Jesteś w:
Motyw samotności
• „Kordian”, Juliusz Słowacki - Kordian, najważniejsza postać dramatu Juliusza Słowackiego o tym samym tytule to samotny młodzieniec, niezrozumiany nawet przez ukochaną kobietę – Laurę. Poczucie osamotnienia, braku akceptacji popchnęło Kordiana do próby samobójczej. Zdesperowany i zawiedziony samotnie ruszył w świat, by znaleźć w końcu cel i swoje miejsce na ziemi. Niestety, mimo przyjęcia patriotycznej postawy, po decyzji o zabójstwie cara - nie uzyskuje on poparcia wśród innych, Kordian pragnie tego dokonać na własną rękę, samotnie, wbrew woli innych spiskowców.
• „Smutno mi Boże”, Juliusz Słowacki - Kolejne zwrotki opisują różne odcienie smutku. Podmiot liryczny pragnie otworzyć przed Bogiem „głąb serca”, bo czuje się samotny. Porównuje się do "pustego kłosa", wyzbytego radości i pragnień. Przed obcymi ludźmi musi ukrywać swe uczucia, ozdabiając twarz maską, "ciszą błękitu", ale w głębi serca buntuje się. Wie, że jest to bunt bezsilny, dziecinny, dlatego porównuje swój lament do płaczu dziecka żalącego się na odejście matki. Niepewny los tułacza wzbudza w nim uczucie zazdrości wobec tych popiołów, które spoczywają w rodzinnych grobowcach na ojczystej ziemi. Stworzony przez Niego wspaniały świat budził podziw, a także napawał poetę wygnańca bezbrzeżnym smutkiem. Osobiste przeżycia i doznania były jednocześnie wyrazem niedoli polskich emigrantów, zmuszonych do opuszczenia ojczyzny i tułaczej pielgrzymki, której kresem będzie śmierć.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw samotności w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Kordian”, Juliusz Słowacki - Kordian, najważniejsza postać dramatu Juliusza Słowackiego o tym samym tytule to samotny młodzieniec, niezrozumiany nawet przez ukochaną kobietę – Laurę. Poczucie osamotnienia, braku akceptacji popchnęło Kordiana do próby samobójczej. Zdesperowany i zawiedziony samotnie ruszył w świat, by znaleźć w końcu cel i swoje miejsce na ziemi. Niestety, mimo przyjęcia patriotycznej postawy, po decyzji o zabójstwie cara - nie uzyskuje on poparcia wśród innych, Kordian pragnie tego dokonać na własną rękę, samotnie, wbrew woli innych spiskowców.
• „Smutno mi Boże”, Juliusz Słowacki - Kolejne zwrotki opisują różne odcienie smutku. Podmiot liryczny pragnie otworzyć przed Bogiem „głąb serca”, bo czuje się samotny. Porównuje się do "pustego kłosa", wyzbytego radości i pragnień. Przed obcymi ludźmi musi ukrywać swe uczucia, ozdabiając twarz maską, "ciszą błękitu", ale w głębi serca buntuje się. Wie, że jest to bunt bezsilny, dziecinny, dlatego porównuje swój lament do płaczu dziecka żalącego się na odejście matki. Niepewny los tułacza wzbudza w nim uczucie zazdrości wobec tych popiołów, które spoczywają w rodzinnych grobowcach na ojczystej ziemi. Stworzony przez Niego wspaniały świat budził podziw, a także napawał poetę wygnańca bezbrzeżnym smutkiem. Osobiste przeżycia i doznania były jednocześnie wyrazem niedoli polskich emigrantów, zmuszonych do opuszczenia ojczyzny i tułaczej pielgrzymki, której kresem będzie śmierć.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
| Dowiedz się więcej | |