Jesteś w:
Bracia Lwie Serce
„Bracia Lwie Serce” to utwór, który wpływa na każdego czytającego. Nie ma czytelnika, który czytając tę książkę pozostałby niewzruszony. Niemal każdy jest zachwycony, jednak nie zawsze tak było. Po publikacji tej książki, w roku 1973, odezwało się wiele głosów rodziców, którzy zarzucali Astrid Lindgren, że pisze o śmierci dziecka. Niektórzy nawet widzieli w niej namowę do popełnienia samobójstwa. Ci którzy tak mówili, zapomnieli, że jest to książka pisana dla dzieci, które nie podchodzą do problemu śmierci w sposób „dorosły”, racjonalny.
Astrid Lindgren pisząc „Bracia Lwie Serce” pisała przede wszystkim u miłości braterskiej. Ta miłość jest bezwzględna i bezwarunkowa. Nie ma w niej miejsca na oszustwa, kłamstwa, jak w przypadku miłości pomiędzy dorosłymi. Bohaterowie utworu bracia Karol i Jonatan Lew zrobiliby dla siebie wszystko. W imię tej miłości są zdolni do poświecenia wszystkiego co cenne. Jonatan, by ratować swojego braciszka, skacze z nim z okna płonącego domu. Oddał za niego życie. Karol, kiedy brat jest już sparaliżowany przez oddech smoka, podobnie jak wcześniej Jonatan, bierze go na plecy i skacze, by pomóc swojemu bratu. Lindgren pokazuje tu miłość, która zmienia bohatera. Pod wpływem tej miłości Sucharek mężnieje, mimo wielkiego strachu, mimo tego, że ma dopiero dziesięć lat wyrusza na ratunek swojego brata. To wspaniała miłość, której można pozazdrościć.
Nie można powiedzieć, że nie jest to utwór o śmierci. Śmierć przewija się na kartach tej książki, jednak Lindgren pokazuje ją nie jako koniec naszej drogi, ale jako element przejścia do lepszego świata. Ani Karol, ani też Jonatan nie traktuje śmierci jako czegoś strasznego. Dla nich jest to coś naturalnego, co pozwoli opuścić jedną krainę i zamieszkać w innej, lepszej.
strona: - 1 - - 2 -
„Bracia Lwie Serce” – recenzja powieści
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Bracia Lwie Serce” to utwór, który wpływa na każdego czytającego. Nie ma czytelnika, który czytając tę książkę pozostałby niewzruszony. Niemal każdy jest zachwycony, jednak nie zawsze tak było. Po publikacji tej książki, w roku 1973, odezwało się wiele głosów rodziców, którzy zarzucali Astrid Lindgren, że pisze o śmierci dziecka. Niektórzy nawet widzieli w niej namowę do popełnienia samobójstwa. Ci którzy tak mówili, zapomnieli, że jest to książka pisana dla dzieci, które nie podchodzą do problemu śmierci w sposób „dorosły”, racjonalny.
Astrid Lindgren pisząc „Bracia Lwie Serce” pisała przede wszystkim u miłości braterskiej. Ta miłość jest bezwzględna i bezwarunkowa. Nie ma w niej miejsca na oszustwa, kłamstwa, jak w przypadku miłości pomiędzy dorosłymi. Bohaterowie utworu bracia Karol i Jonatan Lew zrobiliby dla siebie wszystko. W imię tej miłości są zdolni do poświecenia wszystkiego co cenne. Jonatan, by ratować swojego braciszka, skacze z nim z okna płonącego domu. Oddał za niego życie. Karol, kiedy brat jest już sparaliżowany przez oddech smoka, podobnie jak wcześniej Jonatan, bierze go na plecy i skacze, by pomóc swojemu bratu. Lindgren pokazuje tu miłość, która zmienia bohatera. Pod wpływem tej miłości Sucharek mężnieje, mimo wielkiego strachu, mimo tego, że ma dopiero dziesięć lat wyrusza na ratunek swojego brata. To wspaniała miłość, której można pozazdrościć.
Nie można powiedzieć, że nie jest to utwór o śmierci. Śmierć przewija się na kartach tej książki, jednak Lindgren pokazuje ją nie jako koniec naszej drogi, ale jako element przejścia do lepszego świata. Ani Karol, ani też Jonatan nie traktuje śmierci jako czegoś strasznego. Dla nich jest to coś naturalnego, co pozwoli opuścić jedną krainę i zamieszkać w innej, lepszej.
strona: - 1 - - 2 -