Jesteś w:
Motyw winy i kary
• Adam Mickiewicz, „Pan Tadeusz” - Błądzenie, wina i kara wpisane są życie Jacka Soplicy. Po zabiciu Stolnika postanowił się zrehabilitować, ukazał pokorę, zasłynął ze swego patriotyzmu, waleczności, aż w końcu odniósł moralne zwycięstwo. Doświadczenia bohatera „Pana Tadeusza” uczą, że każdy człowiek, który w swoim życiu popełnia błędy, może je naprawić. Jest tylko jeden warunek – musi tego bardzo chcieć.
• Adam Mickiewicz, „Dziady” cz II. - akcja pokazuje stary zwyczaj pogański-przywoływania duchów, które ujawniają swoje grzechy. Czasem ludzie mogą im pomóc, czasem nie. Koncepcja uczciwego życia, według teorii ludowej wynika z dialogów duchów z chórem, główne zasady chór powtarza w formie refrenu. Są trzy rodzaje duchów, grzechów i werdyktów moralnych: - dzieci, "nie zaznały goryczy ni razu", lekki żywot nie uprawnia do szczęścia wiecznego. - widmo, ciężki grzech okrucieństwa, pychy i chciwości. - dziewczyna, grzech średni, łamała serca młodzieńców, igrała z ich uczuciami.
• Juliusz Słowacki, „Kordian” - ważną rolę w dramacie spełnia wina i kara. Szczególną uwagę zwraca kara, gdyż otwarta kompozycja utworu nie pozwala nam dowiedzieć się, czy główny bohater ją ponosi i zostaje rozstrzelany przez pluton egzekucyjny, czy też zostaje ułaskawiony. Punktem kulminacyjnym jest monolog na Mont Blanc, gdzie dokonuje się metamorfoza bohatera. Postanawia zabić cara, by wyzwolić naród, a potem ponieść tego konsekwencje. Jednak pokonuje go własna psychika, a w realizacji czynu przeszkodzą mu Strach i Imaginacja. Zemdlonego przed komnatą potencjalnej ofiary znajdują strażnicy i za karę zostaje osadzony w domu dla psychicznie chorych. Pojawiający się tu Doktor to upostaciowanie zła w nim tkwiącego i jednocześnie rozmowa z samym sobą. Tym sposobem zaczyna on sobie uświadamiać, że postąpił niewłaściwie i bezsensownie. Zarówno zabicie, jak i niezbicie cara to sytuacja tragiczna. Gdy Kordian zabije zostanie potępiony, gdy nie - straci honor, bo obiecał to zrobić. Wydawało mu się, że wina tkwi w nim samym i dokonanie wielkich rzeczy nie jest możliwe z powodu jego niedoskonałości. Jest rozdarty pomiędzy dwoma światami, tym rzeczywistym ludzkim, a światem marzeń. Wydany na niego wyrok śmierci jest nieadekwatny do winy, ponieważ w ostatniej chwili strach uniemożliwił mu popełnienie wcześniej zaplanowanego zabójstwa. Ponosi definitywną klęskę i otrzymuje bardzo surową karę.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw winy i kary w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Adam Mickiewicz, „Pan Tadeusz” - Błądzenie, wina i kara wpisane są życie Jacka Soplicy. Po zabiciu Stolnika postanowił się zrehabilitować, ukazał pokorę, zasłynął ze swego patriotyzmu, waleczności, aż w końcu odniósł moralne zwycięstwo. Doświadczenia bohatera „Pana Tadeusza” uczą, że każdy człowiek, który w swoim życiu popełnia błędy, może je naprawić. Jest tylko jeden warunek – musi tego bardzo chcieć.
• Adam Mickiewicz, „Dziady” cz II. - akcja pokazuje stary zwyczaj pogański-przywoływania duchów, które ujawniają swoje grzechy. Czasem ludzie mogą im pomóc, czasem nie. Koncepcja uczciwego życia, według teorii ludowej wynika z dialogów duchów z chórem, główne zasady chór powtarza w formie refrenu. Są trzy rodzaje duchów, grzechów i werdyktów moralnych: - dzieci, "nie zaznały goryczy ni razu", lekki żywot nie uprawnia do szczęścia wiecznego. - widmo, ciężki grzech okrucieństwa, pychy i chciwości. - dziewczyna, grzech średni, łamała serca młodzieńców, igrała z ich uczuciami.
• Juliusz Słowacki, „Kordian” - ważną rolę w dramacie spełnia wina i kara. Szczególną uwagę zwraca kara, gdyż otwarta kompozycja utworu nie pozwala nam dowiedzieć się, czy główny bohater ją ponosi i zostaje rozstrzelany przez pluton egzekucyjny, czy też zostaje ułaskawiony. Punktem kulminacyjnym jest monolog na Mont Blanc, gdzie dokonuje się metamorfoza bohatera. Postanawia zabić cara, by wyzwolić naród, a potem ponieść tego konsekwencje. Jednak pokonuje go własna psychika, a w realizacji czynu przeszkodzą mu Strach i Imaginacja. Zemdlonego przed komnatą potencjalnej ofiary znajdują strażnicy i za karę zostaje osadzony w domu dla psychicznie chorych. Pojawiający się tu Doktor to upostaciowanie zła w nim tkwiącego i jednocześnie rozmowa z samym sobą. Tym sposobem zaczyna on sobie uświadamiać, że postąpił niewłaściwie i bezsensownie. Zarówno zabicie, jak i niezbicie cara to sytuacja tragiczna. Gdy Kordian zabije zostanie potępiony, gdy nie - straci honor, bo obiecał to zrobić. Wydawało mu się, że wina tkwi w nim samym i dokonanie wielkich rzeczy nie jest możliwe z powodu jego niedoskonałości. Jest rozdarty pomiędzy dwoma światami, tym rzeczywistym ludzkim, a światem marzeń. Wydany na niego wyrok śmierci jest nieadekwatny do winy, ponieważ w ostatniej chwili strach uniemożliwił mu popełnienie wcześniej zaplanowanego zabójstwa. Ponosi definitywną klęskę i otrzymuje bardzo surową karę.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
| Dowiedz się więcej | |