Jesteś w:
Motyw samotności
• „Siłaczka” Stefan Żeromski - tytułowa bohaterka - Stanisława Bozowska po ukończeniu gimnazjum w Warszawie wyjeżdża ona na wieś, aby tam zajmować się edukacją najuboższej warstwy społecznej- chłopów. Jako prywatna nauczycielka mieszkała w ubogiej izbie razem ze staruszką. W maleńkiej wiosce, z dala od miasta była zdana na własne siły. Zrezygnowała z własnego szczęścia osobistego, rodziny, domu, który mogłaby stworzyć. Życie Stanisławy było pełne wyrzeczeń, upływało w nędzy i samotności. Z powodu złych warunków higienicznych, niewłaściwe odżywianie i ciężką prace zachorowała na tyfus, co doprowadziło do jej śmierci.
• „Żołnierz polski”, Władysław Broniewski - wiersz jest poetycką opowieścią o losie pokonanego w walce żołnierza, który pobity, pozbawiony swojego pułku, broni, nie ma nawet gdzie wrócić, bo jego dom został spalony przez wroga. Bohater jest całkowicie bezradny wobec żywiołu historii, w którym się znalazł. Równie bolesna jak utrata podstaw materialnego bytu, jest dla pokonanego żołnierza świadomość klęski, poczucie upokorzenia i rozpacz z powodu upadku Rzeczpospolitej. Załamany i bezdomny, usiadł pod brzozą ze spuszczoną głową, pełen rezygnacji, poczucia bezsilności.
• „Campo di Fiori” Czesław Miłosz - autor podejmuje trudną tematykę samotności ludzi w obliczu śmierci. W utworze przedstawiony został obraz rzymskiego placu, na którym w 1600r. spalono Giordano Bruna. Drugim obrazem poetyckim jest Warszawa, gdzie Niemcy podczas jednego z niedzielnych popołudni likwidowali getto. Oba obrazy są do siebie niezwykle podobne, tragedia ludzka została wpisana w codzienność i ukazana gdzieś w tle. Ludzie zdają się nie dostrzegać samotności i lęku skazanych. Samotność ludzi i obojętność tłumu wynika z zagubienia podstawowych prawd moralnych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw samotności w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Siłaczka” Stefan Żeromski - tytułowa bohaterka - Stanisława Bozowska po ukończeniu gimnazjum w Warszawie wyjeżdża ona na wieś, aby tam zajmować się edukacją najuboższej warstwy społecznej- chłopów. Jako prywatna nauczycielka mieszkała w ubogiej izbie razem ze staruszką. W maleńkiej wiosce, z dala od miasta była zdana na własne siły. Zrezygnowała z własnego szczęścia osobistego, rodziny, domu, który mogłaby stworzyć. Życie Stanisławy było pełne wyrzeczeń, upływało w nędzy i samotności. Z powodu złych warunków higienicznych, niewłaściwe odżywianie i ciężką prace zachorowała na tyfus, co doprowadziło do jej śmierci.
• „Żołnierz polski”, Władysław Broniewski - wiersz jest poetycką opowieścią o losie pokonanego w walce żołnierza, który pobity, pozbawiony swojego pułku, broni, nie ma nawet gdzie wrócić, bo jego dom został spalony przez wroga. Bohater jest całkowicie bezradny wobec żywiołu historii, w którym się znalazł. Równie bolesna jak utrata podstaw materialnego bytu, jest dla pokonanego żołnierza świadomość klęski, poczucie upokorzenia i rozpacz z powodu upadku Rzeczpospolitej. Załamany i bezdomny, usiadł pod brzozą ze spuszczoną głową, pełen rezygnacji, poczucia bezsilności.
• „Campo di Fiori” Czesław Miłosz - autor podejmuje trudną tematykę samotności ludzi w obliczu śmierci. W utworze przedstawiony został obraz rzymskiego placu, na którym w 1600r. spalono Giordano Bruna. Drugim obrazem poetyckim jest Warszawa, gdzie Niemcy podczas jednego z niedzielnych popołudni likwidowali getto. Oba obrazy są do siebie niezwykle podobne, tragedia ludzka została wpisana w codzienność i ukazana gdzieś w tle. Ludzie zdają się nie dostrzegać samotności i lęku skazanych. Samotność ludzi i obojętność tłumu wynika z zagubienia podstawowych prawd moralnych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
| Dowiedz się więcej | |