Jesteś w:
Cierpienia młodego Wertera
Powieść Goethego „Cierpienia młodego Wertera” ukazuje jak miłość determinuje ludzkie życie. Autor przekazuje także prawdę, że miłość może zarówno dawać szczęście, jak i przynosić ból. Tytułowy bohater był osobą wrażliwą, dostrzegającą nierówność społeczną, można nawet powiedzieć, że był buntownikiem. Zupełnie nagle spadło na niego uczucie, które przybrało niewyobrażalną siłę. Zakochał się w Lotcie, mimo że ona miała już narzeczonego i poinformowała o tym wcześniej Wertera.
Młodzieniec nie był jednak w stanie pohamować uczuć i rozstać się z ukochaną. Podporządkował jej wszystkie swoje myśli. Przebudził go nieco dopiero przyjazd Alberta, mężczyzny, z którym Lotta miała wziąć ślub. Jednak również i to nie sprawiło, żeby Werter odsunął się od niej. Wręcz zaprzyjaźnił się z rywalem, starając się ukryć, jak głęboko przeżywał tą trudną sytuację. Sam powiedział: Zaciskam zęby i szydzę z mego cierpienia. Kiedy w końcu zdecydował się na wyjazd, tam spotkało go kolejne rozczarowanie. Nie odnalazł się w pracy w poselstwie, nie interesowało go robienie kariery za wszelką cenę. Poniósł także klęskę natury towarzyskiej – podczas przyjęcia u zaprzyjaźnionego arystokraty wyraźnie dano mu do zrozumienia, że nie pasuje do tamtejszego środowiska i nie jest tam mile widziany. Czuł się odosobniony, odrzucony, a wręcz poniżony. Postanowił opuścić to miejsce i udał się jak najbliżej Lotty. Żywił chyba jeszcze wciąż nadzieję, że z nią będzie. Pewnego wieczoru oddali się namiętnym pocałunkom, jednak dziewczyna wyrwała się z jego objęć. Musiała pozostać lojalna wobec swojego wówczas już męża Alberta. Dała do zrozumienia Wertepowi, że lepiej byłoby, gdyby nie przychodził już do nich.
strona: - 1 - - 2 -
Czuć, kochać i cierpieć jak Werter
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPowieść Goethego „Cierpienia młodego Wertera” ukazuje jak miłość determinuje ludzkie życie. Autor przekazuje także prawdę, że miłość może zarówno dawać szczęście, jak i przynosić ból. Tytułowy bohater był osobą wrażliwą, dostrzegającą nierówność społeczną, można nawet powiedzieć, że był buntownikiem. Zupełnie nagle spadło na niego uczucie, które przybrało niewyobrażalną siłę. Zakochał się w Lotcie, mimo że ona miała już narzeczonego i poinformowała o tym wcześniej Wertera.
Młodzieniec nie był jednak w stanie pohamować uczuć i rozstać się z ukochaną. Podporządkował jej wszystkie swoje myśli. Przebudził go nieco dopiero przyjazd Alberta, mężczyzny, z którym Lotta miała wziąć ślub. Jednak również i to nie sprawiło, żeby Werter odsunął się od niej. Wręcz zaprzyjaźnił się z rywalem, starając się ukryć, jak głęboko przeżywał tą trudną sytuację. Sam powiedział: Zaciskam zęby i szydzę z mego cierpienia. Kiedy w końcu zdecydował się na wyjazd, tam spotkało go kolejne rozczarowanie. Nie odnalazł się w pracy w poselstwie, nie interesowało go robienie kariery za wszelką cenę. Poniósł także klęskę natury towarzyskiej – podczas przyjęcia u zaprzyjaźnionego arystokraty wyraźnie dano mu do zrozumienia, że nie pasuje do tamtejszego środowiska i nie jest tam mile widziany. Czuł się odosobniony, odrzucony, a wręcz poniżony. Postanowił opuścić to miejsce i udał się jak najbliżej Lotty. Żywił chyba jeszcze wciąż nadzieję, że z nią będzie. Pewnego wieczoru oddali się namiętnym pocałunkom, jednak dziewczyna wyrwała się z jego objęć. Musiała pozostać lojalna wobec swojego wówczas już męża Alberta. Dała do zrozumienia Wertepowi, że lepiej byłoby, gdyby nie przychodził już do nich.
strona: - 1 - - 2 -