Jesteś w:
Adam Mickiewicz
Sonet ten zbudowany jest w formie lirycznego monologu tytułowego Pielgrzyma, który tęskni za krajem ojczystym. Związek człowieka z ojczyzną został podkreślony za pomocą kontrastowego zestawienia bogatego krajobrazu wschodniego z rodzimą przyrodą Litwy:
Swoje uczucia podmiot liryczny wyraża w sposób bezpośredni (w lirycznych wyznaniach) i pośredni (poprzez opisy przyrody). Sonet ten bogaty jest w liczne środki artystyczne: apostrofy („Litwo!”), metafory („kraina dostatków i krasy”), epitety („niebo jasne”, „złote ananasy”).
Interpretacja sonetu Adama Mickiewicza - Pielgrzym
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSonet ten zbudowany jest w formie lirycznego monologu tytułowego Pielgrzyma, który tęskni za krajem ojczystym. Związek człowieka z ojczyzną został podkreślony za pomocą kontrastowego zestawienia bogatego krajobrazu wschodniego z rodzimą przyrodą Litwy:
(...) weselszy deptałem twoje trzęsawiceJednak podziw dla piękna oglądanej przyrody nie uwalnia myśli bohatera od wspomnień i żalu:
Niż rubinowe morwy, złote ananasy.
Nad głową niebo jasne, obok piękne lice;W refleksjach Pielgrzyma miłość do ojczyzny przeplata się z uczuciem do kobiety. Poprzez swoje oddalenie podmiot obawia się możliwości wymazania jego osoby z pamięci kochanki:
Dlaczegoż stąd ucieka serce w okolice
Dalekie(...)?
Depcąc świeże me ślady czyż o mnie pamięta?Bohater, wygnany z Litwy, pozbawiony kontaktu z najbliższą osobą, we wspomnieniach idealizuje zarówno utraconą ojczyznę, jak i kochaną kobietę. Pielgrzym tylko fizycznie jest na Krymie, jego myśli i serce zostały w ojczyźnie. Więź z krajem młodości umacnia poczucie osamotnienia i świadomość obcości świata, w którym przebywa.
Swoje uczucia podmiot liryczny wyraża w sposób bezpośredni (w lirycznych wyznaniach) i pośredni (poprzez opisy przyrody). Sonet ten bogaty jest w liczne środki artystyczne: apostrofy („Litwo!”), metafory („kraina dostatków i krasy”), epitety („niebo jasne”, „złote ananasy”).