Jesteś w: Motyw rodziny

Motyw rodziny

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Motyw rodziny - wprowadzenie


Wielu myślicieli, poczynając od Arystotelesa aż do dzisiaj, podkreśla, że rodzina istnieje powszechnie od najdawniejszych czasów. Jej najważniejszym zadaniem jest utrzymywanie ciągłości biologicznej poprzez rodzenie i wychowywanie dzieci. Jest także instytucją przez którą rozumiemy zbiór norm, obyczajów, praw, zwyczajów, wartości oraz fundamentem społeczeństwa. Odgrywa istotną rolę w życiu każdej jednostki ludzkiej.

Literatura, film czy inne sztuki, które mają skłaniać do przemyśleń, najczęściej pokazują rodziny dysfunkcyjne, niepełne, patologiczne, kalekie. Ukazują problemy, z którymi zmagają się poszczególni jej członkowie, brak więzi między małżonkami, między rodzicami a dziećmi, rodzeństwem.

Motyw rodziny w literaturze


Biblia – pierwszą biblijną rodziną jest oczywiście Adam i Ewa oraz ich synowie. Mimo początkowego przebywania w raju, poprzez grzech, rodzina trafia na ziemię, gdzie musi cierpieć głód i wszelkie niedogodności. Najpopularniejszą rodziną jest nowotestamentowa Święta Rodzina, czyli Maryja, Józef i Jezus. Ich wzajemne stosunki to pod wszelkimi względami wzór dla każdej rodziny.

„Król Edyp”, Sofokles - Edyp robi wszystko aby nie wypełnić przepowiedni ale i tak nie udaje mu się uciec od przeznaczenia. Edyp usłyszał przepowiednię wyroczni delfickiej, że zabije swego ojca i poślubi matkę. Aby uniknąć fatum jakie nad nim ciążyło opuścił swoją rodzinę. W drodze do Teb spotkał mężczyznę, którego w wyniku kłótni zabił. Jak się później okazało był to jego biologiczny ojciec – Lajos. Kiedy zostaje królem Teb poślubia Jokastę, nieświadomie wypełnia drugą część przepowiedni. Z Jokastą wiedzie szczęśliwe życie króla owocujące czwórką dzieci. Jednak zgubna duma Edypa prowadzi do odkrycia prawdy o swoim losie.



„Pieśń świętojańska o Sobótce”, Jan Kochanowski - w utworze wyłania się obraz, szczęśliwej rodziny ziemiańskiej. Gospodarz bierze wędkę na ramię i idzie łowić ryby lub w lesie zastawia sidła, dzięki czemu w domu nigdy nie brakuje jedzenia. Żona jest wzorową, skrzętną gospodynią, dba o dom, przygotowuje wieczerzę, która czeka na męża gdy wraca z polowania i domownicy wspólnie zjadają ją ze smakiem. pomaga w nadzorowaniu całego majątku ziemskiego. Gospodarz z gospodynią w młodym pokoleniu krzewią skromność i wstyd. Młodzież uczy się także z pomocą starszych „poprzestawać na male, wstyd i cnotę chować w cale”. Kochająca się rodzina razem pracuje, bawi się, wszystkie pokolenia wyznają ten sam system wartości nade wszystko cenią zalety moralne, czują się szczęśliwi mając to, co dał im los.

„Żywot człowieka poczciwego”, Mikołaj Rej - autor kreśli portret szlachcica-ziemianina wiodącego spokojne i unormowane życie na wsi. „Człowiek poczciwy" to dobry gospodarz, który dogląda prac w polu i w ogrodzie, cieszy się z darów, którymi obdarza go natura, zabiega o gospodarstwo i rodzinę, jest troskliwym mężem i ojcem. Rej tworzy w swoim utworze obraz zgodnej rodziny, w życiu, której dominują: praca, wzajemna miłość i troska o potomstwo. W pierwszej części swojego dzieła Rej dużo miejsca poświęca uwagom na temat wychowania młodego szlachcica. Zaleca mu wyjazdy za granicę, by mógł poznać obce obyczaje, pobyt na dworze magnackim dla nabrania ogłady towarzyskiej. Kiedy szlachcic osiądzie na roli, szczególnie dużo uwagi powinien poświęcić wyborowi żony, gdyż jest to, zdaniem Reja, najważniejsza decyzja w życiu człowieka. Kolejne strony książki przynoszą obraz wzorowego małżeństwa i szczęśliwego życia rodzinnego człowieka poczciwego. Małżonkowie darzą się szacunkiem, wspierają w pracy, przeżywają wspólne smutki i radości, jedno drugiego o wszytko się radzi, z radością goszczą przyjaciół i sąsiadów, którzy chętnie zaglądają do ich domu, pełnego ciepła rodzinnego i miłości. W małżeństwie panują miłość, zgoda i wzajemne zrozumienie. Toteż człowiek poczciwy cieszy się szczęściem rodzinnym i dba, by niczego w domu nie brakowało. Z radością wraca do zacisza domowego, do żony i dzieci. Żona jest wzorową i zapobiegliwą gospodynią. Dobrze prowadzi dom, troszczy się o męża i dzieci, które wychowuje na cnotliwych obywateli, współtworzy harmonię w pożyciu domowym. Rej kreśli, więc portret idylli rodzinnej, która zapewnia szczęśliwemu ziemianinowi pomyślne, spokojne i radosne życie.

• „Makbet”, William Szekspir - autor swą tragiczną historię rozpoczął od nieszczęsnej przepowiedni wiedźm, z której Makbet dowiedział się, że zostanie królem. Podjudzany przez swoją żonę, żądną zostania królową zabija ówczesnego króla Szkocji. Makbet to przykładny mąż, jednak po zabiciu Dunkana przechodzi na stronę zła. Dokonanie pierwszej zbrodni na królu Dunkanie Lady Makbet i Makbet planują razem. Kiedy zostają królewską parą, Makbet zabija kolejnych ludzi w celu zatuszowania morderstwa Dunkana. Wydawać by się mogło, że ich wspólne spiski i tajemnice umacniają ich miłość. Rzeczywistość wyglądała nieco inaczej – małżeństwo oddala się od siebie. W końcu Lady Makbet popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Wkrótce także Makbet zostaje zabity przez Makdufa.

• „Skąpiec”, Molier - rodzina Harpagona nie ma żadnych więzów, ponieważ każdy żyje na swój rachunek. Dzieci nie mają ani ojca ani matki. Skąpiec ciągle przelicza pieniądze, oszukuje służbę i zastanawia się, w jaki sposób może jeszcze zaoszczędzić. Jego syn, Kleant, nienawidzi ojca i w zasadzie chce go zabić. Eliza natomiast jest panną wychowywaną w klatce, z której nie ma ucieczki. Nie tylko ojciec jest dla niej niemiły i przykry, ale też traktuje ją jak niepotrzebny sprzęt, jak pasożyta, którego należy się pozbyć z domu. Rodzeństwo czuje wstręt do ojca, który ich nie kocha, nie poświęca im ani minuty i nie interesuje się ich szczęściem.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -