Jesteś w:
Motyw cierpienia
Hiob przysięgał, że cierpi niewinnie. Sprzeciwiał się osądom przyjaciół i choć narzekał na swój los, ciągle wierzył w sprawiedliwość Boga. Za swoją stałość został sowicie wynagrodzony: odzyskał majątek, doczekał się potomstwa i dożył późnej starości. Księga Hioba stawia pytanie o sens cierpienia. Jedną z odpowiedzi, jaką można w niej odnaleźć, to ujęcie cierpienia jako próby, której Bóg poddaje człowieka, by go sprawdzić. Hiob mimo nieszczęść nie załamał się, zachował wiarę i ufność, więc Pan go wynagrodził.
• „Legenda o świętym Aleksym” - tytułowy bohater skazał siebie na cierpienie, na śmierć w samotności. Dziś jego postawa może budzić kontrowersje. Aleksy był młodzieńcem pochodzącym z szanowanego, rzymskiego rodu. Jednak w dniu własnego ślubu, wyrusza w daleką podróż z zamiarem całkowitego poświęcenie się służbie Bogu. Po latach wraca w rodzinne strony i nierozpoznany przez najbliższych, żyje pod schodami własnego domu jako żebrak. Taka droga do Boga, całkowite, ale świadome wyalienowanie się, postawa cierpiącego nędzarza staje się sensem życia dla Aleksego. Bez wątpienia odnajdujemy w Aleksym cierpiętnika, odludka. Wreszcie po latach dosięga Aleksego śmierć. Kiedy odchodzi ze świata żywych dzieją się rzeczy niezwykłe, a żona rodzice i służba rozpoznają w nim męża, syna i pana. Bohater własnego cierpienia czerpał siłę, motywację. Wiedział, że czeka go śmierć, był w pełni przygotowany na to co nieuniknione. Cierpienia Aleksego, w strasznych warunkach, w samotności było jego własnym wyborem. Był nędznikiem, wzgardzonym, obolałym, wylewano na niego pomyję, kopano go i poniżano. Jednak tak głęboko uduchowieni pustelnicy, jak Aleksy, poszukują cierpienia, bo wtedy czują, że żyją naprawdę. Bogactwo ich duchowego wnętrza, kontakt z Bogiem - powodują, że to cierpienie nabiera jakiegoś metafizycznego sensu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Motyw cierpienia w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHiob przysięgał, że cierpi niewinnie. Sprzeciwiał się osądom przyjaciół i choć narzekał na swój los, ciągle wierzył w sprawiedliwość Boga. Za swoją stałość został sowicie wynagrodzony: odzyskał majątek, doczekał się potomstwa i dożył późnej starości. Księga Hioba stawia pytanie o sens cierpienia. Jedną z odpowiedzi, jaką można w niej odnaleźć, to ujęcie cierpienia jako próby, której Bóg poddaje człowieka, by go sprawdzić. Hiob mimo nieszczęść nie załamał się, zachował wiarę i ufność, więc Pan go wynagrodził.
• „Legenda o świętym Aleksym” - tytułowy bohater skazał siebie na cierpienie, na śmierć w samotności. Dziś jego postawa może budzić kontrowersje. Aleksy był młodzieńcem pochodzącym z szanowanego, rzymskiego rodu. Jednak w dniu własnego ślubu, wyrusza w daleką podróż z zamiarem całkowitego poświęcenie się służbie Bogu. Po latach wraca w rodzinne strony i nierozpoznany przez najbliższych, żyje pod schodami własnego domu jako żebrak. Taka droga do Boga, całkowite, ale świadome wyalienowanie się, postawa cierpiącego nędzarza staje się sensem życia dla Aleksego. Bez wątpienia odnajdujemy w Aleksym cierpiętnika, odludka. Wreszcie po latach dosięga Aleksego śmierć. Kiedy odchodzi ze świata żywych dzieją się rzeczy niezwykłe, a żona rodzice i służba rozpoznają w nim męża, syna i pana. Bohater własnego cierpienia czerpał siłę, motywację. Wiedział, że czeka go śmierć, był w pełni przygotowany na to co nieuniknione. Cierpienia Aleksego, w strasznych warunkach, w samotności było jego własnym wyborem. Był nędznikiem, wzgardzonym, obolałym, wylewano na niego pomyję, kopano go i poniżano. Jednak tak głęboko uduchowieni pustelnicy, jak Aleksy, poszukują cierpienia, bo wtedy czują, że żyją naprawdę. Bogactwo ich duchowego wnętrza, kontakt z Bogiem - powodują, że to cierpienie nabiera jakiegoś metafizycznego sensu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
| Dowiedz się więcej | |