Jesteś w: Pan Tadeusz

Pan Tadeusz - cytaty

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie;
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie;
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju,
Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,
Stał dwór szlachecki, z drewna, lecz podmurowany;
Świeciły z daleka pobielane ściany, [...].

Właśnie dwukonną bryką wjechał młody panek
I obiegłszy dziedziniec zawrócił nad ganek,
Wysiadł z powozu; [...].
Dawno domu nie widział, bo w dalekim mieście
Kończył nauki, końca doczekał wreszcie.

Stała młoda dziewczyna – Białe jej ubranie
Wysmukłą postać tylko aż do piersi kryje,
Odsłaniając ramiona i łabędzią szyję. [...]
Wtem ujrzała młodzieńca i z rąk jej wypadła
Suknia, a twarz od strachu i dziwu pobladła.

Krótkie były Sędziego z synowcem witania;
Dał mu poważnie rękę do pocałowania
I w skroń ucałowawszy uprzejmie pozdrowił; [...].

Tadeusz się od przodków swoich nie odrodził:
Dobrze na koniu jeździł, pieszo dzielnie chodził,
Tępy nie był, lecz mało w naukach postąpił,
Choć stryj na wychowanie niczego nie skąpił.

[...] Wtem pan Podkomorzy,
wlawszy kropelkę wina w szklankę panny Róży,
a młodszej przysunąwszy z talerzem ogórki
rzekł: < choć stary i niezgrabny>>. Zatem się rzuciło
kilku młodych od stołu i pannom służyło.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 



  Dowiedz się więcej