Jesteś w: Medaliony

Motyw totalitaryzmu w „Medalionach”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

W literaturze lagrowej można odnaleźć wstrząsające przykłady okrucieństwa faszystów i cierpienia człowieka zagubionego w trudnej, obozowej rzeczywistości. „Medaliony” to jeden z utworów, który w sposób przejmujący, można powiedzieć drastyczny, ukazuje nam wielkość wypaczeń ludzkiej psychiki, jej zezwierzęcenie, zatracenie wszystkich zasad i norm moralnych w okresie największego rozwoju totalitarnych systemów. Mottem tych kilku opowiadań Zofii Nałkowskiej są słowa: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Wybierając najbardziej drastyczne epizody z życia, autorka chciała podkreślić duchowe i moralne zniszczenie ludzkiej psychiki powodowane stałym obcowaniem człowieka ze zbrodnią i śmiercią.

W opowiadaniu pt. „Profesor Spanner” młody gdańszczanin opowiada o swojej pracy w Instytucie Anatomicznym, gdzie produkowano mydło z ludzi. Zastanawiające jest to, że młody pomocnik Spannera jest nieświadomy faktu uczestniczenia w okrutnej zbrodni. Zeznaje, że swoją pracę wykonywał sumiennie, jak każde inne zajęcie, do którego z biegiem czasu, można się przyzwyczaić. Dokładność i zapobiegliwość Niemców budziły w nim podziw, okazywał zrozumienie dla ich poczynań. Mówiąc: „W Niemczech […] ludzie umieją coś zrobić – z niczego…” traktuje ludzkie ciało jedynie jako surowiec, natomiast mydło to już „coś”. Żyjąc w tak okrutnych i brutalnych czasach ludzie zmieniali się, przewartościowaniu ulegał ich kodeks moralny, zmieniały się priorytety postępowania. Faszyści nauczyli młodego człowieka obojętności wobec otaczającego świata. Zbrodnia zredukowana została do czegoś naturalnego, normalnego. Niemcy zniszczyli wrażliwość, zdeformowali psychikę. Zatarli wewnętrzny głos – sumienie, pozwalające odróżnić dobro od zła.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 



  Dowiedz się więcej