Jesteś w:
Bracia Lwie Serce
Astrid Lindgren napisała swoją powieść „Bracia Lwie Serce” łącząc w niej elementy powieści przygodowej oraz baśni. Fabuła jest wartka, nie ma w niej przestojów, ani przydługich opisów. Język, którego używa Astrid Lindgren w swoim utworze jest prosty. Jest to język dziecka, dzięki czemu w sposób bardzo plastyczny może opisywać nie tylko miejsca w których się toczy akcja, ale również osoby biorące udział w akcji, czy samą akcję. Można więc przeczytać opisy miejsc, które właśnie dzięki użyciu dziecięcych zwrotów wydają się jeszcze bardziej niesamowite.
Nie można by było użyć innego języka, gdyż narratorem powieści jest dziesięcioletni chłopiec – tytułowy Karol Lwie Serce. Świat, który opisuje jest przedstawiony z jego perspektywy. Narracja nie jest więc prowadzona w sposób wszechobecny. Karol opowiada o rzeczach, których sam był świadkiem. jeśli czegoś nie widział, zdaje po prostu relacje z tego co usłyszał. Jeśli chodzi o swoją osobę, Karol opisuje się bardzo krytycznie. Jest świadom swoich ułomności i wyglądu. Inaczej jest w przypadku opisu brata, w których czuć podziw jaki ma Karol do Jonatana.
Dzięki temu zabiegowi – zastosowaniu pierwszoosobowej narracji, Astrid Lindgren, może pokazać pełny emocji świat widziany z perspektywy dziecka.
Narracja i język „Braci Lwie Serce”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAstrid Lindgren napisała swoją powieść „Bracia Lwie Serce” łącząc w niej elementy powieści przygodowej oraz baśni. Fabuła jest wartka, nie ma w niej przestojów, ani przydługich opisów. Język, którego używa Astrid Lindgren w swoim utworze jest prosty. Jest to język dziecka, dzięki czemu w sposób bardzo plastyczny może opisywać nie tylko miejsca w których się toczy akcja, ale również osoby biorące udział w akcji, czy samą akcję. Można więc przeczytać opisy miejsc, które właśnie dzięki użyciu dziecięcych zwrotów wydają się jeszcze bardziej niesamowite.
Nie można by było użyć innego języka, gdyż narratorem powieści jest dziesięcioletni chłopiec – tytułowy Karol Lwie Serce. Świat, który opisuje jest przedstawiony z jego perspektywy. Narracja nie jest więc prowadzona w sposób wszechobecny. Karol opowiada o rzeczach, których sam był świadkiem. jeśli czegoś nie widział, zdaje po prostu relacje z tego co usłyszał. Jeśli chodzi o swoją osobę, Karol opisuje się bardzo krytycznie. Jest świadom swoich ułomności i wyglądu. Inaczej jest w przypadku opisu brata, w których czuć podziw jaki ma Karol do Jonatana.
Dzięki temu zabiegowi – zastosowaniu pierwszoosobowej narracji, Astrid Lindgren, może pokazać pełny emocji świat widziany z perspektywy dziecka.