Jesteś w:
Hamlet
Poloniusz spotyka Hamleta, ten jednak zdaje się go nie poznawać. Wypowiada zdania pozbawione sensu, więc Poloniusz odchodzi, zaś do Hamleta dołączają Rozenkranc i Glidenstern. Wyznają, iż przybywają na wyraźną prośbę królewskiej pary. To od nich Hamlet dowiaduje się o przybyciu na dwór aktorskiej trupy.
Hamlet spotyka aktorów i prosi ich o zadeklamowanie fragmentu Eneidy, zaś Poloniuszowi nakazuje godnie ich przyjąć w pałacu. Następnie w rozmowie z jednym z aktorów prosi go, by na jutrzejszym przedstawieniu wystawili Zabójstwo Gonzagi dodając do niego fragment autorstwa Hamleta. Potem książę wychodzi.
W monologu Hamlet stwierdza, iż nie jest w stanie wystąpić w sposób jawny przeciw mordercy ojca, czyli stryjowi. Postanawia więc do wystawianej sztuki dodać scenę, w której aktorzy przedstawią morderstwo króla. Hamlet postanawia tymczasem obserwować zachowanie Klaudiusza.
Akt trzeci –
Scena I – Rozenkranc i Gildenstern wyznają Klaudiuszowi, iż sam Hamlet uważa się za odrobinę rozstrojonego nerwowo. Nie zdradził jednak powodu takiego dziwnego zachowania. W imieniu księcia zapraszają również królewską parę na przedstawienie wystawiane przez nowa aktorska trupę, która zawitała na zamku.
Król i Poloniusz chcą zaobserwować zachowanie Hamleta podczas spotkania z Ofelią. Hamlet rozmawia z nią ostrym tonem, wyznaje iż nigdy jej nie kochał. Szydzi z kobiet i ich charakteru, są one dla niego fałszywe, podstępne, niegodne zaufania. Ofelii radzi wstąpić do klasztoru. Po tej rozmowie odchodzi.
Z ukrycia wychodzą król z Poloniuszem. Pierwszy domyśla się, iż przyczyną obłędu bratanka nie jest nieszczęśliwa miłość, ale odkrycie prawdy o śmierci ojca. Postanawia więc wysłać go do Anglii, by cała sprawa przycichła.
Scena II – Hamlet rozmawia z aktorami dając im wskazówki, jak mają odegrać poszczególne sceny. Książę wyjawia Horacemu, iż dodał scenę bardzo podobną do wydarzenia śmierci jego ojca oraz że podczas niej ma zamiar uważnie obserwować zachowanie stryja.
Po przybyciu gości na przedstawienie Hamlet ponownie zakłada maskę człowieka obłąkanego i siada obok Ofelii. Jedna ze scen sztuki przedstawia śpiącego króla, któremu ktoś wlewa truciznę do ucha, po czym zaleca się do jego żony. Ta, początkowo pogrążona w żałobie, szybko godzi się na zaloty. Zdenerwowany Klaudiusz, a za nim reszta widzów, opuszcza przedstawienie. Pozostają tylko Hamlet oraz Horacy.
Matka wzywa księcia na rozmowę. Hamlet chce jej wytknąć, iż zbyt szybko poślubiła stryja, postanawia sobie jednak, iż w tej rozmowie będzie delikatny, zgodnie z życzeniem ducha.
Scena III – Klaudiusz zaczyna się coraz bardziej obawiać Hamleta i jego dziwnych zachowań. Zleca więc Rozenkrancowi i Gildensternowi, by towarzyszyli Hamletowi w podróży do Anglii. Uznają, iż szaleństwo Hamleta mogłoby być zagrożeniem dla całego kraju.
Poloniusz postanawia ukryć się w komnacie Gertrudy, podsłuchać jej rozmowę z synem, a następnie powtórzyć wszystko Klaudiuszowi.
Król przyznaje się do popełnienia zbrodni, jednak nie wyraża skruchy. Wie, iż odkrycie przez poddanych jego czynu równałoby się ze stratą korony, władzy, żony. Wtem wchodzi Hamlet, który najprawdopodobniej słyszał wyznanie stryja. Widzi Klaudiusza modlącego się i to go powstrzymuje przed zamordowaniem stryja.
Scena IV – Gertruda obiecuje Poloniuszowi, iż porozmawia z Hamletem i go upomni. Ten chowa się, gdyż do komnaty wchodzi książę. Zachowuje się on agresywnie, a królowa zaczyna się go bać i woła o pomoc. Wtem Hamlet zauważa człowieka ukrytego za zasłoną i zabija go myśląc, że to król. Widząc, iż zabił Poloniusza zaczyna atakować matkę. Zarzuca jej, iż niezbyt mocno kochała jego ojca, skoro tak szybko zdecydowała się na powtórny ślub i to z mordercą swojego męża. Hamletowi ukazuje się duch ojca, matka go jednak nie widzi. Widząc, jak Hamlet z nim rozmawia odnosi ona wrażenie, iż jest on obłąkany. Po odejściu ducha książę błaga matkę, by porzuciła stryja i znowu zaczęła wieść cnotliwe życie. Wychodząc prosi matkę, by ich rozmowa została między nimi.
