Jesteś w:
Motyw samotności
• „Kot w pustym mieszkaniu”, Wisława Szymborska - poetka za pomocą zwierzęcia pokazuje nie tylko opis pokoju po śmierci właściciela, ale i przeżycia kogoś, kto został skazany na trwanie w tym miejscu nadal. Nie trudno doszukać się tu głębszego sensu. Wiersz jest utrzymany w tonacji pretensji kota. Zwierze zdaje się być oburzone, że komuś takiemu jak on, można było zrobić taką przykrość:
„Umrzeć, tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.”
Kot zachowuje się w każdym calu jak człowiek - co prawda zdaje sobie sprawę z istnienia śmierci, ale duchowo, wewnętrznie nie ma zamiaru się z tym pogodzić. I właśnie ta świadomość połączona z niechęcią akceptacji sprawia, że życie po stracie bliskich jest ciężkie i zostawia nas samotnymi.
• „Sto lat samotności” Gabriel Garcia Marquez - narrator mówi, że zgodnie z przepowiednią Melquiadesa siedem pokoleń rodu Buendiów musi przez sto lat żyć z piętnem samotności. Mimo licznego pokolenia, każdy z osobna w tej rodzinie jest samotny. Przeżywa to uczucie na różne sposoby. Kamufluje je, buntuje się przeciwko mu, bądź biernie z nim żyje. Jednak wszyscy zostają bezsilni wobec tego uczucia. Perypetie tej rodziny wymuszają na niej, aby żyła z dnia na dzień bez względu na ich los. Udaje im się to do pewnego momentu, potem zaczynają się komplikacje. Członkowie rodziny, zaczynają umierać, popełniać samobójstwa, popadać w alkoholizm, choroby psychiczne i zaczynają sami w sobie być toksycznymi i niebezpiecznymi dla otoczenia. Wszystko to sprowadza się do wielkiej katastrofy. Samotność w tym ujęciu, jest powodem tragedii. Jest ona czymś normalnym, a jednak każdego dnia niesie niespodziewane, przykre niespodzianki.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw samotności w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Kot w pustym mieszkaniu”, Wisława Szymborska - poetka za pomocą zwierzęcia pokazuje nie tylko opis pokoju po śmierci właściciela, ale i przeżycia kogoś, kto został skazany na trwanie w tym miejscu nadal. Nie trudno doszukać się tu głębszego sensu. Wiersz jest utrzymany w tonacji pretensji kota. Zwierze zdaje się być oburzone, że komuś takiemu jak on, można było zrobić taką przykrość:
„Umrzeć, tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.”
Kot zachowuje się w każdym calu jak człowiek - co prawda zdaje sobie sprawę z istnienia śmierci, ale duchowo, wewnętrznie nie ma zamiaru się z tym pogodzić. I właśnie ta świadomość połączona z niechęcią akceptacji sprawia, że życie po stracie bliskich jest ciężkie i zostawia nas samotnymi.
• „Sto lat samotności” Gabriel Garcia Marquez - narrator mówi, że zgodnie z przepowiednią Melquiadesa siedem pokoleń rodu Buendiów musi przez sto lat żyć z piętnem samotności. Mimo licznego pokolenia, każdy z osobna w tej rodzinie jest samotny. Przeżywa to uczucie na różne sposoby. Kamufluje je, buntuje się przeciwko mu, bądź biernie z nim żyje. Jednak wszyscy zostają bezsilni wobec tego uczucia. Perypetie tej rodziny wymuszają na niej, aby żyła z dnia na dzień bez względu na ich los. Udaje im się to do pewnego momentu, potem zaczynają się komplikacje. Członkowie rodziny, zaczynają umierać, popełniać samobójstwa, popadać w alkoholizm, choroby psychiczne i zaczynają sami w sobie być toksycznymi i niebezpiecznymi dla otoczenia. Wszystko to sprowadza się do wielkiej katastrofy. Samotność w tym ujęciu, jest powodem tragedii. Jest ona czymś normalnym, a jednak każdego dnia niesie niespodziewane, przykre niespodzianki.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
| Dowiedz się więcej | |