Jesteś w:
Motyw buntu
• Nancy Kleinbaum, „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” - akcja powieści rozgrywa się w latach 50. XX wieku, kiedy w elitarnej amerykańskiej szkole dla chłopców zaczyna nauczać nowy nauczyciel angielskiego – John Keating, który otwiera przed swoimi uczniami zupełnie inny świat – świat poezji, świat marzeń, świat w którym człowiek żyje pełnią życia, czerpiąc z niego, jak z kielicha bez dna. W tym nowym świecie chłopcy, zniewoleni w decyzjach i wyborach przez własnych rodziców, przez surowe zasady piętnujące wolność i idealizm oraz indywidualność, buntują się tym właśnie ograniczeniom, które nie pozwalają im spełnić własnych marzeń i popełnić błędów. W jaki sposób buntują się chłopcy? Po prostu idą własną drogą, za wszelką cenę realizując własne priorytety i łamiąc narzucane zasady.
• Sławomir Mrożek, „Tango” - główny bohater utworu - Artur jest niewolnikiem swojego buntu. Sprzeciw Artura wydaje się być jak najbardziej słuszny, nie satysfakcjonuje go jednak, gdyż młody buntownik zdaje sobie sprawę, że w nowoczesnym świecie „Już nic nie jest możliwe, ponieważ wszystko jest możliwe”. Wszystkie normy i konwencje złamało pokolenie ojca Artura - Stomila. Jego pokolenie bunt utożsamiło z postępem, nową wartością dynamiczną, czyli „zawsze pozytywnie choćby negatywnie”, jak powiedział Stomil. Artur pragnie buntować się przeciwko rodzinie, jednak doskonale wie, że jego sprzeciw pozbawiony jest sensu. Bunt stał się wyjściem poza normy, które stało się normą. Regułą świata dramatu jest brak schematów, który stał się schematem i wzorcem postępowań. Artur żyje w świecie, w którym nie ma zakazów wszystko jest dozwolone co jest moralnym przymusem do niemoralności. W buncie Artura tkwi paradoks: sprzeciwiając się (za namową rodziców) ich woli, zachowuje status quo nowoczesnej, mrożkowskiej rzeczywistości. To też jakikolwiek bunt jest akceptacją współczesnego świata. Artur zmuszony był wymyślić quasi-bunt, dzięki któremu zmieniłby otaczający go świat. Bohater postanowił zakotwiczyć swą rodzinę w historii i w uniwersalnym i ponadczasowym porządku świata, nadać jej formę, której się pozbawiła, by odnaleźć swoją tożsamość. Początkowo chciał dokonać tego obnażając prawdę o romansie Eleonory z Edkiem i zmuszając ojca do zabicia kochanków. Następnie chciał przywrócić rodzinie normy moralne za sprawą jego ślubu z Alą. Niestety bunt Artura skończył się tragicznie. Artur został zamordowany przez Edka, który wprowadził rządy silnej ręki. Choć sprzeciw Artura był słuszny, był także pełen paradoksów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 -
Motyw buntu w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Nancy Kleinbaum, „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” - akcja powieści rozgrywa się w latach 50. XX wieku, kiedy w elitarnej amerykańskiej szkole dla chłopców zaczyna nauczać nowy nauczyciel angielskiego – John Keating, który otwiera przed swoimi uczniami zupełnie inny świat – świat poezji, świat marzeń, świat w którym człowiek żyje pełnią życia, czerpiąc z niego, jak z kielicha bez dna. W tym nowym świecie chłopcy, zniewoleni w decyzjach i wyborach przez własnych rodziców, przez surowe zasady piętnujące wolność i idealizm oraz indywidualność, buntują się tym właśnie ograniczeniom, które nie pozwalają im spełnić własnych marzeń i popełnić błędów. W jaki sposób buntują się chłopcy? Po prostu idą własną drogą, za wszelką cenę realizując własne priorytety i łamiąc narzucane zasady.
• Sławomir Mrożek, „Tango” - główny bohater utworu - Artur jest niewolnikiem swojego buntu. Sprzeciw Artura wydaje się być jak najbardziej słuszny, nie satysfakcjonuje go jednak, gdyż młody buntownik zdaje sobie sprawę, że w nowoczesnym świecie „Już nic nie jest możliwe, ponieważ wszystko jest możliwe”. Wszystkie normy i konwencje złamało pokolenie ojca Artura - Stomila. Jego pokolenie bunt utożsamiło z postępem, nową wartością dynamiczną, czyli „zawsze pozytywnie choćby negatywnie”, jak powiedział Stomil. Artur pragnie buntować się przeciwko rodzinie, jednak doskonale wie, że jego sprzeciw pozbawiony jest sensu. Bunt stał się wyjściem poza normy, które stało się normą. Regułą świata dramatu jest brak schematów, który stał się schematem i wzorcem postępowań. Artur żyje w świecie, w którym nie ma zakazów wszystko jest dozwolone co jest moralnym przymusem do niemoralności. W buncie Artura tkwi paradoks: sprzeciwiając się (za namową rodziców) ich woli, zachowuje status quo nowoczesnej, mrożkowskiej rzeczywistości. To też jakikolwiek bunt jest akceptacją współczesnego świata. Artur zmuszony był wymyślić quasi-bunt, dzięki któremu zmieniłby otaczający go świat. Bohater postanowił zakotwiczyć swą rodzinę w historii i w uniwersalnym i ponadczasowym porządku świata, nadać jej formę, której się pozbawiła, by odnaleźć swoją tożsamość. Początkowo chciał dokonać tego obnażając prawdę o romansie Eleonory z Edkiem i zmuszając ojca do zabicia kochanków. Następnie chciał przywrócić rodzinie normy moralne za sprawą jego ślubu z Alą. Niestety bunt Artura skończył się tragicznie. Artur został zamordowany przez Edka, który wprowadził rządy silnej ręki. Choć sprzeciw Artura był słuszny, był także pełen paradoksów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 -
| Dowiedz się więcej | |