Jesteś w:
Balladyna
Dramat Słowackiego „Balladyna” jest tragedią. Zbudowany został z V aktów, które poprzedza Prolog w postaci listu dedykacyjnego do Zygmunta Krasińskiego, kończy zaś Epilog.
Akty dzielą się na sceny. Wiele scen posiada didaskalia. Są to uwagi odautorskie dotyczące dekoracji, zachowania i wyglądu postaci lub innych rzeczy, które w danej scenie należy uwzględnić.
Jak w każdym dramacie, akcja ma swoje fazy. Jest więc: ekspozycja, zawiązanie akcji, rozwój akcji, punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji. Jeśli jednak dokładnie przyjrzymy się dramatowi Słowackiego „Balladyna”, stwierdzimy, że autor naruszył tradycyjne zasady.
Ekspozycja – zapoznaje odbiorcę z głównymi problemami utworu. Po spotkaniu Kirkora z Pustelnikiem i po pojawieniu się Filona możemy zakładać, że będzie chodziło o panowanie na tronie w Gnieźnie, małżeństwo Kirkora i jakieś problemy miłosne.
Zawiązanie akcji – Goplana uwodzi Grabca a Kirkor przybywa do chaty wdowy.
Rozwój akcji – Grabiec zostaje zmieniony w wierzbę płaczącą; dziewczęta idą do lasu na maliny.
Punkt kulminacyjny, w którym napięcie przeciwstawnych dążeń osiąga najwyższy stopień – jest to zabójstwo Aliny.
Od punktu kulminacyjnego akcja powinna zmierzać ku rozwiązaniu. U Słowackiego dzieje się jednak inaczej – mnożą się od tego momentu komplikacje. Akcja wydłuża się. Następuje kolejna dramatyczna scena związana z wyrzuceniem matki z zamku. Później mamy następne zabójstwa. Ostateczny punkt kulminacyjny połączony z rozwiązaniem akcji stanowi końcowa scena sądu, wydania wyroków i nagłej śmierci Balladyny.
strona: - 1 - - 2 -
„Balladyna” - budowa dramatu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimDramat Słowackiego „Balladyna” jest tragedią. Zbudowany został z V aktów, które poprzedza Prolog w postaci listu dedykacyjnego do Zygmunta Krasińskiego, kończy zaś Epilog.
Akty dzielą się na sceny. Wiele scen posiada didaskalia. Są to uwagi odautorskie dotyczące dekoracji, zachowania i wyglądu postaci lub innych rzeczy, które w danej scenie należy uwzględnić.
Jak w każdym dramacie, akcja ma swoje fazy. Jest więc: ekspozycja, zawiązanie akcji, rozwój akcji, punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji. Jeśli jednak dokładnie przyjrzymy się dramatowi Słowackiego „Balladyna”, stwierdzimy, że autor naruszył tradycyjne zasady.
Ekspozycja – zapoznaje odbiorcę z głównymi problemami utworu. Po spotkaniu Kirkora z Pustelnikiem i po pojawieniu się Filona możemy zakładać, że będzie chodziło o panowanie na tronie w Gnieźnie, małżeństwo Kirkora i jakieś problemy miłosne.
Zawiązanie akcji – Goplana uwodzi Grabca a Kirkor przybywa do chaty wdowy.
Rozwój akcji – Grabiec zostaje zmieniony w wierzbę płaczącą; dziewczęta idą do lasu na maliny.
Punkt kulminacyjny, w którym napięcie przeciwstawnych dążeń osiąga najwyższy stopień – jest to zabójstwo Aliny.
Od punktu kulminacyjnego akcja powinna zmierzać ku rozwiązaniu. U Słowackiego dzieje się jednak inaczej – mnożą się od tego momentu komplikacje. Akcja wydłuża się. Następuje kolejna dramatyczna scena związana z wyrzuceniem matki z zamku. Później mamy następne zabójstwa. Ostateczny punkt kulminacyjny połączony z rozwiązaniem akcji stanowi końcowa scena sądu, wydania wyroków i nagłej śmierci Balladyny.
strona: - 1 - - 2 -