego czy wykształcenia. Świadczy o tym fakt z jaką łatwością uwierzył hetmanowi Januszowi Radziwiłłowi i przyrzekł mu swą służbę. Nawet po jego jawnej zdradzie pozostał mu wierny – z jednej strony dochował danego słowa, z drugiej pozostawał wierny zdrajcy ojczyzny. Gdyby jednak także Andrzej był zdrajcą pozostał by do końca u boku Radziwiłłów, a może nawet zdradził by ich. Jednak, kiedy dowiaduje się o prawdziwych zamiarach magnatów uświadamia sobie swą ignorancję. Pragnie porwać Bogusława i oddać go w ręce sprawiedliwości.
strona: - 1 - - 2 -
Sąd nad Andrzejem Kmicicem
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimGłówny bohater powieści Henryka Sienkiewicza – Andrzej Kmicic – to postać kontrowersyjna, która zmienia swoje zachowanie podczas akcji utworu. To co niezmienne to odwaga i pewność siebie, umiłowanie kompanii, wierność szlacheckim tradycjom.
Poznając Kmicica w pierwszej części utworu dominują jego wady. To typowy polski Sarmata – warchoł, skłonny do wszczynania awantur. Jest przekonany, że potrafiąc umiejętnie władać szablą i zbierając doborową kompanię może wieść hulaszczy tryb życie, nie szanując prawa czy porządku publicznego. O jego zamiłowaniu do hulaszczego trybu życia i pijaństwa świadczą zabawy podczas uczt z kompanią. Chociaż wobec ukochanej Oleńki Andrzej zachowuje się przykładnie, obiecuje jej dobrze się prowadzić, to jednak do zmiany jeszcze mu daleko. Kierująca nim gwałtowność, nieumiejętność panowania nad sobą powodują, że w akcie zemsty po stracie przyjaciół pali całą wieś. Gdy w następstwie tego ukochana odtrąca go, bohater siłą ją porywa.
Mimo odwagi i niezłomności Kmicica nie ma on zmysłu politycznego czy wykształcenia. Świadczy o tym fakt z jaką łatwością uwierzył hetmanowi Januszowi Radziwiłłowi i przyrzekł mu swą służbę. Nawet po jego jawnej zdradzie pozostał mu wierny – z jednej strony dochował danego słowa, z drugiej pozostawał wierny zdrajcy ojczyzny. Gdyby jednak także Andrzej był zdrajcą pozostał by do końca u boku Radziwiłłów, a może nawet zdradził by ich. Jednak, kiedy dowiaduje się o prawdziwych zamiarach magnatów uświadamia sobie swą ignorancję. Pragnie porwać Bogusława i oddać go w ręce sprawiedliwości.
strona: - 1 - - 2 -