Jesteś w:
Motyw wsi
• „Satyra na leniwych chłopów” - wiersz ten jest polską realizacją popularnego toposu europejskiego wieśniaka, „dzikiego zwierzęcia”, który nie dość, że jest brudny i nędznie odziany, to jeszcze oszukuje swojego pana.
• „Pieśń świętojańska o Sobótce” Jan Kochanowski - autor uczynił świętojańską Sobótkę punktem wyjścia do napisania cyklu sielankowych pieśni. Całość współtworzą opowieści dwunastu panien, które biorą udział w uroczystości odbywającej się w wigilię świętego Jana tj. 23 czerwca. Panny podejmują różne tematy, ale przede wszystkim sławią urok wiejskiego życia. Życie na wsi jest spokojne, dostatnie i sprzężone z rytmem natury. Chłop pomimo ciężkiej pracy, którą musi wykonywać codziennie jest bardzo szczęśliwy, spełniony i zadowolony. W jego życiu jest miejsce na pracę, ale również na zabawę.
• „Żywot człowieka poczciwego” Mikołaj Rej - autor w sposób sielankowy opisuje rozkosze życia wiejskiego. Spokojne bytowanie na wsi dostarcza człowiekowi radości i piękna w obcowaniu w zgodzie z przyrodą. Polowania, łowienie ryb przynoszą korzyści materialne, a dbanie o sady i ogrody obfite plony. Cieszą też dochody z inwentarza, drobiu czy bartnictwa. Życie na wsi upływa na spokojnej pracy podporządkowanej porom roku. Szlachcic - ziemianin nie wykonuje wszystkich prac sam, ma do pomocy służbę i poddanych chłopów.
• „Żeńcy” Szymon Szymonowic – utwór to przykład sielanki realistycznej. W utworze tym autor przedstawia typową sytuacje, niedolę chłopa i jego wyzysk. Bohaterkami są pracujące na polu Oluchna i Pietrucha. Chłopki biorą udział w wydarzeniach i jednocześnie komentują je:
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Motyw wsi w literaturze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Satyra na leniwych chłopów” - wiersz ten jest polską realizacją popularnego toposu europejskiego wieśniaka, „dzikiego zwierzęcia”, który nie dość, że jest brudny i nędznie odziany, to jeszcze oszukuje swojego pana.
• „Pieśń świętojańska o Sobótce” Jan Kochanowski - autor uczynił świętojańską Sobótkę punktem wyjścia do napisania cyklu sielankowych pieśni. Całość współtworzą opowieści dwunastu panien, które biorą udział w uroczystości odbywającej się w wigilię świętego Jana tj. 23 czerwca. Panny podejmują różne tematy, ale przede wszystkim sławią urok wiejskiego życia. Życie na wsi jest spokojne, dostatnie i sprzężone z rytmem natury. Chłop pomimo ciężkiej pracy, którą musi wykonywać codziennie jest bardzo szczęśliwy, spełniony i zadowolony. W jego życiu jest miejsce na pracę, ale również na zabawę.
• „Żywot człowieka poczciwego” Mikołaj Rej - autor w sposób sielankowy opisuje rozkosze życia wiejskiego. Spokojne bytowanie na wsi dostarcza człowiekowi radości i piękna w obcowaniu w zgodzie z przyrodą. Polowania, łowienie ryb przynoszą korzyści materialne, a dbanie o sady i ogrody obfite plony. Cieszą też dochody z inwentarza, drobiu czy bartnictwa. Życie na wsi upływa na spokojnej pracy podporządkowanej porom roku. Szlachcic - ziemianin nie wykonuje wszystkich prac sam, ma do pomocy służbę i poddanych chłopów.
• „Żeńcy” Szymon Szymonowic – utwór to przykład sielanki realistycznej. W utworze tym autor przedstawia typową sytuacje, niedolę chłopa i jego wyzysk. Bohaterkami są pracujące na polu Oluchna i Pietrucha. Chłopki biorą udział w wydarzeniach i jednocześnie komentują je:
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
| Dowiedz się więcej | |