Motyw przemiany w literaturze

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

• „Dziady” cz. IV. I cz. III, Adam Mickiewicz - Gustaw jest typowym bohaterem romantycznym, którego dotknęła nieszczęśliwa miłość. Gustaw powiedział o sobie, że jest pustelnikiem tylko umarłym dla świata. Nie wiadomo skąd pochodził, błąkał się po świecie. Swoim wyglądem przypominał człowieka szalonego - był obdarty, brudny, nosił ze sobą gałąź cyprysu (symbol rozstania się z kochanką) i sztylet. Gustaw był bohaterem tragicznym, przeżywał uczucia skrajne: nienawiść i miłość. W prologu III części „Dziadów” ukazany jest człowiek, który przebywał w klasztorze bazylianów w Wilnie przerobionym na więzienie. Śpiewające nad jego głową duchy oznajmiły mu, że wkrótce będzie wolny. Tak też się stało. Więzień napisał na ścianie: „Umarł Gustaw, a narodził się Konrad 1 listopada 1823”. Z tego zapisu dowiadujemy się, że Gustaw przeistoczył się w Konrada. Nowy bohater był zupełnie innym człowiekiem. Konrad był człowiekiem nie do końca świadomym swych słów i czynów. Był romantykiem, poetą mającym chore ambicje przewodzić narodowi, wybitną jednostką, świadomą swej wartości i niezwykłości, a zarazem obowiązków, z jakimi się ona wiąże. Przepełniała go pycha i przekonanie o swojej wielkości i wyjątkowości. Zdaje mu się, że stoi przed wielkim wyzwaniem, jakim jest uratowanie narodu i wie, że to go przerasta. Przeistoczenie się nie wyzwoliło Gustawa z cierpienia, które trawiło go poprzez nieszczęśliwą miłość, teraz w postaci Konrada drąży go zarówno cierpienie fizyczne (głód, tortury, założone kajdany), ale też psychiczne: walka z demonami, z własną wizja świata, a także obarczenie zadaniem ponad ludzkie siły.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -

Dowiedz się więcej