Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Zbrodnia i kara jako nowoczesna powieść psychologiczna
Dostojewski w swej powieści przedstawia czytelnikowi fascynujące studium zbrodni i studium psychiki bohatera, który tę zbrodnię popełnia. Bohatera fascynuje sam mechanizm zbrodni, stąd decyduje się na dokonanie morderstwa. Gardzi sumieniem, uważa też, iż jest on zwolniony z konieczności używania go.
Można powiedzieć, iż jest to powieść o ludzkiej duszy i o sumieniu. Autor analizuje bowiem drobiazgowo to, co się w duszy bohatera dzieje, w jaki sposób zbrodnia wyciska piętno na sumieniu Rodiona. Odsłania głęboko ukryte pragnienia, tajemnice, przeżycia, leki i obawy. Bada myśli i przeżycia, a nie tylko fakty. Zajmuje się motywami, determinantami wyborów i działań.
Dostojewski zdaje się nam mówić, iż przyczyny popełnienia zbrodni należy w każdym przypadku doszukiwać się w ludzkiej psychice, w myśleniu i emocjach, a nie koniecznie w zewnętrznej sytuacji, w jakiej się człowiek znalazł.
To on jako pierwszy tak mistrzowsko zajął się psychiką bohaterów swoich powieści. Wnikliwie analizował ich obawy, depresje, stany lękowe.
Zbrodnia i kara jako powieść – apel
W powieści Dostojewskiego można odnaleźć apel, jaki autor zdaje się kierować do każdego czytelnika. Uważa on, iż bez względu na osobiste przekonania, należy zbudować uniwersalny system moralny, który obejmowałby każdego człowieka. Postawą takiej etyki i moralności stałoby się poszanowanie godności człowieka, jego wartość, godność. Są to elementy wspólna dla każdej myśli, która zwie się humanistyczną – zarówno w jej wersji ateistycznej, jak i religijnej. W postępowaniu należy bowiem kierować się zasadą, według której wartością nadrzędną jest człowiek i jego dobro.
strona: - 1 - - 2 -
Zbrodnia i kara jako powieść...
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimZbrodnia i kara jako nowoczesna powieść psychologiczna
Dostojewski w swej powieści przedstawia czytelnikowi fascynujące studium zbrodni i studium psychiki bohatera, który tę zbrodnię popełnia. Bohatera fascynuje sam mechanizm zbrodni, stąd decyduje się na dokonanie morderstwa. Gardzi sumieniem, uważa też, iż jest on zwolniony z konieczności używania go.
Można powiedzieć, iż jest to powieść o ludzkiej duszy i o sumieniu. Autor analizuje bowiem drobiazgowo to, co się w duszy bohatera dzieje, w jaki sposób zbrodnia wyciska piętno na sumieniu Rodiona. Odsłania głęboko ukryte pragnienia, tajemnice, przeżycia, leki i obawy. Bada myśli i przeżycia, a nie tylko fakty. Zajmuje się motywami, determinantami wyborów i działań.
Dostojewski zdaje się nam mówić, iż przyczyny popełnienia zbrodni należy w każdym przypadku doszukiwać się w ludzkiej psychice, w myśleniu i emocjach, a nie koniecznie w zewnętrznej sytuacji, w jakiej się człowiek znalazł.
To on jako pierwszy tak mistrzowsko zajął się psychiką bohaterów swoich powieści. Wnikliwie analizował ich obawy, depresje, stany lękowe.
Zbrodnia i kara jako powieść – apel
W powieści Dostojewskiego można odnaleźć apel, jaki autor zdaje się kierować do każdego czytelnika. Uważa on, iż bez względu na osobiste przekonania, należy zbudować uniwersalny system moralny, który obejmowałby każdego człowieka. Postawą takiej etyki i moralności stałoby się poszanowanie godności człowieka, jego wartość, godność. Są to elementy wspólna dla każdej myśli, która zwie się humanistyczną – zarówno w jej wersji ateistycznej, jak i religijnej. W postępowaniu należy bowiem kierować się zasadą, według której wartością nadrzędną jest człowiek i jego dobro.
strona: - 1 - - 2 -