Jesteś w:
Motyw wędrówki
• „Myszy i ludzie” John Steinbeck - Opowieść o dwóch przyjaciołach - George'u i Lennie'm, którzy przemierzają Stany w czasach Wielkiego Kryzysu. Lennie jest upośledzony umysłowo i nie zdaje sobie sprawy ze swej siły, czym często wprowadza w kłopoty siebie i kompana. Incydent z młodą dziewczyną prowadzi do tragicznego zakończenia. Powieść opisuje historię dwóch przyjaciół poszukujących swojego miejsca w życiu. Lennie i George przemierzają setki kilometrów, by znaleźć pracę, co okazuje się trudnym zadaniem. Powieść traktuje o przyjaźni, rasizmie, nierówności pomiędzy silnymi a słabymi, białymi a czarnymi, młodymi a starymi, kobietami a mężczyznami – generalnie o skomplikowanych stosunkach międzyludzkich.
• „Przedwiośnie” Stefan Żeromski – w powieści mamy przede wszystkim do czynienia z drogą w znaczeniu dosłownym, a także duchową wędrówką głównego bohatera - Cezarego Baryki i jego próbą odnalezienia się w powojennej rzeczywistości. Nieszczęsnym wędrowcem nazywać można Seweryna Barykę, ojca głównego bohatera powieści Żeromskiego. Jako młody człowiek wyjechał z Polski do Rosji, by tam znaleźć pracę i zarobić na godne życie. W Rosji dorobił się majątku i zamieszkał w Baku. Z tego też powodu ciągle odkładał decyzję o powrocie do kraju, mimo tego, że bardzo tęsknił za ojczystą ziemią. Gdy wrócił z wojny do Baku postanowił z synem reemigrować do Ojczyzny. Podczas jazdy pociągiem do Moskwy Seweryn Baryka, by napełnić serce swojego syna rządzą powrotu do Polski, karmił Cezarego wizjami wspaniałej i sprawiedliwej polski ze „szklanymi domami”. Młody Baryka opowieść tą przyjął z niedowierzaniem, ale myśl o niezwykłej cywilizacji pokrzepiła w nim chęć powrotu do ojczyzny. Gdy jechali z Charkowa do granicy polskiej, w pociągu umarł Seweryn Baryka. Przed śmiercią prosił syna: „Ty tu nie zostawiaj! Jedź tam!”. Cezary samotnie, w porę przedwiośnia przekroczył granicę Polski – realizując marzenie ojca. W Polsce, w Nawłoci poznał dostatnie życie arystokracji, a w Chłodku tragiczną nędzę bezdomnych chłopów. Zaakceptował jednak Polskę, skoro wziął udział w manifestacji robotniczej, która szła w stronę Belwederu: „Baryka wyszedł z szeregów robotników i parł oddzielnie, wprost na ten szary mur żołnierzy na czele zbiedzonego tłumu”. Przyłączenie się do manifestacji, a potem wyjście przed szereg pokazuje, że młody człowiek nie osiągnął jeszcze pełnej dojrzałości, że wciąż jest w tytułowym przedwiośniu swojego życia i szuka jego sensu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -
Motyw wędrówki w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Myszy i ludzie” John Steinbeck - Opowieść o dwóch przyjaciołach - George'u i Lennie'm, którzy przemierzają Stany w czasach Wielkiego Kryzysu. Lennie jest upośledzony umysłowo i nie zdaje sobie sprawy ze swej siły, czym często wprowadza w kłopoty siebie i kompana. Incydent z młodą dziewczyną prowadzi do tragicznego zakończenia. Powieść opisuje historię dwóch przyjaciół poszukujących swojego miejsca w życiu. Lennie i George przemierzają setki kilometrów, by znaleźć pracę, co okazuje się trudnym zadaniem. Powieść traktuje o przyjaźni, rasizmie, nierówności pomiędzy silnymi a słabymi, białymi a czarnymi, młodymi a starymi, kobietami a mężczyznami – generalnie o skomplikowanych stosunkach międzyludzkich.
• „Przedwiośnie” Stefan Żeromski – w powieści mamy przede wszystkim do czynienia z drogą w znaczeniu dosłownym, a także duchową wędrówką głównego bohatera - Cezarego Baryki i jego próbą odnalezienia się w powojennej rzeczywistości. Nieszczęsnym wędrowcem nazywać można Seweryna Barykę, ojca głównego bohatera powieści Żeromskiego. Jako młody człowiek wyjechał z Polski do Rosji, by tam znaleźć pracę i zarobić na godne życie. W Rosji dorobił się majątku i zamieszkał w Baku. Z tego też powodu ciągle odkładał decyzję o powrocie do kraju, mimo tego, że bardzo tęsknił za ojczystą ziemią. Gdy wrócił z wojny do Baku postanowił z synem reemigrować do Ojczyzny. Podczas jazdy pociągiem do Moskwy Seweryn Baryka, by napełnić serce swojego syna rządzą powrotu do Polski, karmił Cezarego wizjami wspaniałej i sprawiedliwej polski ze „szklanymi domami”. Młody Baryka opowieść tą przyjął z niedowierzaniem, ale myśl o niezwykłej cywilizacji pokrzepiła w nim chęć powrotu do ojczyzny. Gdy jechali z Charkowa do granicy polskiej, w pociągu umarł Seweryn Baryka. Przed śmiercią prosił syna: „Ty tu nie zostawiaj! Jedź tam!”. Cezary samotnie, w porę przedwiośnia przekroczył granicę Polski – realizując marzenie ojca. W Polsce, w Nawłoci poznał dostatnie życie arystokracji, a w Chłodku tragiczną nędzę bezdomnych chłopów. Zaakceptował jednak Polskę, skoro wziął udział w manifestacji robotniczej, która szła w stronę Belwederu: „Baryka wyszedł z szeregów robotników i parł oddzielnie, wprost na ten szary mur żołnierzy na czele zbiedzonego tłumu”. Przyłączenie się do manifestacji, a potem wyjście przed szereg pokazuje, że młody człowiek nie osiągnął jeszcze pełnej dojrzałości, że wciąż jest w tytułowym przedwiośniu swojego życia i szuka jego sensu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -
| Dowiedz się więcej | |