Jesteś w:
Nie-Boska komedia
Hrabia Henryk jest głównym bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia”. Należy on do arystokracji. Oprócz tego jest poetą głęboko przekonanym o swojej niezwykłej indywidualności i zapatrzonym w siebie. Ta cecha decyduje o sposobie jego funkcjonowania.
Poznajemy go w momencie, gdy bierze ślub z Marią. Ma być to początek jego szczęśliwego życia rodzinnego. W utworze jest wówczas nazywany Mężem. Jednak już pierwszej nocy po ślubie pozostawia żonę, by podążać za romantyczną zjawą Dziewicy, która wciąga go w poetycki świat złudzeń / Sława, Eden /. Żona przekonuje się, że Mąż gotów jest porzucić ją dla poezji.
Hrabia Henryk jest ofiarą romantycznych wyobrażeń o roli poety jako wieszcza, którego Bóg obdarzając talentem wybrał spośród innych śmiertelników. Z tego powodu rodzinne życie u boku normalnej kobiety wydaje mu się zbyt zwyczajne. Nie dostrzega, że zjawa Dziewicy jest trupem kobiety. Na skutek tych wyobrażeń unieszczęśliwia żonę i syna – nie jest przy nich nawet w dniu chrztu dziecka. W efekcie ponosi klęskę jako ojciec i mąż – jego żona umiera w szpitalu dla obłąkanych a syn traci wzrok i pogrąża się w poetyckich złudzeniach.
Hrabia Henryk jako arystokrata staje na czele tego obozu, by walczyć z szerzącą się rewolucją. Jest on człowiekiem dumnym, o konserwatywnych poglądach. W przemiany rewolucyjne nie wierzy. Ideologię rewolucji traktuje jako utopijne mrzonki. Widzi w niej jedynie krwawy odwet ludu za doznane krzywdy i sposób na odwrócenie ról społecznych. Jest przekonany, że przywódcy rewolucji przekształcą się w nową arystokrację.
strona: - 1 - - 2 -
Hrabia Henryk – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHrabia Henryk jest głównym bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia”. Należy on do arystokracji. Oprócz tego jest poetą głęboko przekonanym o swojej niezwykłej indywidualności i zapatrzonym w siebie. Ta cecha decyduje o sposobie jego funkcjonowania.
Poznajemy go w momencie, gdy bierze ślub z Marią. Ma być to początek jego szczęśliwego życia rodzinnego. W utworze jest wówczas nazywany Mężem. Jednak już pierwszej nocy po ślubie pozostawia żonę, by podążać za romantyczną zjawą Dziewicy, która wciąga go w poetycki świat złudzeń / Sława, Eden /. Żona przekonuje się, że Mąż gotów jest porzucić ją dla poezji.
Hrabia Henryk jest ofiarą romantycznych wyobrażeń o roli poety jako wieszcza, którego Bóg obdarzając talentem wybrał spośród innych śmiertelników. Z tego powodu rodzinne życie u boku normalnej kobiety wydaje mu się zbyt zwyczajne. Nie dostrzega, że zjawa Dziewicy jest trupem kobiety. Na skutek tych wyobrażeń unieszczęśliwia żonę i syna – nie jest przy nich nawet w dniu chrztu dziecka. W efekcie ponosi klęskę jako ojciec i mąż – jego żona umiera w szpitalu dla obłąkanych a syn traci wzrok i pogrąża się w poetyckich złudzeniach.
Hrabia Henryk jako arystokrata staje na czele tego obozu, by walczyć z szerzącą się rewolucją. Jest on człowiekiem dumnym, o konserwatywnych poglądach. W przemiany rewolucyjne nie wierzy. Ideologię rewolucji traktuje jako utopijne mrzonki. Widzi w niej jedynie krwawy odwet ludu za doznane krzywdy i sposób na odwrócenie ról społecznych. Jest przekonany, że przywódcy rewolucji przekształcą się w nową arystokrację.
strona: - 1 - - 2 -