Jesteś w:
Balladyna
Dramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” jest tragedią. Zbrodnia stanowi przewodni motyw tego dramatu. Już nas samym wstępie dowiadujemy się o krwawych rządach Popiela IV, który usunął z tronu Popiela III. Na razie jest to jednak sprawa odłożona na przyszłość, ponieważ Kirkor w tym momencie poszukuje kandydatki na żonę.
Jego ślub z Balladyną przypieczętowany jest zbrodnią, o czym Kirkor nie wie. Balladyna, by z chłopki stać się panią zamku morduje swoją siostrę. Jest to jej pierwsza zbrodnia, która wprawia ją w panikę. W rozmowie z Goplaną, gdy ta bada jej stan ducha, Balladyna akceptuje zabójstwo. Myśl, że wszystko mogłoby okazać się tylko snem z niechęcią odrzuca. Woli być zabójczynią i żoną pana zamku.
Kolejnym zbrodniczym czynem jest pozbycie się matki. Zmuszają ją do tego pycha i żądza władzy. Matka jest osobą, która podważa jej autorytet. Balladyna wprawdzie nie zabija jej, ale wypierając się związku z nią i wyrzucając z zamku, skazuje starą kobietę na poniewierkę. Ślady po jej wiejskim pochodzeniu zostają zatarte – ich chata spaliła się a matka stała się anonimową żebraczką. Z przeszłości zostaje tylko na czole Balladyny piętno zbrodni – krwawa plama.
Zmierzając do utrwalenia swojego panowania tytułowa bohaterka dramatu posuwa się do dalszych zbrodni. Zabija wspólnie z Kostrynem rycerza Gralona, ponieważ sądzi, że wie on coś o śmierci Aliny. Z Kostryna robi wspólnika i kochanka. Razem z nim odbiera Grabcowi koronę Lecha, wcześniej zabijając go. Wydaje również polecenie zabicia Pustelnika.
Walczy o władzę z własnym mężem, przekupując jego pieniędzmi wojsko tak, by skierowało swoje siły przeciwko Kirkorowi. W ten sposób pozbywa się również męża, który ginie w czasie walki. Obwołana królową, nie ma zamiaru dzielić tronu z Kostrynem. Truje go podstępnie i wreszcie zostaje sama. Okazuje się jednak, że żyje jej matka, która wnosi skargę przeciwko wyrodnej córce. Wdowa straciła wzrok od pioruna i nie wie kto jest sędzią. Umiera podczas tortur, skazana na nie przez Balladynę próbującą zatuszować sprawę córki. W tej sytuacji można powiedzieć, że główna bohaterka zmierza do władzy po trupach.
Pozbywszy się konkurencji i osób, które mogłyby jej zaszkodzić Balladyna wydaje sprawiedliwy wyrok śmierci na anonimowego zbrodniarza. W tym momencie dochodzą do głosu siły natury – Balladyna zostaje rażona przez piorun i ginie.
Chociaż w dramacie Słowackiego „Balladyna” dużo mówi się o miłości, to uczucie to praktycznie nie istnieje. Miłość Goplany do Grabca jest absurdalna i komiczna. Realizuje się poprzez magiczne gierki Goplany, które Grabiec obserwuje z czystej ciekawości. Jego związek z Balladyną też pozbawiony jest uczuciowości. Spotyka się z nią ale gdy wychodzi za mąż nie ma to dla niego większego znaczenia.
Kirkor żeni się z rozsądku, zgodnie z radą Pustelnika. Alinę i Balladynę traktuje jak ładne przedmioty, z których wybrać może tylko jeden. Charakter wybranki nie interesuje go. Zakłada, że prosta dziewczyna będzie posłuszna mężowi.
Alina i Balladyna rzekomo kochają matkę. Okazuje się jednak, że jest to raczej kwestia charakteru i sposobu bycia. Alina jest tkliwa i posłuszna, Balladyna – krnąbrna i samolubna.
Balladyna ogarnięta żądzą władzy o miłości nie myśli. Szuka mężczyzn, dzięki którym osiągnie swój cel. Kirkor jest jej zupełnie obojętny. Mając przed sobą perspektywę objęcia tronu, usuwa ze swojej drogi nawet Kostryna, z którym mogłaby dzielić władzę. Zabicie dawnego kochanka, Grabca też nie stanowi dla niej większego problemu. Przeraża ją jedynie sam akt zbrodni.
Miłość Filona do martwej dziewczyny jest niemniej absurdalna niż miłość Goplany do Grabca. Dostarcza Filonowi jedynie pretekstu do opłakiwania niespełnionej miłości. Dzieje się tak, ponieważ Filon chce, by jego uczucia pozostawały w sferze fantazji. Słowacki w ten sposób zanegował ideał romantycznego uczucia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Motywy literackie i nawiązania w „Balladynie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw zbrodni w „Balladynie”
Dramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” jest tragedią. Zbrodnia stanowi przewodni motyw tego dramatu. Już nas samym wstępie dowiadujemy się o krwawych rządach Popiela IV, który usunął z tronu Popiela III. Na razie jest to jednak sprawa odłożona na przyszłość, ponieważ Kirkor w tym momencie poszukuje kandydatki na żonę.
