Jesteś w:
Kamizelka
Nowela Prusa „Kamizelka” ma budowę ramową – spaja ją przewodni motyw kamizelki, który pojawia się w kilkunastu fragmentach utworu. Rozgrywa się on na dwóch płaszczyznach – pierwszą stanowi opowieść narratora o swej pasji zbieracza i jej celu, a także o tym jak wszedł w posiadanie kamizelki. Druga dotyczy już tragicznej historii małżeństwa – sąsiadów narratora, mieszkańców warszawskiej kamienicy. Obserwuje on życie pary przez kolejnych kilka miesięcy.
W utworze wykorzystany został zabieg retrospekcji. Narrator opowiada historię, która wydarzyła się wcześniej, nie wiemy kiedy. Pretekstem do wspomnień jest przedmiot – kamizelka wywołujący smutne reminiscencje.
Elementem kompozycyjnym spajającym całość jest kamizelka. Użycie symbolicznego przedmiotu nawiązuje do „teorii sokoła” (od tytułu utworu „Sokół” Boccaccia). Zakłada on normy na jakich powinna zostać oparta klasyczna nowela. Jednym z założeń jest zbudowanie akcji wokół jednego przedmiotu. Nowela „Kamizelka” jest najlepszą polską realizacją tych założeń – kamizelka występuje już w tytule utworu, jest pretekstem do snucia opowieści, występuje jako element ją wieńczący zarówno w znaczeniu dosłownym, jak i symbolicznym.
Kompozycja „Kamizelki”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNowela Prusa „Kamizelka” ma budowę ramową – spaja ją przewodni motyw kamizelki, który pojawia się w kilkunastu fragmentach utworu. Rozgrywa się on na dwóch płaszczyznach – pierwszą stanowi opowieść narratora o swej pasji zbieracza i jej celu, a także o tym jak wszedł w posiadanie kamizelki. Druga dotyczy już tragicznej historii małżeństwa – sąsiadów narratora, mieszkańców warszawskiej kamienicy. Obserwuje on życie pary przez kolejnych kilka miesięcy.
W utworze wykorzystany został zabieg retrospekcji. Narrator opowiada historię, która wydarzyła się wcześniej, nie wiemy kiedy. Pretekstem do wspomnień jest przedmiot – kamizelka wywołujący smutne reminiscencje.
Elementem kompozycyjnym spajającym całość jest kamizelka. Użycie symbolicznego przedmiotu nawiązuje do „teorii sokoła” (od tytułu utworu „Sokół” Boccaccia). Zakłada on normy na jakich powinna zostać oparta klasyczna nowela. Jednym z założeń jest zbudowanie akcji wokół jednego przedmiotu. Nowela „Kamizelka” jest najlepszą polską realizacją tych założeń – kamizelka występuje już w tytule utworu, jest pretekstem do snucia opowieści, występuje jako element ją wieńczący zarówno w znaczeniu dosłownym, jak i symbolicznym.
| Dowiedz się więcej | |