Jesteś w:
Motyw zbrodni
We wstępie możemy odwołać się do definicji świata irracjonalnego, metafizyki lub scharakteryzować poszczególne rodzaje widm np.:
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład wstępu:
Zbrodnia, choć jest naganna i zła, jest o wiele bardziej od dobra „pociągająca” i kusząca. Łatwo jest ulec pokusie i zapomnieć na chwilę o moralności. Dobro jest trudniejsze, bo wymaga od człowieka wyrzeczeń i poświęceń. Znane powiedzenie mówi: „zakazany owoc kusi najbardziej”, więc zło przywabia człowieka, dając mu korzyści lub nęcąc nowymi wrażeniami. Jedyną nadzieją jest wiara, że żadna zbrodnia nie pozostanie bez kary. Bardzo różnorodne mogą być motywy popełnienia podłych czynów: chciwość, żądza władzy, chęć zemsty, chwila słabości lub też po prostu przekonanie o racji swego postępowania. Literatura zawsze była bliska człowiekowi i sprawom jego codzienności. Pisarze nie skupiali się tylko na tematach wesołych i pogodnych, bowiem nie tylko takie jest życie ludzkie. Opowiadali też o zbrodniach i zbrodniarzach, o niemoralności i złu, o występkach i okrucieństwie świata.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład wstępu:
Zbrodnia i kara ma archetypiczny wymiar i pojawia się w kulturze każdej epoki. Od początku istnienia ludzkości człowiek dopuszczał się złych czynów. Różne były tego przyczyny np. żądza władzy, pieniądza, miłości i związku, sławy. Ludzie planowali w ten sposób drogę kariery, ale też często popełniali błędy w afekcie. Warto skupić się więc nad motywacją. Postaram się przedstawić dowody na to, że zbrodnia i kara są ze sobą nieodłącznie związane. Już od wieków człowiek miał świadomość tego, że gdy dopuści się występku czeka go kara. Niezależnie od kultury w jakiej wzrastał odczuwa obecność kogoś, kto obserwuje każdy jego krok… Mogą to być duchy przodków, bóstwa, siła wyższa czy chociażby sąsiad szczególnie zainteresowany życiem mieszkańców bloku. Ten strach przed konsekwencjami naszych czynów jest tak głęboko zakorzeniony w każdym z nas, że nie potrafimy o tym zapomnieć i uwolnić się od wyrzutów sumienia i lęku przed tym, że istnieją świadkowie naszej historii.
C. Przedstaw psychologiczny wizerunek zbrodniarza. Odwołaj się do utworów z różnych epok.
Przykład wstępu:
Zbrodniarze jako bohaterowie występowali w literaturze już u jej początków. Pierwsza wzmianka o zbrodni pojawia się już w Biblii, kiedy to Kain zabija Abla. Od tamtej pory zbrodnia jest częstym tematem wielu tekstów literackich. Jednak celem autora nie jest zazwyczaj ukazanie krwawej sceny mordu czy innego przestępstwa, lecz ukazanie psychiki zbrodniarza, motywów postępowania takiej osoby oraz ustrzeżenie czytelnika przed jej następstwami. Psychika zbrodniarza jest tematem bardzo interesującym, bo zło jest bardziej interesujące niż dobro. Zło jest motorem napędowym, który popycha ludzi w kierunku popełnienia zbrodni. Na przestrzeni dziejów zaprezentowane zostały różne rodzaje zbrodni i zbrodniarzy. Postacie zbrodniarzy ujmowane są na wiele sposobów, czasem ich postępowanie się potępia, czasem usprawiedliwia, ale zawsze ich psychikę poddaje się wnikliwej analizie.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy.
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład zakończenia:
Z zaprezentowanych utworów jasno wynika, że nie istniej zbrodnia doskonała, która nigdy nie ujrzy światła dziennego i zgodnie ze słowami Adama Mickiewicza „nie masz zbrodni bez kary”. Jeden zły czyn pociąga za sobą następny, a raz puszczoną w ruch machinę zbrodni jest w stanie zatrzymać tylko śmierć samego mordercy. Kara za wyrządzone zło jest nieunikniona, wymierzy ją społeczeństwo albo Bóg. Przypadki opisane w literaturze jednoznacznie pokazują, że zbrodnia nie popłaca i należy szukać innych sposobów rozwiązywania problemów, czy realizacji swoich marzeń i dążeń, gdyż morderstwo prowadzi w konsekwencji do całkowitej degradacji moralnej i fizycznej człowieka.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład zakończenia:
Poprzez analizę powyższych tekstów można zauważyć, że człowiek od początku stworzenia ściąga na siebie karę, przekraczając wyznaczone normy moralne. Nie zawsze działa w pełni świadomie, jednakże często jednostka zachowuje się z premedytacją, podobnie jak Makbet, łudząc się, że da się uniknąć kary. Jednak takie przeświadczenie nie jest słuszne, bowiem analiza dzieł literackich wykazała, że jednostkę zawsze spotka kara za popełnione winy: zastanie wymierzona przez samego Boga, prawo, naturę czy też sumienie. Ten ostatni czynnik: ludzkie sumienie powoduje, że człowiek nie potrafi żyć z piętnem zbrodni. Dlatego dokonanie podłych występków może doprowadzić do ludzkiej autodestrukcji. Zniszczona zostaje jej psychika a w wielu przypadkach wymierzona zostaje kara najwyższa czyli śmierć. Istnieje tylko jedna jedyna możliwość naprawienia win, a jest nią zdolność do znalezienia w sobie pokory i umiejętność przyznania się do winy. Jednak powyższa prezentacja jest dowodem na to, że czasami człowiek nie potrafi, bądź nie chce przyznać się do błędu.
C. Przedstaw literackie portrety zbrodniarzy. Odwołaj się do utworów z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Pośród wielu rozmaitych kreacji literatura ukazuje portrety zbrodniarzy. Skupiając się na ich psychice próbuje dociec co spowodowało targnięcie się na czyjeś życie czy też wystąpienia przeciwko obowiązującym zasadom. Najciekawszy jest nie sam akt zbrodni, a to, co dzieje się w głowie przestępcy. Przedstawione sylwetki zbrodniarzy łączy to, iż wystąpili przeciwko powszechnie akceptowanemu prawu, popełnili haniebny czyn. Jednak ich losy, szczególnie po popełnieniu zbrodni pokazują, jak bardzo różnymi charakterami byli. Kolejna zbrodnia, obojętność, skrucha, odpokutowanie win to bardzo odmienne reakcje zbrodniarzy po pierwszej zbrodni. Dzięki literaturze możemy uświadomić sobie, że tak jak nie ma dwóch takich samych zbrodni, ani podobnych do siebie zbrodniarzy.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Motyw zbrodni
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWe wstępie możemy odwołać się do definicji świata irracjonalnego, metafizyki lub scharakteryzować poszczególne rodzaje widm np.:
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład wstępu:
Zbrodnia, choć jest naganna i zła, jest o wiele bardziej od dobra „pociągająca” i kusząca. Łatwo jest ulec pokusie i zapomnieć na chwilę o moralności. Dobro jest trudniejsze, bo wymaga od człowieka wyrzeczeń i poświęceń. Znane powiedzenie mówi: „zakazany owoc kusi najbardziej”, więc zło przywabia człowieka, dając mu korzyści lub nęcąc nowymi wrażeniami. Jedyną nadzieją jest wiara, że żadna zbrodnia nie pozostanie bez kary. Bardzo różnorodne mogą być motywy popełnienia podłych czynów: chciwość, żądza władzy, chęć zemsty, chwila słabości lub też po prostu przekonanie o racji swego postępowania. Literatura zawsze była bliska człowiekowi i sprawom jego codzienności. Pisarze nie skupiali się tylko na tematach wesołych i pogodnych, bowiem nie tylko takie jest życie ludzkie. Opowiadali też o zbrodniach i zbrodniarzach, o niemoralności i złu, o występkach i okrucieństwie świata.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład wstępu:
Zbrodnia i kara ma archetypiczny wymiar i pojawia się w kulturze każdej epoki. Od początku istnienia ludzkości człowiek dopuszczał się złych czynów. Różne były tego przyczyny np. żądza władzy, pieniądza, miłości i związku, sławy. Ludzie planowali w ten sposób drogę kariery, ale też często popełniali błędy w afekcie. Warto skupić się więc nad motywacją. Postaram się przedstawić dowody na to, że zbrodnia i kara są ze sobą nieodłącznie związane. Już od wieków człowiek miał świadomość tego, że gdy dopuści się występku czeka go kara. Niezależnie od kultury w jakiej wzrastał odczuwa obecność kogoś, kto obserwuje każdy jego krok… Mogą to być duchy przodków, bóstwa, siła wyższa czy chociażby sąsiad szczególnie zainteresowany życiem mieszkańców bloku. Ten strach przed konsekwencjami naszych czynów jest tak głęboko zakorzeniony w każdym z nas, że nie potrafimy o tym zapomnieć i uwolnić się od wyrzutów sumienia i lęku przed tym, że istnieją świadkowie naszej historii.
C. Przedstaw psychologiczny wizerunek zbrodniarza. Odwołaj się do utworów z różnych epok.
Przykład wstępu:
Zbrodniarze jako bohaterowie występowali w literaturze już u jej początków. Pierwsza wzmianka o zbrodni pojawia się już w Biblii, kiedy to Kain zabija Abla. Od tamtej pory zbrodnia jest częstym tematem wielu tekstów literackich. Jednak celem autora nie jest zazwyczaj ukazanie krwawej sceny mordu czy innego przestępstwa, lecz ukazanie psychiki zbrodniarza, motywów postępowania takiej osoby oraz ustrzeżenie czytelnika przed jej następstwami. Psychika zbrodniarza jest tematem bardzo interesującym, bo zło jest bardziej interesujące niż dobro. Zło jest motorem napędowym, który popycha ludzi w kierunku popełnienia zbrodni. Na przestrzeni dziejów zaprezentowane zostały różne rodzaje zbrodni i zbrodniarzy. Postacie zbrodniarzy ujmowane są na wiele sposobów, czasem ich postępowanie się potępia, czasem usprawiedliwia, ale zawsze ich psychikę poddaje się wnikliwej analizie.
Motyw zbrodni - propozycje zakończenia
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy.
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład zakończenia:
Z zaprezentowanych utworów jasno wynika, że nie istniej zbrodnia doskonała, która nigdy nie ujrzy światła dziennego i zgodnie ze słowami Adama Mickiewicza „nie masz zbrodni bez kary”. Jeden zły czyn pociąga za sobą następny, a raz puszczoną w ruch machinę zbrodni jest w stanie zatrzymać tylko śmierć samego mordercy. Kara za wyrządzone zło jest nieunikniona, wymierzy ją społeczeństwo albo Bóg. Przypadki opisane w literaturze jednoznacznie pokazują, że zbrodnia nie popłaca i należy szukać innych sposobów rozwiązywania problemów, czy realizacji swoich marzeń i dążeń, gdyż morderstwo prowadzi w konsekwencji do całkowitej degradacji moralnej i fizycznej człowieka.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład zakończenia:
Poprzez analizę powyższych tekstów można zauważyć, że człowiek od początku stworzenia ściąga na siebie karę, przekraczając wyznaczone normy moralne. Nie zawsze działa w pełni świadomie, jednakże często jednostka zachowuje się z premedytacją, podobnie jak Makbet, łudząc się, że da się uniknąć kary. Jednak takie przeświadczenie nie jest słuszne, bowiem analiza dzieł literackich wykazała, że jednostkę zawsze spotka kara za popełnione winy: zastanie wymierzona przez samego Boga, prawo, naturę czy też sumienie. Ten ostatni czynnik: ludzkie sumienie powoduje, że człowiek nie potrafi żyć z piętnem zbrodni. Dlatego dokonanie podłych występków może doprowadzić do ludzkiej autodestrukcji. Zniszczona zostaje jej psychika a w wielu przypadkach wymierzona zostaje kara najwyższa czyli śmierć. Istnieje tylko jedna jedyna możliwość naprawienia win, a jest nią zdolność do znalezienia w sobie pokory i umiejętność przyznania się do winy. Jednak powyższa prezentacja jest dowodem na to, że czasami człowiek nie potrafi, bądź nie chce przyznać się do błędu.
C. Przedstaw literackie portrety zbrodniarzy. Odwołaj się do utworów z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Pośród wielu rozmaitych kreacji literatura ukazuje portrety zbrodniarzy. Skupiając się na ich psychice próbuje dociec co spowodowało targnięcie się na czyjeś życie czy też wystąpienia przeciwko obowiązującym zasadom. Najciekawszy jest nie sam akt zbrodni, a to, co dzieje się w głowie przestępcy. Przedstawione sylwetki zbrodniarzy łączy to, iż wystąpili przeciwko powszechnie akceptowanemu prawu, popełnili haniebny czyn. Jednak ich losy, szczególnie po popełnieniu zbrodni pokazują, jak bardzo różnymi charakterami byli. Kolejna zbrodnia, obojętność, skrucha, odpokutowanie win to bardzo odmienne reakcje zbrodniarzy po pierwszej zbrodni. Dzięki literaturze możemy uświadomić sobie, że tak jak nie ma dwóch takich samych zbrodni, ani podobnych do siebie zbrodniarzy.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -