Jesteś w: Dziady

Tło historyczne III cz. „Dziadów”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Choć bezpośrednim historycznym tłem III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” są lata przed wybuchem powstania listopadowego, to jednak autor przedstawił sytuację narodu polskiego opanowanego przez carskich wysłanników i represjonowanego w niemal każdy możliwy sposób, czy to przez tortury, czy pozbawienie nadziei.

Mickiewicz opisuje w utworze czas znany z autopsji, a mianowicie poprzedzający powstanie proces towarzystwa filomatów i filaretów w Wilnie. Doszło do niego, gdy rosyjskie władze odkryły działalność sekretnych stowarzyszeń. Masowym aresztowaniom nie było końca. Kończyły się one albo śmiercią w więzieniu, albo dożywotnią traumą po jego opuszczeniu.

Sam autor w latach 20stych XIX wieku został osadzony w celi klasztoru bazylianów, a potem skazany na zesłanie w głąb Rosji.

III część „Dziadów” ukazuje represje, jakim poddawani byli ludzie w czasie panowania cara Aleksandra I. Na porządku dziennym były nieustanne prześladowania, nieuzasadnione wtrącanie do więzienia bez postawienia zarzutów i szans na obronę czy wypieranie przejawów polskości przez modną modę francuską.

Ukazanie zarówno szerokiego tła historycznego, jak i indywidualnego cierpienia Polaków zapewniło dziełu Mickiewicza nieśmiertelność i ważne miejsce w historii rodzimej literatury.



  Dowiedz się więcej