Jesteś w: Gloria victis

„Gloria victis” – charakterystyka bohaterów

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Romuald Traugutt – charakterystyka


Romuald Traugutt – historyczny przywódca powstańców, człowiek „świętego imienia”, który „wziął na ramiona krzyż swego narodu”. W opisanych wydarzeniach był dowódcą jednego z oddziałów powstańczych, działających na Polesiu. Miał czarne włosy, zamyślone oczy i uśmiech dziecka. Na czole miał zmarszczkę, która nieraz powodowała, że sprawiał groźne wrażenie. Miał silny głos, przyrównany do głosu Leonidasa spod Termopil, dowódcy spartańskich wojsk. Wskazuje to na jego męstwo, bohaterstwo i patriotyzm, gotowość oddania życia dla dobra ojczyzny. Przyrównanie do Leonidasa karze zwrócić uwagę na jeszcze jedną cechę Traugutta: tragizm postaci. Nie ma pewności czy ofiara jego żołnierzy pomoże w walce narodowowyzwoleńczej.

Był biegły w kwestiach wojskowych, zdawał sobie sprawę z tragicznego położenia walczących: „W orężnych sprawach ludzkich biegłym był, biegłość ta w dalekowidztwo wzrok mu zaostrzała, spostrzegał wyłaniającą się zza dnia ofiar i boju potworną, czarną noc. Jednak szedł i prowadził, bo taka była moc słupa ognistego, który wówczas nad ziemią wzbił się, taka tęsknota za obiecaną, oczekiwaną, za upragnioną, płomiennie kochaną krainą wolności i taki był krzyż narodu jego ciężki, nieznośny…”. W trakcie walki wykazywał się odwagą, nie unikał bezpośredniego starcia z wrogiem. Potrafił zagrzewać innych do walki, uważany był za: „klamrę tę drogocenną, która ich sprzęgała, wiedzę, która ich wiodła, wolę, która ich wolę trzymać umiała w okowach wytrwania i rozpłomieniać ogniem nadziei — choćby przeciwko samej nadziei!”. Podczas szarży na oddział wroga, który zaatakował namiot z rannymi przypominał Archanioła z mieczem.

Traugutt porównany jest również do Jezusa. Tak jak Jezus, wziął na swoje barki krzyż narodu swego i do ostatnich chwil walczył z zaborcą. To on sam według przykazania Pana opuścił swoją żonę i dzieci, dostatek i spokój, byleby tylko odzyskać utraconą wolność – „według przykazania Pana opuścił on żonę i dzieci, dostatki i spokój, wszystko co pieści, wszystko, co raduje i jest życia ponętą, czarem, skarbem, szczęściem, a wziąwszy na ramiona krzyż narodu swego, poszedł za idącym ziemią tą słupem ognistym i w nim zgorzał.” Zostawił najbliższą rodzinę i całym sobą walczył o lepsze jutro.

Jagmin – charakterystyka


Jagmin to przystojny młodzieniec mieszkający na Polesiu litewskim. Miał wyniosłą postawę, czarne włosy i czarny, iskrzący się wzrok. Przyrównany zostaje do antycznego Herkulesa, a jego rysy przywodzą na myśl postać rzymskiego wodza i polityka – Scypiona: „Na czele jazdy wybór wodza postawił młodzieńca o postawie wyniosłej i czarnym, iskrzącym się oku. Młody Herkules z kształtów, Scypio rzymski z rysów. Rodzinny dom jego stał niezbyt stąd daleko od podstaw do szczytu opleciony bluszczem, otoczony gęstwiną drzew odwiecznych, rozłogiem pól żyznych. Spod zielonych bluszczów wyszedł, tutaj przybył i z posłuszeństwem dziecka, z pośpiechem kochanka biegł na swym strojnym, ognistym arabie […]”. Był szlachcicem, o czym świadczy noszony przez niego rodowy pierścień.

Przyjaźnił się z niepozornym Marysiem i jego siostrą. Z Anielą łączy go głębsze uczucie. Zobowiązał się wobec niej do opieki nad jej bratem. Podczas walk powstańczych Jagmin dowodził oddziałem konnym. Wykazywał się męstwem i odwagą. Umarł podczas starcia z Rosjanami, pragnąc ocalić Marysia i innych rannych powstańców.

Maryś Tarłowski – charakterystyka


Marian Tarłowski jest nieśmiałym, wątłym fizycznie dwudziestoletnim człowiekiem, zafascynowany harmonijną naturą, w której nie ma wojen i niewoli, w której śmierć jest naturalnym końcem istnienia. Na twarzy był różowy i biały; miał łagodne, nieśmiałe, czyste i błękitne oczy. Wyglądał jak „przebrana dziewczyna czy ledwie dorosłe chłopię!”.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 



  Dowiedz się więcej