Jesteś w: Cyprian Kamil Norwid

Coś ty Atenom zrobił Sokratesie - notatka interpretacyjna

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Wiersz Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie datowany jest na styczeń 1856 roku. Napisany został w Paryżu pod wpływem emocji dotyczących sprowadzenia ciała Adama Mickiewicza ze Stambułu do Paryża jesienią 1855 roku. To wydarzenie skłoniło Norwida do porównania pośmiertnych losów narodowego wieszcza z innymi światłymi umysłami. W tekście odnajdujemy więc Sokratesa, nauczającego na ulicach filozofa, którego skazano na śmierć, odnajdujemy Dantego, który zmarł na wygnaniu, Kolumba – opuszczonego i samotnego przed śmiercią, a po śmierci wielokrotnie przewożonego do innych grobów, mamy Camoensa, portugalskiego pisarza, który również nie zaznał po śmierci spokoju.

Następnie podmiot wspomina Tadeusza Kościuszkę, którego zwłoki przenoszono ze Szwajcarii oraz Napoleona I Bonaparte, genialnego dowódcę i męża stanu, który zmarł na Wyspie Św. Heleny. Te postaci uszeregowane są chronologicznie. W ostatniej strofie pierwszej części podmiot pyta: „Coś ty uczynił ludziom, Mickiewiczu?”

Dwa kolejne wersy są przemilczane – podmiot obawia się, że i wieszcz nie zazna po śmierci spokoju. Ta część wiersza jest bolesnym wytknięciem ludzkiej dwulicowości. Postacie potępiane i niedoceniane za życia, po śmierci doczekały się złotych pomników, popiersi i okazałych grobów. Część z nich była chowana więcej niż raz. Według podmiotu, lepiej nie być chowanym w ogóle, niż doczekać się dwóch czy trzech grobów (trzy groby ma Krzysztof Kolumb. Prawdopodobnie we wszystkich znajdują się jego szczątki, przenoszenie wszystkich było niemożliwe). W drugiej części wiersza podmiot udowadnia, że nie ma znaczenia, jak człowiek rozumiany jest za życia, bo jest bardzo prawdopodobne, że ludzie zmienią podejście do genialnego umysłu dopiero po jego śmierci.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej