Jesteś w: Nie-Boska komedia

Stylistyka i artyzm „Nie-Boskiej komedii”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

Nowatorskim posunięciem w przypadku „Nie-Boskiej komedii” było napisanie dramatu prozą. Poruszając się w sferze tematyki patetycznej, bo traktującej o upadku cywilizacji czy nawet świata Krasiński nie zastosował wiersza. Inni wybitni twórcy polskiego romantyzmu wiersz uznawali za najbardziej odpowiednią formę dla utworów dotyczących istotnych spraw. W „Nie-Boskiej komedii” wiersz pojawia się tylko fragmentarycznie – mówi nim pogrążona w szaleństwie Maria i ślepnący Orcio.

Styl Krasińskiego cechuje lapidarność i precyzyjność. Poszukując prawdy o prawach rządzących historią, uważał, że w taki sposób najlepiej przekaże swoją myśl odbiorcy. Niemnie jednak każdą część dramatu poprzedził wstępem napisanym piękną prozą poetycką. Całość utworu łączy w sobie elementy grozy, makabry / sceny rewolucji / i pewną dawkę satyry.

Dowiedz się więcej

Inscenizacje „Nie-Boskiej komedii” w teatrze polskim Dramatyzm bohaterów „Nie-Boskiej komedii” Symbolika „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” - plan zdarzeń „Nie-Boska komedia” - najważniejsze cytaty Motywy literackie w „Nie-Boskiej komedii” „Nie-Boska komedia” jako dramat społeczny. Polemika Pankracego z hrabią Henrykiem. Realizm i fantastyka w „Nie-Boskiej komedii” „Nie-Boska komedia” - tło historyczne „Nie-Boska komedia” jako dramat rodzinny Interpretacja zakończenia „Ni-Boskiej komedii” Rola poety i poezji w „Nie-Boskiej komedii” Rewolucja i walka klas w „Nie-Boskiej komedii” Nie-Boska komedia - bohaterowie Charakterystyka dwóch obozów w „Nie-Boskiej komedii” „Nie-Boska komedia” - streszczenie