Jesteś w:
Motyw cierpienia
• Maria Kuncewiczowa, „Cudzoziemka” - Róża Żabczyńska była sześćdziesięcioletnią, zgorzkniałą kobietą, z wyglądu bardzo urodziwą. Na całym jej życiu najbardziej odbiła się niespełniona miłość. Podczas lekcji gry na skrzypcach u swojego nauczyciela miała okazję poznać jego syna, Michała Bądskiego. Obdarzyła go wielkim uczuciem, dlatego ogromnie przeżyła jego zdradę z dziewczyną z Moskwy. Róża postanowiła się zemścić. Na Polsce, gdzie ją nieszczęście spotkało, i na mężczyznach. Bohaterka chodziła ubrana na czarno, na znak żalu po stracie ukochanego. Wyszła za mąż za człowieka, którego nie kochała, by móc się tylko na kimś wyżywać. W kontaktach z innymi ludźmi, także ze swojej rodziny, ujawniała się jako osoba szorstka, bezwzględnie narzucająca swoje zdanie, obcesowa, często uparta i gniewna. Cierpiała całe życie z powodu miłosnego zawodu, nie pozwoliła również innym cieszyć się z tego co mieli. Skrzywdziła męża i własne dzieci. Wydarzeniem, które bardzo nią wstrząsnęło, była śmierć jej ukochanego synka Kazia. Zmarł jako małe dziecko na dyfteryt. Wtedy Róża całkowicie odsunęła się od Boga. Róża przez całe życie czuła się niespełnioną artystką, której talent zmarnowano. Obwiniała o to Januarego, nauczyciela skrzypiec, i ciotkę za to, że pozwoliła jej uczyć się gry na instrumencie, mimo że Róża tak naprawdę bardzo chciała śpiewać.
• Karol Wojtyła, „Hiob” - dramat powstał w 1940 roku w okresie wielkiego postu czyli w czasie przygotowującym chrześcijanina do przeżywania Męki Pańskiej a następnie zmartwychwstania Chrystusa i wyzwolenia ludu bożego z grzechu. W tym okresie szczególnie rozważamy cierpienie. Kataklizm dziejowy: wojna, czwarty rozbiór Polski, okupacja, śmierć i męka milionów ogromną siłą postawiły pytanie o przyczynę męczeństwa prawych i pobożnych, sprawiedliwych i niewinnych. Dramat niewiele różni się od biblijnej opowieści o bogobojnym mężu doświadczonym przez los. Elihu, jako prorok Pana, przynosi Hiobowi słowa pociechy. Męka Pańska obrazuje męczeństwo narodu polskiego, i stawia nasz naród na równi z Jezusem, który pełni ogromną rolę w odkupieniu ówczesnej Europy. Pokazuje szczególne męczeństwo Polaków „patrzaj- narodzie mój- a słuchaj słowa pańskiego- wy - coście stopą deptani, wy - coście biczowani, w katorgach coście- wy - Hijoby- Hijoby - Patrzaj narodzie mój - a wejdź w ofiarny krąg.” Ostatnim zdaniem Wojtyła wskazuje związek między cierpieniem a ofiarą.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Motyw cierpienia w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Maria Kuncewiczowa, „Cudzoziemka” - Róża Żabczyńska była sześćdziesięcioletnią, zgorzkniałą kobietą, z wyglądu bardzo urodziwą. Na całym jej życiu najbardziej odbiła się niespełniona miłość. Podczas lekcji gry na skrzypcach u swojego nauczyciela miała okazję poznać jego syna, Michała Bądskiego. Obdarzyła go wielkim uczuciem, dlatego ogromnie przeżyła jego zdradę z dziewczyną z Moskwy. Róża postanowiła się zemścić. Na Polsce, gdzie ją nieszczęście spotkało, i na mężczyznach. Bohaterka chodziła ubrana na czarno, na znak żalu po stracie ukochanego. Wyszła za mąż za człowieka, którego nie kochała, by móc się tylko na kimś wyżywać. W kontaktach z innymi ludźmi, także ze swojej rodziny, ujawniała się jako osoba szorstka, bezwzględnie narzucająca swoje zdanie, obcesowa, często uparta i gniewna. Cierpiała całe życie z powodu miłosnego zawodu, nie pozwoliła również innym cieszyć się z tego co mieli. Skrzywdziła męża i własne dzieci. Wydarzeniem, które bardzo nią wstrząsnęło, była śmierć jej ukochanego synka Kazia. Zmarł jako małe dziecko na dyfteryt. Wtedy Róża całkowicie odsunęła się od Boga. Róża przez całe życie czuła się niespełnioną artystką, której talent zmarnowano. Obwiniała o to Januarego, nauczyciela skrzypiec, i ciotkę za to, że pozwoliła jej uczyć się gry na instrumencie, mimo że Róża tak naprawdę bardzo chciała śpiewać.
• Karol Wojtyła, „Hiob” - dramat powstał w 1940 roku w okresie wielkiego postu czyli w czasie przygotowującym chrześcijanina do przeżywania Męki Pańskiej a następnie zmartwychwstania Chrystusa i wyzwolenia ludu bożego z grzechu. W tym okresie szczególnie rozważamy cierpienie. Kataklizm dziejowy: wojna, czwarty rozbiór Polski, okupacja, śmierć i męka milionów ogromną siłą postawiły pytanie o przyczynę męczeństwa prawych i pobożnych, sprawiedliwych i niewinnych. Dramat niewiele różni się od biblijnej opowieści o bogobojnym mężu doświadczonym przez los. Elihu, jako prorok Pana, przynosi Hiobowi słowa pociechy. Męka Pańska obrazuje męczeństwo narodu polskiego, i stawia nasz naród na równi z Jezusem, który pełni ogromną rolę w odkupieniu ówczesnej Europy. Pokazuje szczególne męczeństwo Polaków „patrzaj- narodzie mój- a słuchaj słowa pańskiego- wy - coście stopą deptani, wy - coście biczowani, w katorgach coście- wy - Hijoby- Hijoby - Patrzaj narodzie mój - a wejdź w ofiarny krąg.” Ostatnim zdaniem Wojtyła wskazuje związek między cierpieniem a ofiarą.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
| Dowiedz się więcej | |