Akt czwarty –
Scena I – Gertruda mówi Klaudiuszowi, iż Hamlet, w przypływie obłędu, zabił Poloniusza. Król decyduje się natychmiast wysłać księcia do Anglii, a sam fakt morderstwa ukryć.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Hamlet - krótkie streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPoloniusz spotyka Hamleta, ten jednak zdaje się go nie poznawać. Wypowiada zdania pozbawione sensu, więc Poloniusz odchodzi, zaś do Hamleta dołączają Rozenkranc i Glidenstern. Wyznają, iż przybywają na wyraźną prośbę królewskiej pary. To od nich Hamlet dowiaduje się o przybyciu na dwór aktorskiej trupy.
Hamlet spotyka aktorów i prosi ich o zadeklamowanie fragmentu Eneidy, zaś Poloniuszowi nakazuje godnie ich przyjąć w pałacu. Następnie w rozmowie z jednym z aktorów prosi go, by na jutrzejszym przedstawieniu wystawili Zabójstwo Gonzagi dodając do niego fragment autorstwa Hamleta. Potem książę wychodzi.
W monologu Hamlet stwierdza, iż nie jest w stanie wystąpić w sposób jawny przeciw mordercy ojca, czyli stryjowi. Postanawia więc do wystawianej sztuki dodać scenę, w której aktorzy przedstawią morderstwo króla. Hamlet postanawia tymczasem obserwować zachowanie Klaudiusza.
Akt trzeci –
Scena I – Rozenkranc i Gildenstern wyznają Klaudiuszowi, iż sam Hamlet uważa się za odrobinę rozstrojonego nerwowo. Nie zdradził jednak powodu takiego dziwnego zachowania. W imieniu księcia zapraszają również królewską parę na przedstawienie wystawiane przez nowa aktorska trupę, która zawitała na zamku.
Król i Poloniusz chcą zaobserwować zachowanie Hamleta podczas spotkania z Ofelią. Hamlet rozmawia z nią ostrym tonem, wyznaje iż nigdy jej nie kochał. Szydzi z kobiet i ich charakteru, są one dla niego fałszywe, podstępne, niegodne zaufania. Ofelii radzi wstąpić do klasztoru. Po tej rozmowie odchodzi.
Z ukrycia wychodzą król z Poloniuszem. Pierwszy domyśla się, iż przyczyną obłędu bratanka nie jest nieszczęśliwa miłość, ale odkrycie prawdy o śmierci ojca. Postanawia więc wysłać go do Anglii, by cała sprawa przycichła.
Scena II – Hamlet rozmawia z aktorami dając im wskazówki, jak mają odegrać poszczególne sceny. Książę wyjawia Horacemu, iż dodał scenę bardzo podobną do wydarzenia śmierci jego ojca oraz że podczas niej ma zamiar uważnie obserwować zachowanie stryja.
Po przybyciu gości na przedstawienie Hamlet ponownie zakłada maskę człowieka obłąkanego i siada obok Ofelii. Jedna ze scen sztuki przedstawia śpiącego króla, któremu ktoś wlewa truciznę do ucha, po czym zaleca się do jego żony. Ta, początkowo pogrążona w żałobie, szybko godzi się na zaloty. Zdenerwowany Klaudiusz, a za nim reszta widzów, opuszcza przedstawienie. Pozostają tylko Hamlet oraz Horacy.
Matka wzywa księcia na rozmowę. Hamlet chce jej wytknąć, iż zbyt szybko poślubiła stryja, postanawia sobie jednak, iż w tej rozmowie będzie delikatny, zgodnie z życzeniem ducha.
Scena III – Klaudiusz zaczyna się coraz bardziej obawiać Hamleta i jego dziwnych zachowań. Zleca więc Rozenkrancowi i Gildensternowi, by towarzyszyli Hamletowi w podróży do Anglii. Uznają, iż szaleństwo Hamleta mogłoby być zagrożeniem dla całego kraju.
Poloniusz postanawia ukryć się w komnacie Gertrudy, podsłuchać jej rozmowę z synem, a następnie powtórzyć wszystko Klaudiuszowi.
Król przyznaje się do popełnienia zbrodni, jednak nie wyraża skruchy. Wie, iż odkrycie przez poddanych jego czynu równałoby się ze stratą korony, władzy, żony. Wtem wchodzi Hamlet, który najprawdopodobniej słyszał wyznanie stryja. Widzi Klaudiusza modlącego się i to go powstrzymuje przed zamordowaniem stryja.
Scena IV – Gertruda obiecuje Poloniuszowi, iż porozmawia z Hamletem i go upomni. Ten chowa się, gdyż do komnaty wchodzi książę. Zachowuje się on agresywnie, a królowa zaczyna się go bać i woła o pomoc. Wtem Hamlet zauważa człowieka ukrytego za zasłoną i zabija go myśląc, że to król. Widząc, iż zabił Poloniusza zaczyna atakować matkę. Zarzuca jej, iż niezbyt mocno kochała jego ojca, skoro tak szybko zdecydowała się na powtórny ślub i to z mordercą swojego męża. Hamletowi ukazuje się duch ojca, matka go jednak nie widzi. Widząc, jak Hamlet z nim rozmawia odnosi ona wrażenie, iż jest on obłąkany. Po odejściu ducha książę błaga matkę, by porzuciła stryja i znowu zaczęła wieść cnotliwe życie. Wychodząc prosi matkę, by ich rozmowa została między nimi.
Akt czwarty –
Scena I – Gertruda mówi Klaudiuszowi, iż Hamlet, w przypływie obłędu, zabił Poloniusza. Król decyduje się natychmiast wysłać księcia do Anglii, a sam fakt morderstwa ukryć.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
| Dowiedz się więcej | |