Jesteś w:
Motyw buntu
• Stefan Żeromski, „Przedwiośnie” - powieść ukazuje historię dojrzewania Cezarego Baryki, historię jego uczuć i poszukiwań, budzenia się miłości do kraju rodziców, a następnie gorzkiego rozczarowania. Ideowa biografia Baryki to historia buntu młodego człowieka, który żyje w niełatwym dla niego okresie - wojny i czasów powojennych. Bunt Baryki uwidacznia się już w Baku, gdzie jako dziecko występuje przeciw rodzicom, pozwalając sobie na różne wybryki. Jako młodzieniec dołącza do bakijskich rewolucjonistów, uczestniczy w pochodach, głosi entuzjastyczne hasła. Rewolucja to czas pierwszych, naiwnych ideologicznych fascynacji Baryki. Będąc dojrzałym mężczyzną Cezary występuje przeciw rzeczywistości nowej Polski, widząc niesprawiedliwość w wymarzonym państwie „szklanych domów”: wyzyskowi polskich chłopów, opieszałości władz. Cezary nie jest zwolennikiem ani komunizmu, ani rewolucji, jest uczuciowo związany z Polską i jednocześnie przeciwko tej Polsce zbuntowany. Cezary nie akceptuje braku działań polskich władz państwowych, ich opieszałości i bierności. Nie godzi się na propozycję ewolucyjną, nie popiera też rewolucji, ponadto dostrzega niedojrzałość klasy robotniczej i jej niezdolność do rządzenia krajem. Konsekwencją jest jego pochód na Belweder, będący manifestacją polskich robotników. Baryka odłącza się jednak od szeregu, co świadczy o braku poparcia dla każdej z grup: „Baryka wyszedł z szeregu robotników i parł oddzielnie, wprost na ten szary mur żołnierzy – na czele zbiedzonego tłumu.”
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 -
Motyw buntu w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Stefan Żeromski, „Przedwiośnie” - powieść ukazuje historię dojrzewania Cezarego Baryki, historię jego uczuć i poszukiwań, budzenia się miłości do kraju rodziców, a następnie gorzkiego rozczarowania. Ideowa biografia Baryki to historia buntu młodego człowieka, który żyje w niełatwym dla niego okresie - wojny i czasów powojennych. Bunt Baryki uwidacznia się już w Baku, gdzie jako dziecko występuje przeciw rodzicom, pozwalając sobie na różne wybryki. Jako młodzieniec dołącza do bakijskich rewolucjonistów, uczestniczy w pochodach, głosi entuzjastyczne hasła. Rewolucja to czas pierwszych, naiwnych ideologicznych fascynacji Baryki. Będąc dojrzałym mężczyzną Cezary występuje przeciw rzeczywistości nowej Polski, widząc niesprawiedliwość w wymarzonym państwie „szklanych domów”: wyzyskowi polskich chłopów, opieszałości władz. Cezary nie jest zwolennikiem ani komunizmu, ani rewolucji, jest uczuciowo związany z Polską i jednocześnie przeciwko tej Polsce zbuntowany. Cezary nie akceptuje braku działań polskich władz państwowych, ich opieszałości i bierności. Nie godzi się na propozycję ewolucyjną, nie popiera też rewolucji, ponadto dostrzega niedojrzałość klasy robotniczej i jej niezdolność do rządzenia krajem. Konsekwencją jest jego pochód na Belweder, będący manifestacją polskich robotników. Baryka odłącza się jednak od szeregu, co świadczy o braku poparcia dla każdej z grup: „Baryka wyszedł z szeregu robotników i parł oddzielnie, wprost na ten szary mur żołnierzy – na czele zbiedzonego tłumu.”
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 -
Dowiedz się więcej | |