Jesteś w:
Motyw winy i kary
• W micie o Prometeuszu główny bohater, aby ułatwić ludziom życie kradnie Bogom ogień. Następnie ucieka się do podstępu: zabija byka i dzieli go na dwie nierówne części. Bogowie wybierają kości i tłuszcz. Dopatrzywszy się podstępu rozzłoszczeni Bogowie zsyłają na Ziemię Pandorę a wraz z nią choroby i cierpienia. Prometeusz zostaje schwytany i przywiązany do skał Kaukazu. Odtąd codziennie orzeł wyszarpuje mu wątrobę, która w cudowny sposób odrasta.
• Sofokles, „Król Edyp” - na bohaterze tej tragedii ciąży wina tragiczna. Nikt i nic nie może uwolnić Edypa od odpowiedzialności za ojcobójstwo i kazirodztwo, czyny popełnione w najgłębszej nieświadomości, co więcej, których spełnienie zostało mu zapowiedziane przez wyrocznie delficką Apolla. Wina tragiczna jest bowiem wynikiem fatum czyli ingerencją bogów w życie ludzkie. Edyp, który sprzeciwił się woli wyroczni, w efekcie nie tylko ją spełnił, ale zrobił wszystko, żeby ta prawda wyszła na jaw. Chcąc się oddalić od winy tym bardziej się do niej przybliża. Na skutek ironii tragicznej także to on sam wyda na siebie wyrok, kara jednak jaką sobie wymierzy będzie niewspółmierna do winy. Do klęski prowadzi także Edypa jego wielkość jako człowieka i króla. Tak naprawdę zostaje ukarany za zabójstwo w obronie własnej oraz za przyjęcie żony, którą ofiarowano mu za czyn bohaterski. Tak więc winę jego określa się jako winę niezawinioną. Gest samooślepienia natomiast jest skrajnym sposobem, w który Edyp uznaje tryumf prawdy ślepego wróżbity. Edyp wymierzając sam sobie karę poprzez okaleczenie uczynił się żywą metaforą własnej ślepoty intelektualnej. Karą oprócz wcześniej wymienionego samookaleczenia staje się także niemożność życia ze świadomością zbrodni oraz samotność w cierpieniu, co skłania go do bezsilnego pragnienia śmierci i ucieczki.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw winy i kary w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• W micie o Prometeuszu główny bohater, aby ułatwić ludziom życie kradnie Bogom ogień. Następnie ucieka się do podstępu: zabija byka i dzieli go na dwie nierówne części. Bogowie wybierają kości i tłuszcz. Dopatrzywszy się podstępu rozzłoszczeni Bogowie zsyłają na Ziemię Pandorę a wraz z nią choroby i cierpienia. Prometeusz zostaje schwytany i przywiązany do skał Kaukazu. Odtąd codziennie orzeł wyszarpuje mu wątrobę, która w cudowny sposób odrasta.
• Sofokles, „Król Edyp” - na bohaterze tej tragedii ciąży wina tragiczna. Nikt i nic nie może uwolnić Edypa od odpowiedzialności za ojcobójstwo i kazirodztwo, czyny popełnione w najgłębszej nieświadomości, co więcej, których spełnienie zostało mu zapowiedziane przez wyrocznie delficką Apolla. Wina tragiczna jest bowiem wynikiem fatum czyli ingerencją bogów w życie ludzkie. Edyp, który sprzeciwił się woli wyroczni, w efekcie nie tylko ją spełnił, ale zrobił wszystko, żeby ta prawda wyszła na jaw. Chcąc się oddalić od winy tym bardziej się do niej przybliża. Na skutek ironii tragicznej także to on sam wyda na siebie wyrok, kara jednak jaką sobie wymierzy będzie niewspółmierna do winy. Do klęski prowadzi także Edypa jego wielkość jako człowieka i króla. Tak naprawdę zostaje ukarany za zabójstwo w obronie własnej oraz za przyjęcie żony, którą ofiarowano mu za czyn bohaterski. Tak więc winę jego określa się jako winę niezawinioną. Gest samooślepienia natomiast jest skrajnym sposobem, w który Edyp uznaje tryumf prawdy ślepego wróżbity. Edyp wymierzając sam sobie karę poprzez okaleczenie uczynił się żywą metaforą własnej ślepoty intelektualnej. Karą oprócz wcześniej wymienionego samookaleczenia staje się także niemożność życia ze świadomością zbrodni oraz samotność w cierpieniu, co skłania go do bezsilnego pragnienia śmierci i ucieczki.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
| Dowiedz się więcej | |