Jesteś w: Motyw matki

Motyw matki - przykłady zakończenia

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.

A. Obraz matki w literaturze różnych epok. Omów zagadnienie na wybranych utworach literackich.

Przykład zakończenia:

Matka to jeden z najczęściej pojawiających się toposów zarówno w literaturze różnych epok. Realizacji tego motywu podjęło się wielu autorów, począwszy od starożytności, przez wszystkie epoki, aż do współczesności. Najczęściej kreowanym obrazem matki była stereotypowa wizja kochającej rodzicielki, poświęcającej się dla swoich dzieci i rodziny, zdecydowanie można powiedzieć o swoistym kulcie macierzyństwa. Matkę najczęściej przedstawiano jako kobietę cierpiącą wraz ze swoim dzieckiem, również z jako uosobienie wyrozumiałości i wsparcia. Bardzo znane są także motywy matki Polki oraz matki gospodyni. W swojej prezentacji starałem się nawiązać do różnych obrazów rodzicielek spotykanych w tekstach kultury. Należy pamiętać, że możliwe jest również spotkanie się z próbami zachwiania stereotypu matki, jak choćby w opowiadaniu Tadeusza Borowskiego.

B. Motyw matki cierpiącej w literaturze i sztuce. Zaprezentuj i porównaj różnorodne obrazy matek, nawiązując do utworów z wybranych epok.

Przykład zakończenia:

Życie matek nie zawsze jest usłane różami, często obfituje w ból, cierpienie, rozpacz. Wiele matek żegnało po raz ostatni swoje tragicznie zmarłe dziecko. W takiej chwili ból rodzicielki jest niewyobrażalny i zrozumieć ją może jedynie inna matka, która przeżyła podobną tragedię. Nikt inny nie jest w stanie tego pojąć, bo to właśnie matka jest osobą, która dziewięć miesięcy nosi w swym łonie nowe życie - swoje ukochane dziecko. W tym czasie, nienarodzony jeszcze człowiek, stanowi nieodłączną cząstkę jej samej. To stąd pochodzi i tu ma początek miłość matczyna, która trwa nieprzerwanie aż do śmierci kobiety. Każda prawdziwa matka, która kocha swoje dzieci, cierpi także ich cierpieniem i jest gotowa do największych poświęceń. Dla każdej matki najważniejsze jest dobro dziecka i rozpacza, gdy nie może mu pomóc, gdy jest bezradna i bezsilna, gdy los, tego, którego nosiła pod sercem, zależy od innych ludzi, a nie od niej – jego rodzicielki. W literaturze i malarstwie kobiety są ukazywane głównie jako matki cierpiące. Ten topos, dokładniej Topos Mater Dolorosa, jest motywem ponadczasowym. Wyraźnie widać to na podstawie zanalizowanych przeze mnie utworów i dzieł sztuki, w których obraz matki płaczącej nad śmiercią i tragedią dziecka pojawia się niezależnie od czasu, w jakim żyją twórcy.



  Dowiedz się więcej