Jego ślub z Balladyną przypieczętowany jest zbrodnią, o czym Kirkor nie wie. Balladyna, by z chłopki stać się panią zamku morduje swoją siostrę. Jest to jej pierwsza zbrodnia, która wprawia ją w panikę. W rozmowie z Goplaną, gdy ta bada jej stan ducha, Balladyna akceptuje zabójstwo. Myśl, że wszystko mogłoby okazać się tylko snem z niechęcią odrzuca. Woli być zabójczynią i żoną pana zamku.
Kolejnym zbrodniczym czynem jest pozbycie się matki. Zmuszają ją do tego pycha i żądza władzy. Matka jest osobą, która podważa jej autorytet. Balladyna wprawdzie nie zabija jej, ale wypierając się związku z nią i wyrzucając z zamku, skazuje starą kobietę na poniewierkę. Ślady po jej wiejskim pochodzeniu zostają zatarte – ich chata spaliła się a matka stała się anonimową żebraczką. Z przeszłości zostaje tylko na czole Balladyny piętno zbrodni – krwawa plama.
Zmierzając do utrwalenia swojego panowania tytułowa bohaterka dramatu posuwa się do dalszych zbrodni. Zabija wspólnie z Kostrynem rycerza Gralona, ponieważ sądzi, że wie on coś o śmierci Aliny. Z Kostryna robi wspólnika i kochanka. Razem z nim odbiera Grabcowi koronę Lecha, wcześniej zabijając go. Wydaje również polecenie zabicia Pustelnika.
Walczy o władzę z własnym mężem, przekupując jego pieniędzmi wojsko tak, by skierowało swoje siły przeciwko Kirkorowi. W ten sposób pozbywa się również męża, który ginie w czasie walki. Obwołana królową, nie ma zamiaru dzielić tronu z Kostrynem. Truje go podstępnie i wreszcie zostaje sama. Okazuje się jednak, że żyje jej matka, która wnosi skargę przeciwko wyrodnej córce. Wdowa straciła wzrok od pioruna i nie wie kto jest sędzią. Umiera podczas tortur, skazana na nie przez Balladynę próbującą zatuszować sprawę córki. W tej sytuacji można powiedzieć, że główna bohaterka zmierza do władzy po trupach.
Pozbywszy się konkurencji i osób, które mogłyby jej zaszkodzić Balladyna wydaje sprawiedliwy wyrok śmierci na anonimowego zbrodniarza. W tym momencie dochodzą do głosu siły natury – Balladyna zostaje rażona przez piorun i ginie.
Motyw miłości w „Balladynie”
Chociaż w dramacie Słowackiego „Balladyna” dużo mówi się o miłości, to uczucie to praktycznie nie istnieje. Miłość Goplany do Grabca jest absurdalna i komiczna. Realizuje się poprzez magiczne gierki Goplany, które Grabiec obserwuje z czystej ciekawości. Jego związek z Balladyną też pozbawiony jest uczuciowości. Spotyka się z nią ale gdy wychodzi za mąż nie ma to dla niego większego znaczenia.
Kirkor żeni się z rozsądku, zgodnie z radą Pustelnika. Alinę i Balladynę traktuje jak ładne przedmioty, z których wybrać może tylko jeden. Charakter wybranki nie interesuje go. Zakłada, że prosta dziewczyna będzie posłuszna mężowi.
Alina i Balladyna rzekomo kochają matkę. Okazuje się jednak, że jest to raczej kwestia charakteru i sposobu bycia. Alina jest tkliwa i posłuszna, Balladyna – krnąbrna i samolubna.
Balladyna ogarnięta żądzą władzy o miłości nie myśli. Szuka mężczyzn, dzięki którym osiągnie swój cel. Kirkor jest jej zupełnie obojętny. Mając przed sobą perspektywę objęcia tronu, usuwa ze swojej drogi nawet Kostryna, z którym mogłaby dzielić władzę. Zabicie dawnego kochanka, Grabca też nie stanowi dla niej większego problemu. Przeraża ją jedynie sam akt zbrodni.
Miłość Filona do martwej dziewczyny jest niemniej absurdalna niż miłość Goplany do Grabca. Dostarcza Filonowi jedynie pretekstu do opłakiwania niespełnionej miłości. Dzieje się tak, ponieważ Filon chce, by jego uczucia pozostawały w sferze fantazji. Słowacki w ten sposób zanegował ideał romantycznego uczucia.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -