Jesteś w:
Hamlet
Akcja dramatu oparta jest na wydarzeniu tajemniczej śmierci ojca Hamleta – króla Danii. Młody królewicz w związku z tym staje przed dylematem – musi odkryć prawdę o tej śmierci, bowiem wersja podana oficjalnie przez Klaudiusza nie pokrywa się ze stanem faktycznym. Hamlet nie uwierzył w naturalną przyczynę śmierci ojca – człowieka silnego i zdrowego, zwłaszcza że naród zaczyna szeptać, iż król został zamordowany.
Hamlet musi wiec dotrzeć do prawdy o śmierci ojca – musi, ale też chce. Poznanie prawdy ma dla królewicza wymiar tragiczny – jaka by ona nie była, będzie trudna do przyjęcia. Gdyby zdecydował się uciec od prawdy, wtedy sprzeniewierzyłby się pamięci ojca i nie byłby godny jego dziedzictwa. Poznanie prawdy natomiast i odkrycie zabójców ojca oznacza dla Hamleta również odkrycie nowego, tragicznego wizerunku matki.
Książe musi podjąć decyzję, staje przez to w sytuacji tragicznego bohatera. Sytuacja ta jest jednak jego przeznaczeniem, przed którym nie może uciec. Jest to tragizm na miarę bohatera antycznego, jednak Hamlet sam kreuje swój los, wybiera „być albo nie być”. Czyni się przez to odpowiedzialnym za swój los.
Tragizm Hamleta wynika z wyboru drogi, z wyboru samego siebie. Wybierając „być” wybiera poszukiwanie prawdy. Towarzyszy mu w tym duch ojca, który jest wszechobecny – w myślach, w działaniach syna, w jego uczuciach. Duch ojca oznacza niepokój, ciążący na Hamlecie obowiązek odkrycia prawdy. Silny związek syna z ojcem nakazuje Hamletowi poszukiwania, czyniąc tragizm sytuacji łatwiejszym do przezwyciężenia. Poczucie obowiązku wobec ojca niejako determinuje decyzje i wybory księcia. Hamlet szybciej dojrzewa i dorasta do przejęcia w swoje ręce swojego losu i losu Danii – swojego kraju. Choć prawda jest bolesna, gorzka i tragiczna, łamie dotychczasowy wizerunek matki i stryja, niszczy poczucie bezpieczeństwa oraz świętość rodzinnego domu, Hamlet decyduje się ją odkryć i przyjąć.
Odkrycie prawdy przez Hamleta jest symbolem przejścia przez próg dorosłości – Hamlet staje się mężczyzną, człowiekiem odpowiedzialnym nie tylko za siebie, ale też – jak na księcia przystało – za kraj, Danię.
Hamlet – bohater tragiczny
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAkcja dramatu oparta jest na wydarzeniu tajemniczej śmierci ojca Hamleta – króla Danii. Młody królewicz w związku z tym staje przed dylematem – musi odkryć prawdę o tej śmierci, bowiem wersja podana oficjalnie przez Klaudiusza nie pokrywa się ze stanem faktycznym. Hamlet nie uwierzył w naturalną przyczynę śmierci ojca – człowieka silnego i zdrowego, zwłaszcza że naród zaczyna szeptać, iż król został zamordowany.
Hamlet musi wiec dotrzeć do prawdy o śmierci ojca – musi, ale też chce. Poznanie prawdy ma dla królewicza wymiar tragiczny – jaka by ona nie była, będzie trudna do przyjęcia. Gdyby zdecydował się uciec od prawdy, wtedy sprzeniewierzyłby się pamięci ojca i nie byłby godny jego dziedzictwa. Poznanie prawdy natomiast i odkrycie zabójców ojca oznacza dla Hamleta również odkrycie nowego, tragicznego wizerunku matki.
Książe musi podjąć decyzję, staje przez to w sytuacji tragicznego bohatera. Sytuacja ta jest jednak jego przeznaczeniem, przed którym nie może uciec. Jest to tragizm na miarę bohatera antycznego, jednak Hamlet sam kreuje swój los, wybiera „być albo nie być”. Czyni się przez to odpowiedzialnym za swój los.
Tragizm Hamleta wynika z wyboru drogi, z wyboru samego siebie. Wybierając „być” wybiera poszukiwanie prawdy. Towarzyszy mu w tym duch ojca, który jest wszechobecny – w myślach, w działaniach syna, w jego uczuciach. Duch ojca oznacza niepokój, ciążący na Hamlecie obowiązek odkrycia prawdy. Silny związek syna z ojcem nakazuje Hamletowi poszukiwania, czyniąc tragizm sytuacji łatwiejszym do przezwyciężenia. Poczucie obowiązku wobec ojca niejako determinuje decyzje i wybory księcia. Hamlet szybciej dojrzewa i dorasta do przejęcia w swoje ręce swojego losu i losu Danii – swojego kraju. Choć prawda jest bolesna, gorzka i tragiczna, łamie dotychczasowy wizerunek matki i stryja, niszczy poczucie bezpieczeństwa oraz świętość rodzinnego domu, Hamlet decyduje się ją odkryć i przyjąć.
Odkrycie prawdy przez Hamleta jest symbolem przejścia przez próg dorosłości – Hamlet staje się mężczyzną, człowiekiem odpowiedzialnym nie tylko za siebie, ale też – jak na księcia przystało – za kraj, Danię.
| Dowiedz się więcej | |