Jesteś w:
Nie-Boska komedia
Dramat Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” opatrzony został mottem. Jest ono podwójne. Pierwsze z nich brzmi:
„Do błędów, nagromadzonych przez
przodków, dodali to, czego nie
znali ich przodkowie – wahanie
się i bojaźń – i stało się zatem,
że zniknęli z powierzchni ziemi
i wielkie milczenie jest po nich.”
Bezimienny
Drugie motto wzięte jest z Szekspira
„To be, or not to be, that is the question.”
Hamlet
Krasiński głównym bohaterem swojego dramatu uczynił arystokratę – hrabiego Henryka. Sam wywodził się z arystokratycznego rodu o tradycjach wojskowych. Jego ojciec był generałem napoleońskim ale później został wiernym poddanym cara. Synowi nie pozwolił na udział w powstaniu listopadowym.
Zygmunt Krasiński kreując losy swojego bohatera, przypatruje się tej elicie społecznej jaką jest arystokracja. Widzi jej schyłek, upadek wartości, w imię których kiedyś stawała do walki. Dostrzega też strach tej grupy przed ruchami społecznymi i rewolucyjnymi. Brakuje jej siły, by skupiać wokół siebie ludzi pokrewnych duchem. Przeciwko sobie ma prosty lud i jego nagromadzone krzywdy. W tej sytuacji jest grupą społeczną, która musi odejść. Tego problemu dotyczy pierwsze motto.
Drugie motto jest hamletowskim dylematem: „Być albo nie być...” Przed takim problemem staje hrabia Henryk. Wierny starym tradycjom nie chce ugody z przywódcą rewolucji Pankracym. Jest jednak za słaby, by walczyć z rewolucją. Ludzie, których skupia wokół siebie są chwiejni w poglądach, bojaźliwi i gotowi na ustępstwa w zamian za ocalenie ich życia. Mimo tego hrabia Henryk walczy. Dopiero w obliczu nieodwołalnej klęski popełnia samobójstwo, przeklinając siebie i romantyczną poezję.
Interpretacja motta „Nie-Boskiej komedii”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimDramat Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” opatrzony został mottem. Jest ono podwójne. Pierwsze z nich brzmi:
„Do błędów, nagromadzonych przez
przodków, dodali to, czego nie
znali ich przodkowie – wahanie
się i bojaźń – i stało się zatem,
że zniknęli z powierzchni ziemi
i wielkie milczenie jest po nich.”
Bezimienny
Drugie motto wzięte jest z Szekspira
„To be, or not to be, that is the question.”
Hamlet
Krasiński głównym bohaterem swojego dramatu uczynił arystokratę – hrabiego Henryka. Sam wywodził się z arystokratycznego rodu o tradycjach wojskowych. Jego ojciec był generałem napoleońskim ale później został wiernym poddanym cara. Synowi nie pozwolił na udział w powstaniu listopadowym.
Zygmunt Krasiński kreując losy swojego bohatera, przypatruje się tej elicie społecznej jaką jest arystokracja. Widzi jej schyłek, upadek wartości, w imię których kiedyś stawała do walki. Dostrzega też strach tej grupy przed ruchami społecznymi i rewolucyjnymi. Brakuje jej siły, by skupiać wokół siebie ludzi pokrewnych duchem. Przeciwko sobie ma prosty lud i jego nagromadzone krzywdy. W tej sytuacji jest grupą społeczną, która musi odejść. Tego problemu dotyczy pierwsze motto.
Drugie motto jest hamletowskim dylematem: „Być albo nie być...” Przed takim problemem staje hrabia Henryk. Wierny starym tradycjom nie chce ugody z przywódcą rewolucji Pankracym. Jest jednak za słaby, by walczyć z rewolucją. Ludzie, których skupia wokół siebie są chwiejni w poglądach, bojaźliwi i gotowi na ustępstwa w zamian za ocalenie ich życia. Mimo tego hrabia Henryk walczy. Dopiero w obliczu nieodwołalnej klęski popełnia samobójstwo, przeklinając siebie i romantyczną poezję.