Jesteś w:
Motyw zjaw, duchów, upiorów
• „Tren XIX” - „Sen” Jan Kochanowski – utwór opisuje scenę, gdy we śnie objawia się poecie zmarła matka z Urszulką na ręce, a znękany cierpieniem ojciec znajduje pociechę. Matka wyjaśnia synowi, że córeczka uniknęła namiętności i cierpień życia, a zyskała wieczny duchowy spokój i życie przez „wiek nieprzeżyty”.
• „Król Olch” („Król Elfów”) Johann Wolfgang Goethe utwór ukazuje postać chorego dziecka, czyli jednostka obdarzona wyjątkową głębią uczuć pozwalających na obcowanie siłami nadprzyrodzonymi. Tak jest w przypadku króla olch z ballady Goethego. Istota ta uosabia zgodnie z wierzeniami germańskimi śmierć bądź też stanowi jej zapowiedź. Elf przyzywa do siebie chorego malca i roztacza przed nim wizję magicznego świata pełnego szczęścia i wiecznej zabawy z leśnymi córami. Gdy malec jednak nie zwraca na to uwagi, elf grozi, że porwie go siłą. W tym momencie dziecko traci ducha. Tak więc postać fantastyczna wprowadza element dramaturgii.
• „Romantyczność” Adam Mickiewicz – bohaterka utworu - Karusia - zachowuje się jak osoba obłąkana, gdyż rozmawia z duchem swego zmarłego ukochanego Jasieńka. Na przemian śmieje się, płacze, wyciąga ręce, błąka się. Świadkiem wszystkiego jest prosty lud, który podobnie jak narrator wierzy, że dziewczyna faktycznie widzi ducha swego ukochanego, gdyż: „Jasio być musi przy swej Karusi, on ją kochał za żywota!” Zupełnie inne stanowisko przyjmuje starzec, będący przedstawicielem klasyków, i który jako jedyny z gromady nie wierzy w realne istnienie ducha zmarłego chłopca. Dla niego jedyną wiarygodną metodą poznawania świata jest „szkiełko i oko”.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
Motyw zjaw, duchów, upiorów w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Tren XIX” - „Sen” Jan Kochanowski – utwór opisuje scenę, gdy we śnie objawia się poecie zmarła matka z Urszulką na ręce, a znękany cierpieniem ojciec znajduje pociechę. Matka wyjaśnia synowi, że córeczka uniknęła namiętności i cierpień życia, a zyskała wieczny duchowy spokój i życie przez „wiek nieprzeżyty”.
• „Król Olch” („Król Elfów”) Johann Wolfgang Goethe utwór ukazuje postać chorego dziecka, czyli jednostka obdarzona wyjątkową głębią uczuć pozwalających na obcowanie siłami nadprzyrodzonymi. Tak jest w przypadku króla olch z ballady Goethego. Istota ta uosabia zgodnie z wierzeniami germańskimi śmierć bądź też stanowi jej zapowiedź. Elf przyzywa do siebie chorego malca i roztacza przed nim wizję magicznego świata pełnego szczęścia i wiecznej zabawy z leśnymi córami. Gdy malec jednak nie zwraca na to uwagi, elf grozi, że porwie go siłą. W tym momencie dziecko traci ducha. Tak więc postać fantastyczna wprowadza element dramaturgii.
• „Romantyczność” Adam Mickiewicz – bohaterka utworu - Karusia - zachowuje się jak osoba obłąkana, gdyż rozmawia z duchem swego zmarłego ukochanego Jasieńka. Na przemian śmieje się, płacze, wyciąga ręce, błąka się. Świadkiem wszystkiego jest prosty lud, który podobnie jak narrator wierzy, że dziewczyna faktycznie widzi ducha swego ukochanego, gdyż: „Jasio być musi przy swej Karusi, on ją kochał za żywota!” Zupełnie inne stanowisko przyjmuje starzec, będący przedstawicielem klasyków, i który jako jedyny z gromady nie wierzy w realne istnienie ducha zmarłego chłopca. Dla niego jedyną wiarygodną metodą poznawania świata jest „szkiełko i oko”.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
| Dowiedz się więcej | |