Jesteś w:
Biografie
W 1896 r. Żeromski opuszcza Szwajcarię i ostatecznie osiedla się w Warszawie, gdzie pracuje jako bibliotekarz w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich. W tym czasie przychodzi na świat syn państwa Żeromskich- Adam. W dziesięcioleciu 1900-1910 pojawiają się jego najgłośniejsze utwory. A więc: Ludzie bezdomni (1899), Popioły (1904), Dzieje grzechu (1908), proza poetycka (m. in. Duma o hetmanie), dramaty, czy fragmenty literackie, opowiadania (Echa leśne, Sen o szpadzie). W tym okresie ostatecznie ukształtował się charakterystyczny styl Żeromskiego.Po niekwestionowanym sukcesie Popiołów pisarz mógł w całości poświęcić się twórczości literackiej.
Czasy rewolucji październikowe wywołały reakcję twórcy- odpowiedzią stały się artykułu i nowele. Nadzieje wiązane z tymi wydarzeniami zostały jednak boleśnie i szybko rozwiane.
Tuż przed pierwszą wojną światową pisarz podróżuje do Francji i Włoch. To rozszerza jego horyzonty, wpływa na pogłębienie problematyki utworów. Wojna zastaje rodzinę Żeromskich w Zakopanem. Ich życie zostaje dodatkowo naznaczone tragedią osobistą. Żeromski rozstaje się z Oktawią i wiąże się z Anna Zawadzką. W maju 1913r. rodzi im się córka Monika, a kilka lat później umiera syn Adam.
Pierwsze lata niepodległości aktywizują Żeromskiego społecznika i patriotę. Powstaje bogata twórczość publicystyczna i dramatopisarska. W tym czasie powstaje też kontrowersyjna, ostatnia powieść pisarza- Przedwiośnie (1924). Wywołała liczne zarzuty wobec pisarza (m. in. o zniewagę narodu polskiego, o popieranie komunizmu i in.). W takiej atmosferze znalazł się twórca, kiedy 20 XI 1925r. przyszła przedwczesna śmierć.
strona: - 1 - - 2 -
Stefan Żeromski - biografia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW 1896 r. Żeromski opuszcza Szwajcarię i ostatecznie osiedla się w Warszawie, gdzie pracuje jako bibliotekarz w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich. W tym czasie przychodzi na świat syn państwa Żeromskich- Adam. W dziesięcioleciu 1900-1910 pojawiają się jego najgłośniejsze utwory. A więc: Ludzie bezdomni (1899), Popioły (1904), Dzieje grzechu (1908), proza poetycka (m. in. Duma o hetmanie), dramaty, czy fragmenty literackie, opowiadania (Echa leśne, Sen o szpadzie). W tym okresie ostatecznie ukształtował się charakterystyczny styl Żeromskiego.Po niekwestionowanym sukcesie Popiołów pisarz mógł w całości poświęcić się twórczości literackiej.
Czasy rewolucji październikowe wywołały reakcję twórcy- odpowiedzią stały się artykułu i nowele. Nadzieje wiązane z tymi wydarzeniami zostały jednak boleśnie i szybko rozwiane.
Tuż przed pierwszą wojną światową pisarz podróżuje do Francji i Włoch. To rozszerza jego horyzonty, wpływa na pogłębienie problematyki utworów. Wojna zastaje rodzinę Żeromskich w Zakopanem. Ich życie zostaje dodatkowo naznaczone tragedią osobistą. Żeromski rozstaje się z Oktawią i wiąże się z Anna Zawadzką. W maju 1913r. rodzi im się córka Monika, a kilka lat później umiera syn Adam.
Pierwsze lata niepodległości aktywizują Żeromskiego społecznika i patriotę. Powstaje bogata twórczość publicystyczna i dramatopisarska. W tym czasie powstaje też kontrowersyjna, ostatnia powieść pisarza- Przedwiośnie (1924). Wywołała liczne zarzuty wobec pisarza (m. in. o zniewagę narodu polskiego, o popieranie komunizmu i in.). W takiej atmosferze znalazł się twórca, kiedy 20 XI 1925r. przyszła przedwczesna śmierć.
strona: - 1 - - 2 -
| Dowiedz się więcej | |