Jesteś w: Motyw rodziny

Motyw rodziny

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim


• W literaturze spotykamy bardzo różnorodne relacje między rodzicami oraz rodzicami i dziećmi. Zależą one w dużym stopniu od modelu rodziny.
• Dobre relacje rodzinne są trudne do zbudowania, jednak są podstawą szczęścia każdego człowieka.
• Zdrowe relacje między rodzicami a dziećmi są możliwe niezależnie od czasu, w jakim przyszło żyć bohaterom literackim.

Wśród innych tez możemy wyróżnić:

• Konflikt pokoleń i spory małżeńskie jako główne przyczyny nieporozumień.
• Virtus, z rzymskiego cnota, rozumiana jako zespół pozytywnych cech moralnych, prowadzących do przestrzegania zasad etycznych są fundamentem szczęśliwej rodziny.
• Dramat poprzez swoją szczególną formę i dialogowość stanowi od wieków niewyczerpany sposób na ukazanie rodzinnych konfliktów.

Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca. Inny obraz rodziny występuje w renesansie, gdzie mamy do czynienia głównie ze szczęśliwymi ziemiańskimi rodzinami, inaczej w późniejszej literaturze ukazane zostały często konflikty i spory rodzinne.

Motyw rodziny - przykład zakończenia


Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.

A. Przedstaw różne wizerunki rodzin w literaturze. Odwołaj się do celowo wybranych utworów.

Przykład zakończenia:

Motyw domu i rodziny można odnaleźć we wszystkich epokach literackich. Może właśnie, dlatego, że rodzina stanowiła i stanowi podstawową komórkę, na której opiera się całe społeczeństwo. Dom zawsze powinien być przystanią, a różnice w przedstawieniu go w poszczególnych utworach wynikają z różnych założeń autorów, którzy chcieli przekazać różne prawdy na temat domu rodzinnego. Obecnie sprawa wychowania jest jednakowo ważna jak w wiekach minionych. Dzisiaj szkoła uczy i wychowuje zgodnie ze swoimi programami, ale w wielu rodzinach nie wychowuje się należycie. Nie uczy się uczciwości, pracy, obowiązkowości i życzliwości dla innych. Te wszystkie cechy potrzebne są społeczeństwu dla budowania lepszej przyszłości ojczyzny. To jest patriotyzm naszych czasów. Od ojca i matki społeczeństwo wymaga nienagannej postawy moralnej w życiu codziennym i w życiu społecznym. Dzieciom potrzeba też ciepła uczuciowego, tak jak roślinom potrzebne jest słońce. Najwięcej tego ciepła może dzieciom dostarczyć kochająca się rodzina. Dlatego tak wielkie jest znaczenie wzrastania dziecka w rodzinie.

B. Konflikty rodzinne w literaturze. Przedstaw, odwołując się do wybranych utworów z różnych epok.

Przykład zakończenia:

Relacje między rodzicami i dziećmi to temat często poruszany przez twórców różnych epok. W literaturze rzadko odnajdujemy przykłady doskonałych rodzin, w których stosunki między ich członkami są takie, jakie być powinny. Wszystko dlatego, że w stosunkach rodzinnych nic nie jest proste i jasne, stałe i pewne. Relacje te są niezwykle skomplikowane i jeśli ktokolwiek chce coś w tej mierze upraszczać, staje się niewiarygodny i sztuczny. W „Moralności pani Dulskiej” matka traktuje swoje dzieci niczym marionetki bezwolnie poddające się jej rozkazom. Nie liczy się z ich potrzebami. Ojciec również nie szuka z nimi kontaktu. Bohater „Tanga” – Artur – za główny cel obiera sobie nadanie odpowiednich ról poszczególnym członkom swojej rodziny. Analizując literackie dramaty małżeńskie możemy łatwo zauważyć, że wraz z upływem setek lat stawały się one coraz bardziej podobne do dramatów współczesnych, rzeczywistych. Dzisiaj problemy w rodzinach, które prowadzą do dramatów częściej mają podłoże materialne, a nie emocjonalne, jak to ma miejsce w literaturze.

Motyw rodziny - literatura podmiotowa


Książka:

1. Balzac H. de, Ojciec Goriot, przeł. [z fr.] Tadeusz Żeleński. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1995.
2. Biblia. Pismo święte Starego i Nowego Testamentu, „Pallottinum”, Poznań 1980.
3. Camus A., Dżuma, przeł. [z fr.] Joanna Guze. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2000.
4. Dąbrowska M., Noce i dnie, Warszawa, Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, 1977.
5. Dostojewski F. , Zbrodnia i kara, tłum. z jęz. ros. i opr. Podgórzec Z., Wydawnictwo Greg, Kraków 2002.
6. Gombrowicz W., Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989.
7. Homer, Odyseja, przeł. [z grec.] Lucjan Siemieński, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1990.
8. Kochanowski J. Odprawa posłów greckich, Biblioteka Narodowa, Wrocław 1974.

9. Kochanowski J., Pieśń świętojańska o Sobótce, [w:] tegoż, Fraszki; Pieśni; Treny; Odprawa posłów greckich, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1994.
10. Krasiński Z., Nie-Boska Komedia, Wydawnictwo Greg, Kraków 2006.
11. Kuncewiczowa M., Cudzoziemka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1994.
12. Mickiewicz A., Konrad Wallenrod, Oficyna Wydawnicza „Promocja”, Wrocław 2001.
13. Mickiewicz A., Pan Tadeusz, Nasza Księgarnia, 1982.
14. Molier, Skąpiec, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1974.
15. Mrożek S., Tango, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1989.

16. Nałkowska Z., Granica, Wydawnictwo „Kanon”, Warszawa 1995.
17. Niemcewicz J. U., Powrót posła, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1975.
18. Orzeszkowa E., Nad Niemnem, Wydawnictwo Greg, Kraków 2000.
19. Prus B., Kamizelka, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -