Jesteś w:
Cyprian Kamil Norwid
Generał Bem staje się przewodnikiem, świadomym przełomowości swoich czasów, wskazującym orszakowi (czyli przedstawicielom społeczeństwa) drogę nad „grobu czeluściami” (niewolą). Wskazuje, że większą wagę należy przywiązywać do zwycięstwa moralnego niż do zwycięstwa zbrojnego, gdyż tylko wyższość moralności ponad siłą może pomóc w przetrwaniu narodu. Siła ducha zostaje porównana z siłą trąb jerychońskich, które zburzyły mury tak, jak teraz duch ma szansę zniszczyć ostoje niewoli i zła.
Patos utworu podkreśla jego miara wierszowa – piętnastozgłoskowiec, czyli polska odmiana heksametru. Również sam gatunek wybrany przez Norwida – rapsod – wskazuje, że mamy do czynienia z opisem wybitnej jednostki. W tytule wiersza autor zastosował inwersję składniową, gatunek utworu przestawiając na koniec, tym samym zwracając uwagę na temat główny: postać Bema, żałobę po jego stracie oraz pamięć o jego zaletach (pamiętamy, że jest to wiersz powstały rok po śmierci generała).
Głównym wydźwiękiem tego tekstu jest zmiana, która następuje w pochodzie: z konduktu pogrzebowego, pochód staje się świadomym marszem silnych bojowników o szerzenie cnót, których ucieleśnieniem jest historyczna postać generała Bema.
strona: - 1 - - 2 -
Bema pamięci żałobny rapsod - notatka interpretacyjna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimGenerał Bem staje się przewodnikiem, świadomym przełomowości swoich czasów, wskazującym orszakowi (czyli przedstawicielom społeczeństwa) drogę nad „grobu czeluściami” (niewolą). Wskazuje, że większą wagę należy przywiązywać do zwycięstwa moralnego niż do zwycięstwa zbrojnego, gdyż tylko wyższość moralności ponad siłą może pomóc w przetrwaniu narodu. Siła ducha zostaje porównana z siłą trąb jerychońskich, które zburzyły mury tak, jak teraz duch ma szansę zniszczyć ostoje niewoli i zła.
Patos utworu podkreśla jego miara wierszowa – piętnastozgłoskowiec, czyli polska odmiana heksametru. Również sam gatunek wybrany przez Norwida – rapsod – wskazuje, że mamy do czynienia z opisem wybitnej jednostki. W tytule wiersza autor zastosował inwersję składniową, gatunek utworu przestawiając na koniec, tym samym zwracając uwagę na temat główny: postać Bema, żałobę po jego stracie oraz pamięć o jego zaletach (pamiętamy, że jest to wiersz powstały rok po śmierci generała).
Głównym wydźwiękiem tego tekstu jest zmiana, która następuje w pochodzie: z konduktu pogrzebowego, pochód staje się świadomym marszem silnych bojowników o szerzenie cnót, których ucieleśnieniem jest historyczna postać generała Bema.
strona: - 1 - - 2 -