Jesteś w:
Motyw cierpienia
• Juliusz Słowacki, „Rozłączenie” - osoba mówiąca w wierszu przebywa z dala od ojczystego kraju, jest pogrążona w smutku, wraca wyobraźnią do dobrze znanych mu stron, wspomina szczególnie mu bliską osobę podczas wykonywania codziennych zajęć. Odległość pomiędzy nimi powoduje ogromne cierpienie i nie pozwala im o sobie zapomnieć. W ostatniej zwrotce wiersza podmiot liryczny wyraża przekonanie o niemożliwości spotkania dwojga rozłączonych. Żali się, że ich rozstanie będzie wieczne. Każda strofa przesycona jest bólem spowodowanym rozłąką i brakiem nadziei na spotkanie.
• Cyprian Kamil Norwid, „Moja piosnka II” - podmiotem lirycznym jest poeta na emigracji, zwraca się do Boga poprzez powtarzaną apostrofę „tęskno mi, Panie…” W pierwszej zwrotce podmiot wspomina kraj, w którym ludzie podnoszą z ziemi każdy okruch chleba z poszanowania dla Boga i Jego darów. W drugiej mówi o tym, że tęskni za krajem, w którym grzechem jest popsucie bocianiego gniazda. W trzeciej mówi o codziennych porannych powitaniach ludzi, które są dla nich tym samym, co słowa Chrystusa „Bądź pochwalony”. Autor chciałby nie tęsknić i nie myśleć o tym wszystkim, nie cierpieć na obczyźnie, chciałby po prostu wrócić do kraju i żyć wśród szczerych ludzi, którzy mają swoje zdanie i otwarcie potrafią je wypowiadać. W ostatniej zwrotce podmiot opisuje swoją samotność i nieszczęście. Tęskni za krajem, w którym nikt nie był mu przychylny i nie miał tam szacunku. Podmiot wie, że nic się nie zmieni i stara się z tym pogodzić. Przywoływane obrazy wzmagają w autorze tęsknotę za domem, osamotnienie i bezmiar cierpienia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Motyw cierpienia w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Juliusz Słowacki, „Rozłączenie” - osoba mówiąca w wierszu przebywa z dala od ojczystego kraju, jest pogrążona w smutku, wraca wyobraźnią do dobrze znanych mu stron, wspomina szczególnie mu bliską osobę podczas wykonywania codziennych zajęć. Odległość pomiędzy nimi powoduje ogromne cierpienie i nie pozwala im o sobie zapomnieć. W ostatniej zwrotce wiersza podmiot liryczny wyraża przekonanie o niemożliwości spotkania dwojga rozłączonych. Żali się, że ich rozstanie będzie wieczne. Każda strofa przesycona jest bólem spowodowanym rozłąką i brakiem nadziei na spotkanie.
• Cyprian Kamil Norwid, „Moja piosnka II” - podmiotem lirycznym jest poeta na emigracji, zwraca się do Boga poprzez powtarzaną apostrofę „tęskno mi, Panie…” W pierwszej zwrotce podmiot wspomina kraj, w którym ludzie podnoszą z ziemi każdy okruch chleba z poszanowania dla Boga i Jego darów. W drugiej mówi o tym, że tęskni za krajem, w którym grzechem jest popsucie bocianiego gniazda. W trzeciej mówi o codziennych porannych powitaniach ludzi, które są dla nich tym samym, co słowa Chrystusa „Bądź pochwalony”. Autor chciałby nie tęsknić i nie myśleć o tym wszystkim, nie cierpieć na obczyźnie, chciałby po prostu wrócić do kraju i żyć wśród szczerych ludzi, którzy mają swoje zdanie i otwarcie potrafią je wypowiadać. W ostatniej zwrotce podmiot opisuje swoją samotność i nieszczęście. Tęskni za krajem, w którym nikt nie był mu przychylny i nie miał tam szacunku. Podmiot wie, że nic się nie zmieni i stara się z tym pogodzić. Przywoływane obrazy wzmagają w autorze tęsknotę za domem, osamotnienie i bezmiar cierpienia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
| Dowiedz się więcej | |