Jesteś w: Motyw winy i kary

Motyw winy i kary w literaturze

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



• Henryk Sienkiewicz, „Potop” - druga część Trylogii przedstawia losy Andrzeja Kmicica, który splamił się wieloma zbrodniami, przez co utracił ukochaną Oleńkę. Bohater przyjmuje nazwisko Babinicza i postanawia walczyć w obronie ojczyzny, by wymazać swoje winy. Heroiczna walka i oddanie zostają wynagrodzone, król Jan Kazimierz oczyszcza go z win, a Oleńka obdarza swoją miłością.

• Franz Kafka „Proces” - według Ericha Fromma, tytułowy proces to ostatnia szansa dla Józefa K. - może on odmienić swoje życie. Jak wiemy z książki, nie sprostał on tej próbie. Bohater nie potrafi wziąć sprawy w swoje ręce, nie przejmuje się także losem innym. Bierna postawa Józefa K. jest według wielu jego winą. Został on ukarany za zobojętnienie wobec własnego życia. Ukarany zostaje przez sąd - instytucję zdemoralizowaną i przez wielu interpretatorów „Procesu” utożsamianą wręcz z Szatanem. Możemy więc dojść do wniosku, że nie mogąc poradzić sobie z sądem, nie radzi sobie i ze złem. Józef K. popada w obsesję na punkcie swojego procesu, a w końcu dokonuje się egzekucja.

• Kazimierz Moczarski, „Rozmowy z katem” – utwór jest zapisem rozmów autora z hitlerowskim zbrodniarzem, tytułowym katem, J�rgenem Stroopem. Niemiec jest między innymi odpowiedzialny za likwidację warszawskiego getta. Autor ukazuje jak w zwykłym człowieku rodzi się zbrodniarz. Nie poczuwa się on do odpowiedzialności za popełnione czyny, spotyka go jednak sprawiedliwa kara – zostaje skazany na śmierć.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -  - 9 - 



  Dowiedz się więcej