Jesteś w:
Hamlet
Najczęstszym motywem dylematów i problemów występujących w szekspirowskich dramatach jest kwestia władzy, jej niszczącej i demoralizującej siły. Szekspira intryguje sam mechanizm władzy, dążenia do niej, zaślepienia, obiektu pragnień i przedmiotu namiętności.
Jednocześnie Szekspir jest dramaturgiem nowatorskim, zmodyfikował on klasyczny dramat antyczny, czerpiąc jednocześnie z bogatej tradycji i przetwarzając ją.
Szekspir wobec tradycji
Ponad trzydzieści dzieł Szekspira, które napisał w ciągu swego życia, opartych jest na wcześniejszej literackiej tradycji i pomysłach. Ten wielki dramaturg nie obawiał się korzystać z dorobku i pomysłów innych twórców. Wiedział doskonale, iż stanowią one bezdenne źródło inspiracji i problematyki do wykorzystania w kolejnych dziełach.
Korzystał więc z królewskich kronik przy pisaniu dzieł historycznych – np. Henryka VI, Ryszarda III., a także z kronik opisujących historię starożytną do napisana np. Juliusza Cezara czy Antoniusza i Kleopatry.
Tematy, które odnajdywał w tychże kronikach, kontynuował w swych dziełach. Tak też uczynił w przypadku Hamleta, dla którego podstawą były kroniki duńskie. Nie gardził również dawniejszą nowelistyką, komediami oraz folklorem i ludycznymi motywami.
Wszystkie te elementy wzbogacił własnym, nowatorskim wkładem – pogłębił obraz psychologiczny postaci, wprowadził filozoficzne refleksje, zmodyfikował samą formę dramatu.
strona: - 1 - - 2 -
William Szekspir - biografia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNajczęstszym motywem dylematów i problemów występujących w szekspirowskich dramatach jest kwestia władzy, jej niszczącej i demoralizującej siły. Szekspira intryguje sam mechanizm władzy, dążenia do niej, zaślepienia, obiektu pragnień i przedmiotu namiętności.
Jednocześnie Szekspir jest dramaturgiem nowatorskim, zmodyfikował on klasyczny dramat antyczny, czerpiąc jednocześnie z bogatej tradycji i przetwarzając ją.
Szekspir wobec tradycji
Ponad trzydzieści dzieł Szekspira, które napisał w ciągu swego życia, opartych jest na wcześniejszej literackiej tradycji i pomysłach. Ten wielki dramaturg nie obawiał się korzystać z dorobku i pomysłów innych twórców. Wiedział doskonale, iż stanowią one bezdenne źródło inspiracji i problematyki do wykorzystania w kolejnych dziełach.
Korzystał więc z królewskich kronik przy pisaniu dzieł historycznych – np. Henryka VI, Ryszarda III., a także z kronik opisujących historię starożytną do napisana np. Juliusza Cezara czy Antoniusza i Kleopatry.
Tematy, które odnajdywał w tychże kronikach, kontynuował w swych dziełach. Tak też uczynił w przypadku Hamleta, dla którego podstawą były kroniki duńskie. Nie gardził również dawniejszą nowelistyką, komediami oraz folklorem i ludycznymi motywami.
Wszystkie te elementy wzbogacił własnym, nowatorskim wkładem – pogłębił obraz psychologiczny postaci, wprowadził filozoficzne refleksje, zmodyfikował samą formę dramatu.
strona: - 1 - - 2 -
| Dowiedz się więcej | |