Jesteś w:
Akademia pana Kleksa
Mateusz był szpakiem , który potrafił doskonale mówić, choć wypowiadał tylko końcówki wyrazów. Odrabiał z chłopcami lekcje i często zastępował pana Kleksa w szkole, kiedy na przykład mężczyzna szedł łapać motyle na drugie śniadanie. Czasami milczał wiele dni, by go przekupić chłopcy przynosili mu piegi pana Kleksa. Szpak uważał je za najlepszy przysmak i uwielbiał je.
Pewnego dnia przekupiony kilkoma piegami przyniesionymi mu przez Adasia opowiedział mu swą tragiczną historię. Jako książę był synem króla, który władał wieloma państwami. Był rozpieszczany – każda jego łza była zbierana, a każdy uśmiech zapisywany w księdze uśmiechów. Jego edukacją zajmowało się dwunastu wybitnych nauczycieli. Pasją księcia była jazda konna i polowania. Gdy ojciec zabronił mu konnej jady młodzieniec popadł w rozpacz. Jego łzy przepełniły nawet specjalny flakon. Nie chciał jeść, uczyć się i przestał się odzywać. Pewnego dnia złamał zakaz udając się na koniu Ali-Babie do lasu. Nieświadomie zabił króla wilków, a poniesioną ranę wyleczył dopiero doktor Paj-Chi-Wo. Mateusz nigdy nie zapomniał o tym wydarzeniu i porzucił polowania.
Gdy Mateusz miał czternaście lat, był silnym i odważnym młodzieńcem. Wówczas to na pałac napadły wilki. Chłopak nałożył cudowną czapkę i bezpowrotnie zmienił się w szpaka, ponieważ brakowało w niej magicznego guzika. Szukał przez pewien czas zguby, aż w końcu trafił na targ w Salamance, gdzie wypatrzył go i kupił pan Kleks. Odtąd był stałym towarzyszem nauczyciela w Akademii.
Mateusz - charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMateusz był szpakiem , który potrafił doskonale mówić, choć wypowiadał tylko końcówki wyrazów. Odrabiał z chłopcami lekcje i często zastępował pana Kleksa w szkole, kiedy na przykład mężczyzna szedł łapać motyle na drugie śniadanie. Czasami milczał wiele dni, by go przekupić chłopcy przynosili mu piegi pana Kleksa. Szpak uważał je za najlepszy przysmak i uwielbiał je.
Pewnego dnia przekupiony kilkoma piegami przyniesionymi mu przez Adasia opowiedział mu swą tragiczną historię. Jako książę był synem króla, który władał wieloma państwami. Był rozpieszczany – każda jego łza była zbierana, a każdy uśmiech zapisywany w księdze uśmiechów. Jego edukacją zajmowało się dwunastu wybitnych nauczycieli. Pasją księcia była jazda konna i polowania. Gdy ojciec zabronił mu konnej jady młodzieniec popadł w rozpacz. Jego łzy przepełniły nawet specjalny flakon. Nie chciał jeść, uczyć się i przestał się odzywać. Pewnego dnia złamał zakaz udając się na koniu Ali-Babie do lasu. Nieświadomie zabił króla wilków, a poniesioną ranę wyleczył dopiero doktor Paj-Chi-Wo. Mateusz nigdy nie zapomniał o tym wydarzeniu i porzucił polowania.
Gdy Mateusz miał czternaście lat, był silnym i odważnym młodzieńcem. Wówczas to na pałac napadły wilki. Chłopak nałożył cudowną czapkę i bezpowrotnie zmienił się w szpaka, ponieważ brakowało w niej magicznego guzika. Szukał przez pewien czas zguby, aż w końcu trafił na targ w Salamance, gdzie wypatrzył go i kupił pan Kleks. Odtąd był stałym towarzyszem nauczyciela w Akademii.